Je hebt nog maar een paar dagen de tijd. Tot en met komende zondag is in één van Utrechts nieuwste museums, het MOA, een prachtige tentoonstelling te zien, Armando in het woud. Zelden zag ik zo’n fraaie combinatie van oud en nieuw in één pand.  Oh, je kent MOA nog niet? Ah, dan wandel je blijkbaar niet regelmatig in Amelisweerd. Op landgoed Oud Amelisweerd is namelijk sinds begin dit jaar een museum ingericht. Eindelijk zijn door de openstelling van het landgoed de beroemde Chinese behangsels uit voorbije eeuwen te bewonderen door het grote publiek. En daar krijg je dan het werk van Armando ook nog eens bij.

Nu ben ik zelf geen enorme kenner of liefhebber van moderne kunst, maar deze combinatie, kunstwerken van Armando in het gerestaureerde landhuis, heeft me diep geraakt. Ik denk vooral terug aan de mooie borden van keramiek in de keuken, de vazen in één van de behangkamers, en een paar schilderijen op de kale muren van de bovenverdieping.  Misschien kwam die ontroering door de simpele bos fluitekruid die tijdens mijn bezoek in de haard van de grote keuken stond. Of door het bleke, witte hout van de voorraadkamer/spoelkeuken net naast de voordeur.

Ik weet in ieder geval zeker dat het kwam door de kale wanden op de bovenverdieping die ik net noemde. Die wanden tonen je een landgoed zoals je dat eigenlijk nooit ziet, ontdaan van alle smuk. Geen meubels, geen tierelantijnen, gewoon vier muren die een ruimte omhullen waarin vroeger mensen woonden: heren en dienstmeisjes, officieren en een koning. Zelden kwamen die mensen dichterbij dan in die kale ruimtes. Ik kan het eigenlijk niet zo goed uitleggen, je moet het zelf maar gaan ervaren.

Het is waarschijnlijk gewoon zoals op de website van het museum wordt gesteld: “De kunstwerken [van Armando, mb] gaan in elke kamer een verbinding aan met de architectuur van de historische ruimtes en de daarin aanwezige sporen van bewoning. Door de openstaande luiken werkt de natuur rond het huis in op de beleving van de kamers en de kunst. Belangrijke thema’s in het werk van Armando – zoals de natuur, het landschap, de tijd, de melancholie en de herinnering – vinden een nieuwe voedingsbodem in Oud Amelisweerd. Bestaande waarden van het huis en het omringende landgoed worden in de tentoonstelling hernomen en geactualiseerd.” Mooie woorden van een promotionele tekst, waar ik het dit keer helemaal mee eens kan zijn.

Na deze tentoonstelling komt er weer werk van Armando, maar dan anders. Mis deze openingstentoonstelling echter niet, hij komt niet nog een keer, en ik weet niet wat er met die mooie wanden zal gebeuren.

N.B. Vergeet als je binnen bent ook zeker niet naar de zolder te gaan, waar een voorbeeldige en uiterst leerzame presentatie over de bewoning van het huis is ingericht.