Op de weblog van Geert van Boxtel, de uit Breda afkomstige en in Utrecht woonachtige freelance dramaturg, tekstredacteur en (artistiek) adviseur in de podiumkunsten lijkt sinds gisteren een bescheiden discussie te zijn ontstaan over het initiatief De Vrede van Utrecht. ‘Het ongenoegen over de Vrede van Utrecht onder kunstenaars, gezelschappen, individuele makers en organisatoren is in de afgelopen jaren gegroeid en wordt groter naarmate 2013 dichterbij komt’, stelt Van Boxtel in zijn blog, waarmee hij een eerste aanzet wil geven voor een brede discussie over De Vrede van Utrecht, Utrecht 2018 en het cultuurbeleid gemeente en provincie Utrecht.
De geluiden van onvrede waar Van Boxtel op doelt concentreren zich vooral op het gevoel dat men niet betrokken is bij de Vrede van Utrecht. Ook de kostbare organisatie en de summiere en soms late communicatie rond het evenement richting inwoners en professionals haalt hij aan als voorbeeld van verkeerd beleid. Tevens meent Van Boxtel, dat de organisatie duidelijk de 2.0 slag gemist heeft en in de pers alleen maar mooi weer speelt. Tot slot meldt hij onrustbarende geruchten te hebben opgevangen over het feit, dat de kandidatuur van Utrecht voor Culturele Hoofdstad in 2018 in Den Haag niet serieus worden genomen. Nadrukkelijk geeft Van Boxtel nog te kennen dat het geenszins zijn bedoeling is om mensen, organisaties of denkbeelden neer te sabelen, maar een levendige discussie zou hij graag zien ontstaan.
Van Boxtel wordt op zijn wenken bediend door niemand minder dan Peter de Haan, intendant van de Stichting Vrede van Utrecht. Die doet wat iedere PR specialist hem waarschijnlijk zou ontraden, hij richt zijn verweer niet alleen op de door Van Boxtel aangehaalde argumenten, maar ook op de persoon Van Boxtel zelf. Zo stelt De Haan: ‘Het is mooi dat iemand die zich met enige bezieling heeft verbonden aan de campagne voor Brabant Culturele Hoofdstad 2018 met zo’n bezorgdheid naar die ‘nutteloze, geldverslindende campagne’ van de concurrent kan kijken.’ Maar wat blijkt, Van Boxtel is in het geheel niet verbonden aan de campagne in Breda. Ook besluit De Haan, na het geven van een opsomming van coalities in de stad, dat Van Boxtel dit alles kennelijk gemist heeft. Olie op het vuur, blijkt uit de reactie van Van Boxtel. Ook een beperkt aantal anderen, zowel voorstanders als tegenstanders, mengt zich nog in de discussie. Al met al leuk om te volgen, maar een echte discussie lijkt het niet op te leveren en daarnaast lijkt het initiatief van Van Boxtel rijkelijk laat, hoewel hij nog wel refereert aan ‘de talloze hartverwarmende reacties uit de Utrechtse cultuursector en uit de politiek.
1 Reactie
Reagerenonvrede van utrecht
De Vrede van Utrecht ligt onder vuur. Geert van Boxtel, een muziekwetenschapper en dramaturg met een bijzonder grote staat van dienst, publiceerde vorige week een blogbericht waarin hij probeert te verwoorden wat al lang onder veel mensen in de culturele sector leeft. Zijn doel is het op gang brengen van een discussie over de Vrede, omdat hij geen zin meer heeft om de ‘onvrede, boosheid en zelfs schaamte’ die hij binnen zijn netwerk aantreft, louter te beantwoorden ‘met meezuchten en klagen.’
Het is prijzenswaardig dat Van Boxtel zijn nek uitsteekt. De culturele sector is erg goed in het verplegen van zijn eigen boosheid en onmacht – het blijft een verzameling dramatisch gemotiveerde individuen – maar een eerlijke discussie wordt meestal niet gezocht, mede uit angst om buiten de boot te vallen als er een pot geld mag worden verdeeld.
Van Boxtels standpunt is ongenuanceerd samen te vatten: hij wil niet lullig doen, maar is wel van mening dat we met deze club de oorlog niet gaan winnen. Daar is iets voor te zeggen. De Vrede van Utrecht heeft inmiddels de reputatie van een soort bloedbank voor cultuur. Je brengt er ideeën heen. Die gaan de ijskast in. Een hele tijd later verschijnt er een wijdse visie waarin je vergeefs naar je oorspronkelijke ideeën zoekt.
Ik kan een eind met Van Boxtel meegaan. De Vrede en cultureel Utrecht hebben tot nu toe een rommelig huwelijk; voor de meeste worstelende makers lijken de medewerkers van de Vrede te leven in een soort parallel universum van prestige, wilde visies, eeuwigdurende vergaderingen en rivieren van geld. Maar dat culturele veld bestaat voornamelijk uit mensen die niet verder denken dan hun eigen toko, en gewond gaan zitten mokken als hun ideetjes niet goed blijken voor een zak geld een een plek op het hoofdpodium. Volgens mij is veel van de onvrede met De Vrede op te vatten als een projectie van het opportunisme dat in de culturele sector zelf leeft.
Is er een oplossing? Jazeker. Utrechtse makers moeten zich meer uitspreken zoals Van Boxtel dat doet, want uiteindelijk willen we allemaal precies hetzelfde. We zijn het alleen niet eens over de invulling. De culturele sector kan ook besluiten om met de Vrede aan de slag te gaan: minder konkelen en meer kritiek leveren om tot een gezond vechthuwelijk te komen. Zoals elke Utrechter weet: hoe harder je op elkaar scheldt, hoe meer je van elkaar houdt.
(column vandaag het AD Utrechts Nieuwsblad).