Utrecht is een echte vrijwilligersstad. Vier op de tien Utrechters is vrijwilliger, dat zijn ruim  100.000 mensen.  Een kleine duizend van hen is actief via welzijnsorganisatie U Centraal, veelal bij mensen thuis. Terwijl je dit leest is een aantal U Centraal-vrijwilligers bezig om stadgenoten te helpen met boodschappen, klussen, de taal oefenen, de administratie. Vandaag, deel 1: Elly Afriani.

Elly Afriani is een van die vrijwilligers. Ze komt uit Indonesië, kwam 7,5 jaar geleden naar Nederland en is sinds kort telefoonvrijwilliger en bezoekvrijwilliger bij de Algemene Hulpdienst van  U Centraal. Deze dinsdagochtend heeft ze dienst als telefoonvrijwilliger en zoekt ze bij de hulpvragen de juiste vrijwilliger.

Een bejaarde mevrouw heeft gebeld; ze moet naar de tandarts, maar loopt achter een rollator en kan in haar omgeving niemand vragen om mee te gaan. Elly zoekt in het systeem naar een geschikte vrijwilliger. “Na een tijdje leer je steeds meer vrijwilligers kennen en weet je: die doet graag technische klusjes, die wil graag bezoek of begeleiding doen. Dan heb je al een goede vrijwilliger in je hoofd.”

Vrijwilligerswerk naast een bedrijf

In de afgelopen jaren is het aantal vrijwilligers bij U Centraal flink toegenomen. Er zijn meer vrijwilligers, al is de tijd en periode die ze aan het vrijwilligerswerk besteden wel korter dan pakweg tien jaar geleden. Een ander soort vrijwilliger heeft zijn intrede gedaan; mensen die hun leven aardig op orde hebben en naast hun baan of eigen bedrijf graag iets voor een ander willen betekenen. Vrijwilligersvacatures  zoals Buurtbemiddelaar, Netwerkcoach, Buddy voor een ernstig zieke of Vrijwilliger Thuisadministratie sluiten hierbij aan. Wie liever af en toe een korte klus doet, vindt dat bij de Algemene Hulpdienst: tuinieren, klussen, computerhulp, begeleiding naar het ziekenhuis. Werkzoekenden vinden bijvoorbeeld als telefoonvrijwilliger, gastvrouw of spreekuurvrijwilliger ervaring en structuur die helpt om terug te keren op de arbeidsmarkt.

Elly hoopt een baan te vinden in de administratie, met behulp van de telefoonervaring die ze nu opdoet. Als telefoonvrijwilliger kom je van alles tegen en moet je geduldig en creatief zijn. “De meeste mensen zijn heel vriendelijk. Soms willen ze graag snel hulp en die is er niet altijd.” Er is namelijk een behoorlijke wachtlijst, zeker in de zomer.  “Soms spreken mensen geen Nederlands. Dan spreken we gewoon Engels. Of kunnen ze bellen met een collega die Arabisch, Turks of Berbers spreekt.”  Niet zelden duren die telefoongesprekken best lang. Want veel hulpvragers voelen zich eenzaam en zitten verlegen om een praatje.

Werk en vriendschap

“In Indonesië heb je altijd mensen om je heen. Hier wonen mensen alleen en zijn ze soms ook de hele dag alleen,” vertelt Elly. “Kinderen hebben het druk of wonen niet in de buurt. Dat is anders dan ik gewend ben. Niet beter of slechter, maar anders.” Als bezoekvrijwilliger helpt Elly wat van die eenzaamheid te verlichten. “Ik heb al één vaste cliënt, een slechtziende mevrouw. Binnenkort ga ik voor het eerst naar een Indonesische vrouw die voor de oorlog naar Nederland is gekomen en sinds 1953 niet meer in Indonesië is geweest.”

Het zal een bijzondere ontmoeting worden op het grensvlak van werk en vriendschap. Elly: “Het is heel fijn werk om te doen. Het is fijn om bij regelmatig bij mensen op bezoek te gaan. We praten, we lachen, we delen ervaringen en komen erachter dat we soms hetzelfde meemaken. Dan voel ik me echt mens.”

Ook vrijwilliger worden? Kijk op www.u-centraal.nl/vrijwilligerswerk