Nanne Nauta, meester van het dichterlijk experiment: “Ik ontregel graag” | De Utrechtse Internet Courant Nanne Nauta, meester van het dichterlijk experiment: “Ik ontregel graag” | De Utrechtse Internet Courant

Nanne Nauta, meester van het dichterlijk experiment: “Ik ontregel graag”

Nanne Nauta, meester van het dichterlijk experiment: “Ik ontregel graag”

Utrecht huisvest grote dichters en schrijvers. DUIC’s eigen literatuurwetenschapper en leesfanaat Merel Blom gaat op zoek naar het verhaal achter deze woordenkunstenaars en gaat met hen in gesprek over hun schrijf- en leeservaring en hun beleving van de stad Utrecht. Om de week te lezen op DUIC.

Nanne Nauta 03 kopie

Nanne Nauta, meester van het dichterlijk experiment, woont al achtenveertig jaar in Utrecht. Als zevenjarige verhuisde hij vanuit Gorkum naar de allereerste tienhoogflat van Overvecht. Daarna woonde de dichter achtereenvolgend in Tuinwijk, Vogelenbuurt en nu alweer jaren met zijn gezin in de buurt van het Wilhelminapark. Vanuit zijn woonkamer vertelt hij over alfa én bèta zijn en over spelen met vorm en taal.

“Ik vind zowel de exacte als de geesteswetenschappen leuk. Dat was op de middelbare school al zo. Mijn lievelingsvakken waren biologie en Frans,” vertelt Nauta. Hij begon na het Christelijk Gymnasium met een studie biologie aan de Universiteit Utrecht, maar stapte anderhalf jaar later toch over naar Franse taal en letterkunde. De Romanist vertelt: “In Frankrijk had je in de jaren zestig de experimentele literaire groep Oulipo, rondom dichters als Raymond Queneau – die een groot voorbeeld voor me is – en wiskundigen als Jacques Roubaud. Naar hun voorbeeld richtten studiegenoten en ik onze eigen poëziegroep op: SAd’e. We dichtten uiteraard in het Frans en experimenteerden met taal en vorm.” Met zijn mede-SAd’isten heeft Nauta nog steeds goed contact, al is hij de enige die nog steeds poëzie maakt. Inmiddels heeft Nauta negen bundels op zijn naam staan. Ook stelde hij een bloemlezing samen ter ere van de bedreigde paardenkastanje (Kastanjegedichten, 2006) en staan zijn gedichten in verschillende verzamelbundels.

Experiment met vorm

De voorkeur voor het experiment en het vermijden van de gebaande paden zijn na Nauta’s studietijd gebleven, net als de liefde voor Franse poëzie. In zijn woonkamer heeft hij een enorme verzameling Franse dichtbundels waar hij met veel plezier in leest. Als echte alfa-bèta ziet de schrijver woorden en getallen als één geheel dat door elkaar loopt en waarmee geëxperimenteerd kan worden. “Het heeft iets speels. Waar het psychologisch vandaan komt weet ik niet, maar ik denk dat het iets te maken heeft met wat Johan Huizinga homo ludens – de spelende mens – noemde. Ik probeer mensen via bekende vormen in iets mee te nemen en dat dan te ontregelen. Vorm en inhoud moeten een relatie met elkaar aangaan.” Nauta vindt steeds nieuwe dichtvormen uit, zoals de sudaiku (mengvorm tussen een haiku en sudoku) en de hyperhaiku (een haiku die bestaat uit andere haiku’s).

Betekenis

“Soms bedenk ik me dat ik het eens wat rustiger aan moet doen qua werk, maar dat lukt nooit omdat er steeds weer nieuwe ideeën op mijn pad komen. Dichten leidt altijd tot een vorm van zelfonderzoek. Dat is niet zo tastbaar of benoembaar voor de lezer, maar is toch onderdeel van het schrijfproces.” Naast zelfonderzoek heeft dichtkunst voor Nauta ook een sterke maatschappelijke betekenis. Hij werkt onder andere voor de Utrechtse tak van stichting De Eenzame Uitvaart. Daarvoor maakt hij, samen met zijn collega uit het Utrechts Dichtersgilde Ruben van Gogh, gedichten voor overledenen zonder nabestaanden. “Dat is mooi werk maar kan ook erg zwaar zijn”, vertelt Nauta. Vorige winter was er een kindje dat vlak na de geboorte overleed. Zijn ouders lieten hem achter en Van Gogh en Nauta waren bij de begrafenis aanwezig om een gedicht voor te dragen.” Dan sta je voor zo’n piepklein, eenzaam kistje en dat is wel even slikken.” Nu is Nauta bezig met de bundel Permutaties, die in september of oktober dit jaar in beperkte oplage uitkomt en ook weer een expliciete vorm heeft. “Ik heb een bepaalde tekstbasis, die door een programmaatje dat ik gemaakt heb voor elke uitgave opnieuw geordend wordt. Daardoor komt de tekst er iedere keer in een andere, willekeurige volgorde uit en is elk exemplaar dus anders. Het is vergelijkbaar met getallen trekken voor de lotto.” Hij lacht: “Dat klinkt heel ingewikkeld, maar je hoeft geen bèta zijn om het te kunnen lezen.”

(Tekst Merel Blom)

geen Reacties

Reageren

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).