Realist en meer, dat maakt nieuwsgierig! Lees rustig verder want uw nieuwsgierigheid wordt beloond. Nico Heilijgers is in 1964 in Utrecht geboren en met een korte onderbreking, hier ook getogen. Als hij tien jaar is verhuist Nico met zijn ouders, broer en zus naar Doorn, waar zijn vader aan het Revius-Lyceum een aanstelling als scheikundeleraar krijgt. Door de scheiding van zijn ouders en doordat zijn vader op jonge leeftijd overlijdt, beleeft Nico een nogal turbulente middelbare schooltijd. Maar alles komt goed als hij in 1982 wordt toegelaten op de Groningse kunstacademie Minerva.                                                                                             

Hij wordt op Minerva toegelaten op basis van zijn talent, zijn vooropleiding (mavo) is eigenlijk niet voldoende. Maar wat is er mooier dan op je talenten te worden beoordeeld? Aan de academie Minerva studeert Nico autonome (schilder) kunst. Hij krijgt les van onder andere Matthijs Röling (*1943). Deze in Oostkapelle geboren kunstenaar staat samen met Henk Helmantel (*1945) aan de wieg van het zogenoemde Noordelijk realisme. De lessen van Röling zijn terug te zien in de realistische schilderijen die Nico in zijn ‘Groningse’ periode maakt. Als hij in 1987 met succes afstudeert kan hij zijn schilderijen direct onderbrengen in de collectie van de Groningse Galerie Wiek XX.  Deze in figuratief realistische schilderkunst gespecialiseerde galerie (in 2010 opgeheven) verkoopt met regelmaat zijn werk en dat is een luxe voor een pas afgestudeerd kunstenaar.

De relatie met Galerie Wiek houdt hem ook na zijn studie in Groningen, maar er is nog een andere reden waarom hij daar blijft wonen. Nico is ook een begenadigd (bas) gitarist en tijdens zijn studie speelt hij in de Groningse band ‘Splitsing’. Deze band, opgericht in 1982 krijgt enige landelijke bekendheid na televisie optredens in Nederland Muziekland en TopPop. In 1987 gaat de band ter ziele. Hoewel er ‘niets boven Groningen’ gaat besluit Nico in 1990 terug te gaan naar Utrecht. In dat jaar krijgt hij ook zijn eerste tentoonstelling bij Galerie Mokum aan de Oudezijds Voorburgwal in Amsterdam. Bij deze toonaangevende galerie voor figuratief realistische kunst exposeert hij, nu al bijna 25 jaar met regelmaat. Ook zijn zijn schilderijen  permanent te zien bij De Kunstsalon aan de Oude Gracht in Utrecht.

Nico combineert het schilderen met muziek maken. Hij treedt regelmatig op in verschillende bands en doet studioprojecten. In het verleden tourde hij met vooral Amerikaanse artiesten door heel Europa. Zo tourde hij ook met Mick Taylor, oud gitarist van de Rolling Stones. Het is een luxe om met twee talenten in je levensonderhoud te kunnen voorzien zonder dat de kwaliteit van een van de twee eronder lijdt. Sinds de geboorte van zoon Salomon nu negen maanden geleden staat de muziekcarrière even op een lagere stand. Nu is het vooral schilderen. Dat doet hij in een groot en licht atelier aan de Archimedeslaan, in een pand waarin vroeger de Hogeschool Utrecht was gevestigd.

Nico schildert in olieverf. Hij specialiseert zich aanvankelijk in het schilderen van realistische stillevens die qua compositie en opbouw doen denken aan de renaissance meesters. Het is geen fijnschilderwerk, maar het zijn wel ‘fijne’ schilderijen! Het gaat Nico erom een goed en spannend schilderij te maken. Heilijgers zoekt naar dat magische, het poëtische. Wat is het geheim van de compositie, de kleur, de licht/donkerverhouding en de penseelvoering dat in het resultaat een letterlijk schilderachtige sfeer laat zien?

De laatste jaren is zijn toets vrijer geworden, de stillevens uit de eerste jaren lijken enigszins statisch vergeleken met zijn schilderijen van nu. De compositie is nog steeds belangrijk, maar zijn stijl verandert van realistisch in een vrijere, meer impressionistische manier van schilderen. De laatste jaren schildert Nico ook impressionistische stadsgezichten, bijvoorbeeld van Rome, waar hij in september 2012 met zijn vriendin vanuit Utrecht naar toe fietst. Behalve veel reisschetsen maakt hij o.a. een prachtig schilderij van het Colosseum dat niet alleen het monument laat zien, maar ook de hectiek van het hedendaagse Romeinse verkeer.

Zijn stadsgezichten van Utrecht zijn met regelmaat te zien bij Genootschap Kunstliefde in de Nobelstraat. Nico is sinds 1992 lid van deze 200 jaar oude kunstenaarsvereniging. Hij is de organisator en animator van de wekelijkse teken/schets-avond voor leden op maandagavond. Op de opening van de ledententoonstelling van maart/april van dit jaar toont Nico een fraai Utrechts stadsgezicht waarop het nieuwe Tivoli/muziekcentrum staat afgebeeld, gezien vanaf de Haas van Flanagan op de Neude. Een dag na de opening is het schilderij echter verdwenen; de kunstenaar heeft het als protest teruggetrokken uit onvrede over het beleid van de tentoonstellingscommissie. Die had geweigerd een schilderij van een collega in deze expositie op te nemen!

Nico Heilijgers, multi-talent, weet niet van wie hij zijn artistieke genen heeft gekregen. Hij herinnert zich dat zijn vader hem wel al in zijn vroegste jeugd meeneemt naar musea in o.a. Amsterdam, Rome en Parijs. Hij ziet dan voor het eerst schilderijen van Vincent van Gogh en wordt betoverd door de kracht en gedrevenheid die die hij in het werk ziet. Wellicht hebben deze schilderijen hem onbewust op het kunstenaars-pad gezet. Op 17 mei a.s. is de vernissage van een solotentoonstelling van zijn schilderijen  in Galerie Gecko in Solingen, Duitsland. Als dat voor u te ver van huis is verwijs ik u naar zijn website waarop een groot deel van zijn oeuvre te zien is.

www.nicoheilijgers.nl

Marcel Gieling

50 Utrechtse kunstenaars