Restaurant Karel V in Utrecht aan de Geertebolwerk staat dit jaar niet meer in de top 100 van beste restaurants van de oudste restaurantgids van Nederland: Lekker. Op dit moment staat er zelfs geen enkele Utrechtse restaurant meer in de top 100.
Vorig stond Karel V nog op plaats 72 maar nu heeft het bekende restaurant geen plekje meer bij de eerste 100. Directeur Leo Holman laat aan het AD/Utrechts Nieuwsblad weten erg te balen: “We weten alleen nog niet wat de oorzaak is. Het zou kunnen zijn omdat we net een nieuwe chef hebben, maar misschien hebben ze ook gewoon niet lekker gegeten bij ons. Met dat eerste zou ik kunnen leven, het tweede zou verschrikkelijk zijn.” Op dit moment staat er geen enkele Utrechtse restaurant meer in de top 100.
Negen jaar stond Oud Sluis met kok Sergio Herman bovenaan het lijstje, maar nu is er een nieuwe winnaar. Restaurant Inter Scales met chefkok Jannis Brevet in het Zeeuwse Kruiningen staat op nummer 1.
2 Reacties
ReagerenLos van of men nu minder lekker bij Karel V heeft gegeten, of elders lekkerder, kan wat meneer Holman zegt natuurlijk niet door de beugel. “Het zou kunnen zijn omdat we net een nieuwe chef hebben…” enzovoort. Proef even wat daar staat en je hebt meteen al geen trek meer. De Fransen noemen dat “cracher dans la soupe” – spugen in de soep. Holman doet dat, nota bene in z’n eigen soep.
Zo’n opmerking maakt hem totaal ongeschikt voor de functie waarvoor hij betaald wordt. Nu ja, de klandiezie heeft al met hem afgerekend.
Omdat ik wat met Utreg heb (er liggen veel kindervoetstapjes van mij) lees ik op internet wel eens de DUIC om een beetje in contact met de stad te blijven. Vandaag viel ik in de jammerklacht van Karel V.
Die degradatie is natuurlijk niet leuk. Zeker niet goed voor een stad met maar één 5-sterrenhotel.
Het artikel riep ook herinneringen op aan een groots diner vorig jaar, gegeven door goede oude vrienden waaraan mijn man en ik mochten aanzitten. Mijn man zat aan een tafel waar hij werd geflankeerd door twee dames en ik werd verwend aan een andere tafel door twee heren.
Het dessert was zo’n modern flauwekul-gedoe waarbij de obers met winterwanten een roestvast stalen kannetje met vloeibare stikstof van min 196 graden over je bord uitgieten. Reuze leuk, grote wolken en hels gebruis.
Jammer dat er geen gebruiksaanwijzing bij werd gegeven. Zoals bijvoorbeeld: Pas op, laat even rusten, de binnenkant is zometeen wel plus 7 graden, maar buitenkant is nog steeds min 30 graden! Dat kwam me op een forse blaar in mijn wang te staan – maar wist ik veel.
Van mijn man hoorde ik dat zijn twee tafeldames aan de andere tafel ook niet ongeschonden uit het gerecht waren gekomen. Een van hen had blaren op de lippen en de andere werd misselijk en schoof het bord met het toetje van zich af.
Bij mij bleef het niet bij de blaar. Toen we enkele uren later ons naar ons twee-sterren hotel begaven, kreeg ik vreselijke buikpijn. Ik heb de WC maar net gehaald. Om een lang verhaal kort te maken: die buikpijn ging niet over en de bijverschijnselen ook niet. Na bijna 8 maanden niet te stuiten buikloop liet ik mij overtuigen eindelijk eens naar een specialist te gaan. Diagnose: een chronische darmontsteking, zeer waarschijnlijk getriggerd door een salmonellabacterie – de link met het diner was niet te vermijden noch te ontkennen.
Intussen heb ik begrepen dat zo’n besmetting kan ontstaan omdat de regels van hygiëne niet zijn gerespecteerd, of dat bereidingstemperaturen te laag zijn geweest om eventuele bacteriën te doden. Moleculair “koken” is dus riskant en zeker niet iets wat aan amateurs kan worden overgelaten.
Het is heel aanemelijk dat eiwitten in het nagerecht besmet waren. De een reageert wat minder heftig op de bacterie dan de ander en is er met een paar dagen of week wel doorheen. Maar dit was kennelijk mijn reactie – een flinke, hardnekkige infectie.
Een van de tafeldames van mijn man had ook diarree gedurende enkele dagen na het diner.
We hebben geen verdere enquête gehouden onder de gasten en besloten het niet aan Karel V te melden, omdat we het heel erg zouden vinden als onze gastheer en -vrouw het zouden horen – het was immers hun duurbetaalde feest. Het zou een enorme domper zijn geweest.
Inmiddels ben ik na talloze onderzoek, scans, echo’s, endoscopieën en medicatie na ruim een jaar (misschien, hopelijk) wel weer de oude.
In die zin misschien wel goed dat Karel V bij de les blijft en nu een – wat ik vind – lichte afstraffing krijgt.
Stel je voor dat Utrecht culturele hoofdstad was geworden in 2018! Ziet u het voor zich… al die bruine sporen, achtergelaten door de cultuurbonzen, die zich van Karel V door de stad slingeren naar alle minder-sterrige hotels?