Kabbelende beelden | De Utrechtse Internet Courant Kabbelende beelden | De Utrechtse Internet Courant

Kabbelende beelden

Kabbelende beelden
fotografie: Billie-Jo Krul
Dit jaar ontwerpen zes kunstenaars/ontwerpers een vlag voor de gevel van het K.F. Hein Fonds. In juli en augustus wappert de vlag van Rozemarijn Westerink. Zij werd voorgedragen door Frank Halmans.

Dit jaar ontwerpen zes kunstenaars/ontwerpers een vlag voor de gevel van het K.F. Hein Fonds. In juli en augustus wappert de vlag van Rozemarijn Westerink. Zij werd voorgedragen door Frank Halmans.

Het is eind mei. De reis naar Rhenen voelt als vakantie, eindelijk weer ergens naartoe in plaats van een blokje om. Door de bossen. Een dorpsstraat met grote groene voortuinen. Ik herken iets van het werk van Rozemarijn Westerink in haar woonomgeving. Frank Halmans voelt zich ook direct thuis. Bij binnenkomst reserveert hij meteen de deurtjes van haar originele jaren zeventig Bruynzeel keuken, mocht ze die ooit weg doen. De twee kunstenaars ontmoeten elkaar voor het eerst, maar blijken veel gemeen te hebben.

Beiden werken veel met herinneringen. Westerink beperkt zich in haar tekeningen sinds enkele jaren tot één onderwerp: tuinen. Aanvankelijk steeds dezelfde tuin, die uit haar jeugd. Het zijn donkere tekeningen, dicht als een oerwoud. Blad vullend in een dicht patroon van streepjes en rondjes, grassprietjes, blaadjes. Dezelfde elementen komen steeds terug. Het lage muurtje, de vijver, de conifeer waar ze graag onder zat. Soms in detail, soms met meer overzicht. Kom je met die herhaling dichter bij de herinnering of wordt het beeld steeds meer fictief? Hoe werkt dat eigenlijk in het geheugen? Hoewel ze intussen ook werkt met andere tuinen en meer algemene beelden blijft die vraag interessant. “De associatieve elementen spelen een rol. Soms kom je er al werkend achter dat een vorm heel erg refereert aan allerlei dingen. Toen ik hier kwam wonen, merkte ik dat de coniferen in de straat meteen herinneringen opriepen aan de wijk waar ik vroeger woonde.” De conifeer.. dat woord roept bij Frank Halmans ook meteen allerlei beelden op. Niet alleen omdat hij een groot fan van tuinieren is, ook door de vorm van de plant en het feit dat iedereen ze vroeger in de tuin had. “Het is een bijzondere vorm, bijna architectonisch, maar ook wel een erg door de tijd bepaald beeld.

Alledaagse dingen

Halmans werkt zelf ook veel met dingen uit zijn jeugd. De huizen en kamers van vroeger, de details daarin. De aluminium strips van die Bruynzeel keukenkastjes bijvoorbeeld. “Die dingen zijn zo nietszeggend en onbelangrijk in het leven. Je heb ze dagelijks om je heen en merkt ze niet op. En als je het later terug ziet roept het hele verhalen op. Dus ergens is het toch belangrijk. Dat het zo’n nietszeggend materiaal is vind ik fijn, geen typisch kunstenaarsmateriaal.” In zijn werk krijgen juist hele gewone dingen een plek. Zoals een stofzuiger, elektriciteitsbuizen of de Bruynzeel keuken. Of de conifeer. Beiden liggen in het collectief geheugen vast.

Halmans zag het werk van Westerink het eerst op een tentoonstelling in Amersfoort in 2018. Zelf liet hij daar een installatie met elektriciteitsbuizen zien, waarvan hij de eerste ooit maakte voor het kantoor van het K. F. Hein Fonds. Leidingen, schakelaars en lampjes meanderen daarin over een paneel als een reeks nutteloze, maar functionerende, verbindingen. Toen hij gevraagd werd iemand voor te dragen voor de vlag moest hij aan de tekeningen van Westerink denken. “Een vlag is echt een markering die zegt dit is mijn terrein. Mijn gebied. Een tuin heeft dat eigenlijk ook. Een muurtje erom, hoe je het inricht. Het leek me een mooi gegeven voor de vlag.”

Het hele artikel lees je in de DUIC krant #106.

Meer weten?

www.rozemarijnwesterink.com

www.frankhalmans.nl