Samen met de pleegzorgorganisaties De Rading, Youké en Timon zoekt de gemeente Utrecht naar nieuwe pleegouders. Er worden 100 pleegouders gezocht, want zo kan elk kind dat even of langer niet thuis kan wonen toch opgroeien in een gezin. Niemand kan beter verwoorden hoe het is om pleegouder of pleegkind te zijn dan de mensen die er zelf mee te maken kregen. Lees het eerste verhaal van pleegmoeder Renske in deze rubriek ‘Utrecht zoekt 100 pleegouders’.

“Zeker voor de buitenwereld zijn wij gewoon een gezin met jonge kinderen.” Renske zit aan haar keukentafel achter een kop thee. Ze vertelt graag over het pleegouderschap en haar ervaringen. Ze besloot samen met haar partner een pleegkind op te vangen. Anderhalf jaar nadat de deurbel ging en er een baby in haar gezin bijkwam, gaat het nog altijd erg goed.

Renske – niet haar echte naam in verband met privacy van het pleegkind – vertelt dat ze al langer met het idee rondliep om pleegmoeder te worden. “We dachten: dat zal wel moeilijk zijn, of daar moet je pedagogisch goed voor onderlegd zijn.” Na het zien van een campagne om meer pleegouders te trekken met de tekst: ‘supergewone mensen gezocht’, besloot ze toch maar eens naar een informatieavond te gaan. “We kwamen erachter dat er vooral werd gezocht naar normale, rustige en stabiele gezinnen waar een kind terecht zou kunnen. Wij besloten dat wij zo’n gezin wel waren.”

Met een jong kind van zichzelf besloten Renske en haar partner zich aan te melden als pleegouders. Na een informatieavond volgt een uitgebreid gezinsonderzoek. Zo wordt bekeken of het pleegouderschap iets is voor de aanmelders. “Dan nemen zij een beslissing en wij ook. Het is geen beoordeling, maar meer wat past wel en wat past niet.”

Uithuisplaatsing

Er zijn verschillende soorten pleegzorg: vrijwillig of gedwongen. Ouders en kind kunnen samen met het buurtteam kiezen voor vrijwillige plaatsing in een pleeggezin. Het is anders als een gezin onder toezicht van een gezinsvoogd staat. Een gezinsvoogd kan in het belang van het kind om een uithuisplaatsing vragen.

Dat was ook het geval bij het pleegkind van Renske. “Dat ging heel erg snel. We waren helemaal klaar voor een kind en hadden alles al in huis. We werden op een middag gebeld en vijf uur later belde de voogd aan. En dan staat er dus ineens een Maxi-Cosi voor de deur met een slapend mensje erin.” Renske glimlacht even en zegt dan: “Ja, dan kijk je elkaar aan en besluit je het gewoon te gaan doen.”

Hechten aan elkaar

Door pleegzorgverlof kon Renske de eerste vier maanden thuisblijven. “Je merkt wel dat je veel moet investeren in elkaar in die eerste maanden. Ze sliep bijvoorbeeld overdag niet in de box of in bed. Ze had veel veiligheid en nabijheid nodig. Dus heb ik haar de eerste vier maanden in een draagdoek gehad.” Renske glimt erbij: “Uren heeft ze daar doorgebracht. Dat was heel goed voor de binding en hechting. Voor ons allebei eigenlijk. Voor mijn andere kind ging het heel gemakkelijk: het is gewoon een zusje.”

Inmiddels is de pleegdochter al een tijdje bij haar pleegouders en lijkt het erop dat het voorlopig niet zal veranderen. “Totdat ze op eigen benen kan staan”, vertelt Renske. “Je houdt er rekening mee dat het tijdelijk kan zijn. Rationeel dan, want voor ons was er wel de overtuiging om er vol voor te gaan. Of ze weer zou vertrekken zouden we later wel weer zien. Alles wijst er wel op dat ze bij ons zal blijven.”

Begeleiding en contact met de pleegzorgorganisatie blijft er altijd. “Het is natuurlijk niet ons kind. Ze heeft ook biologische ouders en het is heel belangrijk dat we dat ook zo natuurlijk mogelijk vertellen. Zodra ze er klaar voor is zullen we dat gaan vertellen. Hoe we dat gaan doen? Daar helpt de hulpverlener bij. Daar hebben zij natuurlijk ervaring mee.”

Renske hoopt dat meer mensen die erover nadenken pleegouder te worden zich aanmelden. In Utrecht is er een tekort aan pleegouders. “Zoals overal eigenlijk. Ik denk dat het goed is dat we het doen. Soms zeggen mensen: ‘wat goed dat jullie dit doen’, maar dan denk ik: het is ook heel waardevol om het te mógen doen. Om zo’n klein mensje mee naar huis te mogen nemen. Het is ontzettend mooi om haar nu op te zien groeien en te zien hoe goed het gaat.”

Kinderen groeien het beste op in een gezin. Soms gaat dat (tijdelijk) niet bij de eigen ouder(s). In dat geval zoekt een pleegzorgorganisatie naar een pleeggezin. Hebt u ruimte in uw huis en in uw hart voor een pleegkind? Kom dan naar de informatieavond in november en kijk voor meer informatie op pleegoudersgezocht.