Triltoren. Het woord bestaat eigenlijk niet maar in Utrecht inmiddels wel. Hulde voor de man/vrouw die deze prachtige naam gaf aan dat gebouw van de Rijkswaterstaat dat bijna op zijn grondvesten trilde vanwege een glazenwassersbak. 1500 man moesten hun werkplek voor maanden verlaten. De laatste werknemers keerden deze week terug. Triltoren, het woord van 2012. Veel mooier dan asbest-affaire, het woord dat vermoedelijk in onze stad het meest gebruikt is.

FC Utrecht-directeur Wilco van Schaik kwam met een heel ander woord: het belevingsproduct. Hij introduceerde het woord tijdens een lezing voor studenten van De School voor de Journalistiek. Marketingman van Schaik maakte daarmee een kardinale fout: er zijn zaken die je mag denken maar nooit moet zeggen. Een striemend fluitconcert van landelijke sportjournalisten werd zijn deel. Wilco, bij sommigen beter bekend als Teflon Wilco, trok er zich niets van aan en voerde dit jaar een permanente goed nieuws-show op. Zijn club staat op een comfortabele zesde plaats. En wie wint, heeft gelijk.

2012 was een jaar van grote nederlagen. Uitgeschakeld voor de nominatie Culturele Hoofdstad van Europa, weer geen tourstart binnengehaald. Dat laatste zal toch niet de ware reden zijn voor het vertrek van Rinda den Besten uit de politiek? Begin volgend jaar wordt het debacle rond de Culturele hoofdstad besproken in de gemeenteraad. Er zal een pittig debat plaatsvinden. Treurnis is op zijn plaats, maar laten we ook onze successen vieren. Utrecht heeft Legoworld binnengehaald. Niemand die wist dat we in de race waren. Misschien is een stille lobby wel de beste aanpak.

Er waren berichten die verbaasden. Oud-wethouder Hans Spekman haalde de voorpagina van de Telegraaf omdat zijn reddingsoperatie van FC Utrecht de stad met een miljoenenverlies zou hebben opgezadeld. De reactie van Spekman zette de zaak in een juist perspectief. Over en uit, zou je zeggen. Toch niet, burgemeester Wolfsen kondigde een onderzoek aan naar degene die informatie naar De Telegraaf had gelekt. Een raar bericht waar we niets meer over vernamen. Mijn vraag aan de burgemeester: is hij al gevonden?

Over de burgemeester gesproken. Het moet een afschuwelijk jaar voor hem zijn geweest. Spoeddebatten, moties van wantrouwen, veel negatieve publiciteit. Je gunt het eigenlijk niemand. Aleid, bij sommigen beter bekend als Teflon Aleid, bleef zitten waar hij zit. Maar vermoedelijk niet lang meer. Hij twijfelt over een tweede termijn als burgemeester. Wij weten genoeg. Die zien we hier niet meer terug.

Er waren ook mooie momenten. VJ op de Dom was weer een fraai spektakel. Hoewel van een andere orde, denk ik dan meteen aan het voornemen van wethouder Mirjam de Rijk om Serious Request binnen te halen. Doen Mirjam! Als ik het goed heb, was de Neude de eerste plek waar dit evenement plaats vond. Laten we een (stille) lobby voeren. Ook mooi. Henk Westbroek die de stad afging met zijn liedjesprogramma. Of oud-Nieuwe Revue journalist Gerrit Lijffijt, die opeens mede-eigenaar van een viswinkel in de Biltstraat bleek te zijn geworden. Het prestigieuze Tedx in de Schouwburg was een gebeurtenis om trots op te zijn. Volgend jaar weer. De Gouden Kalf voor Jos Stelling. Laat ik de bouw van De Trip bij Rotsoord niet vergeten, Planologische ambitie en ondernemingszin op een bijna vergeten stukje grond.

En persoonlijk ben ik trots op de groei die DUIC heeft doorgemaakt. Binnen een jaar is het aantal bezoekers vervierdubbeld. Goed om te weten dat we in een behoefte voorzien. Goed om te weten dat anticyclisch denken loont.

Straks opgewekt 2013 in. Mogelijk gaan we Europa in. Ik weet niet of hij er op zit te wachten, maar in dat geval is Wilco de eerste die ik een zoen geef.

Het woord van 2013? Ontlobbyen.