De Twijnstraat is de oudste winkelstraat van Utrecht en er zitten veel unieke speciaalzaken. DUIC ging langs bij een aantal van deze ondernemingen om erachter te komen wat er precies gebeurt achter de gevels en wie de eigenaren zijn.
Ondanks dat de winkels verschillend zijn, zijn ze toch verbonden door dezelfde straat en hun passie voor ondernemen. De eigenaren vertellen in deze serie hoe hun zaak is ontstaan, wat hun onderneming uniek maakt en hoe het is om een winkel te hebben in de Twijnstraat.
De serie wordt afgetrapt met een video over de het ontstaan van de Twijnstraat. Hierin vertelt Robin van Essen, voorzitter van buurtcomité Twijnstraat en omstreken, over de geschiedenis van de straat en waar de naam vandaan komt.
6 Reacties
ReagerenFijne straat, waar bijna alles te krijgen en te doen is zonder daarvoor het drukke centrum in te moeten. Het voelt nog als een straatje voor bewoners.
Maar één klacht: de overlast van daklozen en andere psychisch verwarde (Willem Arntz?) personen die zich structureel voor de Albert Heijn ophouden begint nu écht te groot te worden. Misschien dat de winkeliersvereniging daar eens met de wijkagent naar kan gaan kijken?
@Robert. U heeft kennelijk geen idee hoe liefdeloos u naar dak-en thuislozen en psychiatrische patienten aankijkt. Het zijn geen hondedrollen ! Deze medemens hoort bij een stad. Wij zijn allemaal anders maar wel gelijkwaardig. Als zij om een muntje vragen krijgen ze er een. Zie hun brede lach. Niet om het geld maar omdat ze iemand tegen zijn gekomen die anders is… ook gewoon aardig. Wat mij betreft ? Als je bij AH komt zie je rode strepen op de stoep, daar tussen mogen dak-en thuislozen niet lopen. Ze krijgen nog net niet geen rode ster oid opgeplakt. We spreken elkaar nader als u dak-en thuisloos bent geworden en geen geld hebt binnen wat te kopen. en de Roberts van deze samenleving vinden u maar een loslopende gek. Ik wens het u niet toe, maar het kan allemaal gebeuren. Ooit gehoord van het spreekwoord: Wie goed doet goed ontmoet ? Hoe zit dat bij u ?
@Anne Marie ten Berge,
De psychiatrische patiënten zaten ooit prikkel-arm in het bos. En nu, puur wegens ideologie, midden tussen de café’s, druk verkeer, junks en dealers. De gedachte dat ze bij voldoende interactie met “normale” mensen als vanzelf ‘s ochtends een boterhamtrommeltje vullen om vervolgens naar hun werk te gaan, dat is nm. de ideologie die erachter steekt, werkt niet. Het botst van beide kanten.
Geachte voorzitter,
Robert uit hierboven zijn kennelijke ongenoegen over bepaalde personen heel netjes, en zonder één enkele vingerwijzing. Daarbij laat hij zijn wens om schoon schip te maken keurig over aan een samenwerkingsverband tussen politie en winkeliersvereniging. Niets meer of minder dan zijn goeie recht. Anderen hebben het recht het oneens te zijn met Robert. De reactie van Anne Marie vind ik, binnen dat recht, verre van fatsoenlijk. Zij rekent Robert allerlei argumenten aan die hij helemaal niet gebruikt heeft, haalt voorbeelden aan die verdacht veel van discriminatie weghebben van de mensen die zij juist in bescherming wil nemen, schermt met vreselijke dingen uit de 2e wereldoorlog en veronderstelt bovendien dat Robert geen goed doet voor zijn medemens. Bovendien vind ik haar taalgebruik buitengewoon agressief. Als dak- en thuislozen nu iets verdienen, dan is het respect en begrip. Anne Marie ten Berge doet er om die reden beter aan de discussie zuiver en op zinnige argumenten te voeren.
Wat een ontzettend leuk filmpje en vooral de uitleg was voor mij best emotioneel.Ik woon nu ruiml twintig jaar in Frankrijk Maar voor mij blijft de twijnstraat een warme herinnering. Vooral de boek/kantoorwinkel op het eind van de twijnstraat vlak bij het politiebureau. De vrouw die er werkte had een heel flinke boezem, dus kwam ik er graag..
Ik ben in 1957 geboren op twijnstraat 11, het oudste zoontje van de kaasboer/het eierboertje. Ik ben er tot 1982 blijven wonen en herinner mij een prachtige omgeving (spelen op/in gracht, singel, plantsoen). De kleuterschool , Matinus en Paus Adriaan binnen 200m van huis. Dansen bij de Rijk, uitgaan en terug via De Witte Ballons en Postiljo , de eeuwige wedstrijd in iedere kroeg een drankje heen over oneven en terug over even, over maar de route nooit afgemaakt. Een prettige plek om op te groeien !!!