Allemaal Utrechters is een reeks interviews met in het buitenland geboren Utrechters. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. De reeks is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Anna-Liisa Toivonen (50) uit Finland.

“In Finland is het heel gewoon om na je middelbare school een jaar of twee te gaan reizen”, vertelt Anna-Liisa Toivonen vrolijk, in haar café Ledig Erf. Het was voor haar ouders dan ook geen verrassing toen ze na het halen van haar gymnasiumdiploma vertrok. Eerst interrailde ze door Europa en belandde in Parijs. Daar werkte ze een tijdje als au pair en daarna reisde ze verder. Op het Portugese strand bij Lagos ontmoette ze haar ex-echtgenoot, een Utrechter.

De relatie hield stand toen Toivonen na het reizen aan de filmacademie begon in Helsinki. Na drie jaar studeren besloot ze er samen haar vriend een jaartje tussenuit te knijpen. Op naar Utrecht. De bedoeling was om één jaar aan de HKU te gaan studeren, maar de opleiding modevormgeving bleek leuker dan gedacht. Bovendien was Utrecht een stad waar ze zich snel thuis voelde. “Levendig, maar dorps. Utrecht is nu trouwens wel aan het wakker worden van zijn dorpse bestaan.”

Ook de tolerantie van Utrecht vindt Toivonen leuk. “Er wonen gigantisch veel mensen hutjemutje op elkaar en toch geeft iedereen elkaar de ruimte.” Het Zocherpark langs de Singel vindt ze prachtig. Wel mist ze de ruimte en natuur van Finland af en toe. “Als je de plattegrond van Finland op Nederland legt, grenst het noorden van Finland aan de Waddeneilanden en het zuiden aan de Middellandse zee. En er wonen maar zo’n 5,5 miljoen mensen. Het is er veel rustiger, maar ook stil hoor.”

De ‘beruchte’ Voorstraat

Tijdens haar HKU-studie werkte de Finse in de horeca. Na een stage bij de H&M in Stockholm wist ze dat confectiekleding niks voor haar was. Na haar studie freelancete ze een aantal jaar. “Ik ontwierp veel danskleding, mijn broer Jaakko Toivonen is danser en choreograaf (hij zat ook in de jury van het tv-programma So You Think You Can Dance, red.).” Toch miste ze stiekem het werken in de horeca. Met haar man wilde ze graag een eigen zaak beginnen. Daarom kochten ze in 1998 Café het Hart aan het begin van de Voorstraat. Iedereen verklaarde ze voor gek. “In die tijd werden er voor de coffeeshops mensen op klaarlichte dag doodgeschoten. Drugs werden er rechtstreeks vanuit de kofferbak gedeald.” Zelf zagen ze het probleem niet zo; het pand was in de binnenstad en betaalbaar.

Ze fietste er samen met haar man dagelijks langs op weg naar de Voorstraat: café Ledig Erf. Het stel riep altijd al dat het ooit van hen moest worden. Die droom kwam uit; sinds 2005 mag Toivonen zich eigenaar noemen van ook deze kroeg. De twee kenden de vorige eigenaar. “Toen hij het ging verkopen, gunde hij het ons”, zegt Toivoinen. “Hadden we ineens een café met enorm terras. Toen begon de ellende met het weer”, lacht ze.

In de stad wordt het drukker, merkt de Finse. “Niet dat mensen meer uitgaan, maar andersom: er zijn meer mensen die uitgaan.” Jammerlijk vindt ze dat de binnenstad te duur is geworden voor jonge ondernemers. “Alle leuke nieuwe initiatieven verschijnen nu aan de zijkanten van het centrum.” Op de vraag of Toivonen zichzelf in de toekomst nog ergens anders ziet wonen, antwoordt ze volmondig ja. “Ik ben hier nu 26 jaar, terwijl ik maar voor een jaartje kwam!”

Jezelf of iemand anders aandragen voor Allemaal Utrechters kan! Bekijk op de wereldkaart hieronder of jouw nationaliteit al geweest is en mail naar redactie@duic.nl