Allemaal Utrechters – Barbara Schröter: ‘Sinds vanmiddag ben ik officieel Utrechter’ | De Utrechtse Internet Courant Allemaal Utrechters – Barbara Schröter: ‘Sinds vanmiddag ben ik officieel Utrechter’ | De Utrechtse Internet Courant

Allemaal Utrechters – Barbara Schröter: ‘Sinds vanmiddag ben ik officieel Utrechter’

Allemaal Utrechters – Barbara Schröter: ‘Sinds vanmiddag ben ik officieel Utrechter’
Foto: Bas van Setten
Allemaal Utrechters is een reeks interviews met in het buitenland geboren Utrechters. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. De reeks is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Barbara Schröter uit Oostenrijk.

Allemaal Utrechters is een reeks interviews met in het buitenland geboren Utrechters. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. De reeks is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Barbara Schröter uit Oostenrijk.

Paspoort

Naam: Barbara Schröter
Geboortedatum: 19-07-1987
Land: Oostenrijk
Plaats: Steyr
Levensmotto: In elke vreemde zit een potentiële vriend

Barbara Schröter (29) is een gloednieuwe Utrechter. Ze kwam gisteren aan, haalde vanmorgen de fiets op die ze online had gevonden en komt nu regelrecht uit city hall. Trots houdt ze een gemeente-envelop omhoog. “It’s official!” Vandaag had ze afspraken om zich te laten registreren als expat en immigrant, het was voor haar geregeld door een externe organisatie. Bij aankomst bleek er toch iets te zijn misgegaan, de afspraak klopte niet. Barbara zou weer een week moeten wachten. Gelukkig maakte de mevrouw achter de balie een uitzondering voor haar.

“Mensen zijn hier zo aardig; toen ik de afgelopen weken in Utrecht was om kamers te bezichtigen, ontdekte ik op een dag dat de inhoud van mijn portemonnee weg was. Kort daarna kreeg ik een Facebook-bericht van een jongen die in café Tilt werkte – daar had ik mijn pasjes op een tafeltje laten liggen.”

De Oostenrijkse komt hier wonen voor haar nieuwe baan binnen het chocolade- en snoepbedrijf waarvoor ze al werkte. Ze verruilde haar vaderland in 2010 voor Italië, om daar een masterstudie te doen. Het plan was om na afloop een wereldreis te maken, maar toen bood haar stageplek haar een contract aan in Berlijn. “Ik zou gek zijn geweest om niet te tekenen, ik zag hoeveel moeite vrienden hadden met het vinden van werk.” In plaats van een jaar ging ze vier maanden op reis. “Lang genoeg. Na mijn pensioen kan het weer.”

Vriendschap en koffie
Barbara heeft hoge verwachtingen van het leven in Utrecht. Alles is modern. “Zeker vergeleken met Italië. Daar word je gek aangekeken als je één colaatje met pin wilt afrekenen. Wat ik minder vind, is dat iedereen hier steeds op z’n smartphone kijkt; het is leuker om praatjes met elkaar te maken. Wel handig dat je alles online kunt regelen.”

Zoals een kamer vinden. Dat is haar ook gelukt. Sinds gisteren woont Barbara met zeven huisgenoten aan de Oudegracht bij Ledig Erf. Ze at voor het eerst met hen samen. Potentiële vrienden, zegt ze. Haar ervaring leert dat samenwonen een sterke basis kan zijn voor een hechte band. Wel verwacht ze dat ze geduld moet hebben. “Friendship doesn’t come for free, hier. Nederlanders zijn vriendelijk en beleefd, maar lijken niet direct geïnteresseerd in vriendschap. Italianen noemen elkaar na één avond al vrienden, maar zo’n contact is oppervlakkig en niet duurzaam. Hier schijnt het lang te duren voor je iemand ‘hebt’, maar als het zover is, heb je hem voor altijd.” Wat ook meespeelt, is leeftijd. “Ik ben bijna dertig. Leeftijdsgenoten gaan niet meer zoveel uit, of willen zelfs aan een gezin beginnen.”

Er staat haar veel te doen: nog eens op en neer naar Berlijn voor haar laatste werkdag, Nederlands leren, een tandarts vinden, nog een (paar) keer bij Meneer Smakers eten en goed de Utrechtse koffiecultuur leren kennen. In Oostenrijk is die heel belangrijk. “In Wenen heb je oude koffiehuizen, waar de serveerders witte overhemden dragen. Er komen van oudsher artistieke mensen. In Italië is het weer heel anders, daar drink je voor tachtig cent een espresso, maar koffiedrinken doe je nooit na de lunch. Als je dat doet, herkennen ze je gelijk als toerist. Hier schenken ze de hele dag koffie, toch? Fijn om hier te zijn.”

Jezelf of iemand anders aandragen voor Allemaal Utrechters kan! Bekijk op de wereldkaart hieronder of jouw nationaliteit al geweest is en mail naar redactie@duic.nl

 

geen Reacties

Reageren

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).