Allemaal Utrechters - Miriam van Meijeren Karp: ‘Op joodse feestdagen krijgen we bloemen van een christelijke gemeenschap’ | De Utrechtse Internet Courant Allemaal Utrechters - Miriam van Meijeren Karp: ‘Op joodse feestdagen krijgen we bloemen van een christelijke gemeenschap’ | De Utrechtse Internet Courant

Allemaal Utrechters – Miriam van Meijeren Karp: ‘Op joodse feestdagen krijgen we bloemen van een christelijke gemeenschap’

Allemaal Utrechters – Miriam van Meijeren Karp: ‘Op joodse feestdagen krijgen we bloemen van een christelijke gemeenschap’
Miriam maakt deel uit van de hechte joodse gemeenschap in Utrecht. Fotograaf: Robert Oosterbroek
Allemaal Utrechters is een reeks interviews met in het buitenland geboren Utrechters. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Miriam Van Meijeren-Karp (20) uit Canada.

Allemaal Utrechters is een reeks interviews met in het buitenland geboren Utrechters. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Miriam van Meijeren Karp (20) uit Canada.

Paspoort

Naam: Miriam van Meijeren Karp
Land: Canada
Plaats: Almonte
Geboortedatum: 24-06-1997
Levensmotto: ‘If you can dream it, you can achieve it
Aantal mensen met een Canadees paspoort in Utrecht in 2017: 189 (bron: Basisregistratie Personen/BRP)


Dertig jaar geleden. Een lerares Nederlands raakt zo geboeid door het Jodendom dat ze naar Israël afreist. Weet zij veel dat de tour guy die haar rondleidt door een kibboets, een geboren en getogen Jood uit Canada, de vader zou worden van haar zes kinderen.

Eén van die kinderen is Miriam (20). Tot anderhalf jaar geleden woonde ze bij haar moeder in een dorp in de buurt van Ottawa, een gehucht waarvan ze de naam in eerste instantie niet eens noemt omdat toch niemand ervan gehoord heeft. “Er is één ding waar je Almonte van zou kunnen kennen: de uitvinder van basketbal kwam ervandaan. Ik moet er eerlijk bij vertellen dat hij toevallig in de VS zat toen-ie het idee kreeg.”

Na de middelbare school besloot Miriam te gaan studeren in het land van haar moeder, zoals één van haar zussen ook al deed. “Ik deed haar niet na, hoor, ze bracht me gewoon op het idee.” Het plan: docent Engels worden, voor Nederlanders met Engels als tweede taal. De studie in Enschede voldeed niet helemaal aan de verwachtingen, dus een jaar later begon ze in Utrecht aan de Hogeschool. Studie en stad bevallen enorm.

“Het was makkelijk om een kamer te vinden; aan de Springweg zat een joods studentenhuis. Daar hoorde ik via via over. Zoveel joodse jongeren zijn er niet, dus hoefde ik in feite alleen kennis te komen maken.”

Rituelen

De bewoners van het huis zijn gelijkgestemd, zo eten ze allemaal koosjer. Ze begrijpen elkaar. “Ik ben blij met mijn huisgenoten. We zijn als een familie.” Dat geldt trouwens voor de gehele, kleine, joodse community in Utrecht. Iedereen kent elkaar. Op zaterdagochtenden gaat Miriam naar de synagoge in haar straat. Nooit met tegenzin, want het gebouw is prachtig art deco ingericht en met de andere jonge mensen is het supergezellig. De sjabbat-dienst begint iets voor tienen en duurt twee uur. “Helaas wordt er in Hebreeuws en Nederlands gesproken, dus begrijp ik er zeer weinig van.” Na afloop is de kidoesj (zegening) en lunch. Miriam blijft niet voor het middaggebed.

In feite is het een ex-synagoge waar de diensten plaatsvinden. Een lang verhaal, maar in het pand – dat het Broodhuis heet – huist de christelijke gemeente Ruth. Voor de Joden is er een aparte ingang en een eigen kleine ruimte. Twee geloofsgemeenschappen onder één dak kan prima, zegt de Canadese. “De band is goed. Op bijna elke joodse feestdag brengen de mensen van de kerk ons bloemen. Misschien om het zingen goed te maken.” Ze kan de zangkoren soms zelfs vanuit huis horen. “Vind ik alleen maar sfeervol. En soms grappig; laatst zongen ze op zondag de YMCA.”

Er is een kans, denkt Miriam, dat haar moeder over een tijdje ook in Nederland komt wonen. “Ze heeft het geïmpliceerd.” Haar moeders tour guy, Miriams vader, is in 2010 overleden. En de kinderen zijn het huis uit, maar liefst vier van hen zitten in het buitenland. Even dromen dan, wat is het eerste wat Miriam en haar moeder samen zouden doen in Utrecht? Het antwoord is – logisch ook – iets wat in Canada niet zoveel gebeurt. “Gezellig samen door de stad fietsen.”

De reeks is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. Jezelf of iemand anders aanmelden voor deze rubriek? Dat kan! Mail naar redactie@duic.nl

Deze landen zijn de revue gepasseerd:
Polen, Rusland, Iran, Colombia, Macedonië, Peru, Venezuela, Syrië, Indonesië, Denemarken, Zuid-Afrika, Spanje, Ethiopië, Taiwan, Duitsland, Antillen, Bolivia, Zweden, Irak, Liberia, Noord-Ierland, Finland, Oostenrijk, Verenigde Staten, Turkije, Engeland, Hongarije, Chili, Italië, Ecuador, India, Roemenië, Bangladesh, Frankrijk, Suriname, Ierland, Brazilië, Australië, Nicaragua, Griekenland, Litouwen, Estland, Tadzjikistan, Zuid-Soedan, Portugal en Canada.

geen Reacties

Reageren

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).