Allemaal Utrechters - Gopal Dey: ‘Ik wilde de kinderen die ik ooit zou krijgen een goede toekomst geven’ | De Utrechtse Internet Courant Allemaal Utrechters - Gopal Dey: ‘Ik wilde de kinderen die ik ooit zou krijgen een goede toekomst geven’ | De Utrechtse Internet Courant

Allemaal Utrechters – Gopal Dey: ‘Ik wilde de kinderen die ik ooit zou krijgen een goede toekomst geven’

Allemaal Utrechters – Gopal Dey: ‘Ik wilde de kinderen die ik ooit zou krijgen een goede toekomst geven’
Gopal is de eigenaar van restaurant Namaskar aan het Vredenburg. Foto: Bas van Setten
Deze landen zijn de revue gepasseerd: Polen, Rusland, Iran, Colombia, Macedonië, Peru, Venezuela, Syrië, Indonesië, Denemarken, Zuid-Afrika, Spanje, Ethiopië, Taiwan,…

Allemaal Utrechters is een reeks interviews met in het buitenland geboren Utrechters. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. De reeks is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Gopal Dey (64) uit Bangladesh.

Paspoort

Naam: Gopal Dey
Land: Bangladesh
Plaats: Sylhet
Geboortedatum: 11-01-1953
Levensmotto: ‘Droom niet voor jezelf, maar voor je kinderen’

Aantal mensen met een Bengalees paspoort in Utrecht in 2017: 20 (bron: Basisregistratie Personen/BRP)

In 1994 kwam er in Utrecht een nieuw Indiaas restaurant: Namaskar aan Vredenburg. Een happening, er verschenen artikelen in de Telegraaf, AD Utrecht en diverse kleine kranten. Daar waren de Bengalese eigenaar Gopal Dey en zijn vrouw blij mee, want de meeste Nederlanders kenden de Indiase keuken nog niet. Waarom geen Bengalees restaurant? “Niemand kent de Bengalese keuken, dus niemand zou komen. Maar het lijkt op Indiaas eten.”

Namaskar was aanvankelijk luxe, de serveersters droegen traditionele Indiase kledij en de obers waren in pak. Maar het liep niet en Gopal kreeg door op wie hij beter zijn pijlen kon richten: de vele studenten in Utrecht. De zaak werd simpeler, toegankelijker.

Gopal en zijn vrouw kwamen in 1981 naar Nederland. “Ik kon van een vriend een werkvergunning krijgen en een baan in een Indiaas restaurant in Arnhem. Ik heb niet getwijfeld. Mijn doel was om de kinderen die ik ooit zou krijgen een goede toekomst te geven. Ook wilde ik een rustig leven, in een land zonder corruptie en problemen.” De tot kok opgeleide Gopal kreeg in Arnhem opnieuw kookles, deze keer van iemand die hem afleerde heel vet en pittig te koken. “Daar houden Europeanen niet van”, legt Gopal uit, “zij vinden gezondheid belangrijk.” Na zeven jaar verhuisde hij naar Utrecht om zijn eigen restaurant te openen.

Licht aan de overkant

Gopal vertelt dat Utrecht hem veel heeft gebracht. Hij vond de stad van begin af aan geweldig. Hij raakte bevriend met andere horecamensen met wie hij na werktijd vaak ging snookeren boven de voormalige discotheek Cartouch op de Mariaplaats, of in de Biltstraat. “Tegenwoordig heb ik het zo druk dat ik aan het eind van de dag moe ben”, zegt Gopal. Die drukte heeft te maken met het vernieuwde Vredenburg. “Toen hier jarenlang gebouwd werd, was het verre van druk. De straat lag open, alles was afgesloten. Niemand liep langs. We gingen bijna failliet.” Namaskar overleefde het, in tegenstelling tot sommige andere zaken bij Vredenburg. “We gingen eten bezorgen, dat heeft ons gered.” Met TivoliVredenburg en het drukste fietspad van Nederland voor de deur bruist het nu en gaan de zaken bergopwaarts. 

Gopals jongvolwassen zoons kwamen in Utrecht ter wereld: een in Hoograven en een in Kanaleneiland, waar Gopal en zijn vrouw nu nog wonen. Wat kregen de jongens eigenlijk op hun bordje? “Natuurlijk niet alleen maar pittig Indiaas, maar mildere gerechten – ze groeien immers op in Nederland.”

Gopal wil een tweede restaurant openen in een nieuw deel van Utrecht: Leidsche Rijn. “Ik woonde tot voor kort aan de grens van de stad; een paar jaar geleden was het nog donker aan de andere kant van het Merwedekanaal, nu staat er een heel nieuwe, verlichte wijk.” Hij vindt het er mooi – maar nog wel een beetje saai. Hij houdt van Kanaleneiland en zijn uitzicht op het kanaal. Daar wandelt hij graag langs met zijn vrouw, over de mooie nieuwe boulevard.

Voorlopig gaat Gopal niet met pensioen, maar hij verwacht dat een van zijn zoons, die nu beiden bij Namaskar werken, de zaak straks overneemt. “Ze zeggen tegen me: ‘Namaskar heeft een goede naam, daar heb je hard voor gewerkt’.” Gopal glimlacht. Want zo had hij het zich lang geleden voorgesteld.

Allemaal Utrechters is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. Iemand anders of jezelf aanmelden voor de rubriek? Dat kan! Mail naar redactie@duic.nl

 

Deze landen zijn de revue gepasseerd:
Polen, Rusland, Iran, Colombia, Macedonië, Peru, Venezuela, Syrië, Indonesië, Denemarken, Zuid-Afrika, Spanje, Ethiopië, Taiwan, Duitsland, Antillen, Bolivia, Zweden, Irak, Liberia, Noord-Ierland, Oostenrijk, Verenigde Staten, Turkije, Engeland, Hongarije, Chili, Italië, Ecuador, India, Roemenië, Bangladesh

2 Reacties

Reageren
  1. suzan

    Namaskar is een toprestaurant! Uitmuntende Indiase keuken.
    Respect voor meneer Dey dat hij dit toch maar mooi voor elkaar heeft gekregen!

  2. Edwin

    Beste Indiase restaurant van Utrecht!

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).