Allemaal Utrechters is een reeks interviews met onze in het buitenland geboren stadsgenoten. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Helga Gardarsdottir (42) uit IJsland.

“Ik moest wennen aan de Nederlandse verjaardagen in een kringetje met één stukje taart per persoon. In IJsland staat er altijd een buffet klaar waar iedereen naar wens kan pakken. Als je dus vijf stukken taart wil, dan pak je die lekker. Hier ben je als jarige continu voor je gasten aan het zorgen. Daar kan je gewoon jarig zijn en genieten. Ik doe het hier thuis daarom gewoon op z’n IJslands, lekker relaxed”, vertelt Helga lachend in het David de Wiedgebouw op de Uithof.

Helga kwam in 2001 voor het eerst naar Nederland, Groningen om precies te zijn, voor een halfjarige onderzoeksstage van haar studie farmacie. Via een vriend leerde ze een jongen kennen die haar later uitnodigde om bij hem thuis hutspot te komen eten. Inmiddels zijn ze getrouwd, hebben ze twee kinderen en is hun huis op het oude Veemarktterrein in Utrecht in aanbouw. Na haar afstuderen verhuisde ze naar Den Haag voor een baan bij een internationale farmaceutische organisatie. Later ging ze samen met haar man in dorp vlakbij Zutphen wonen, vanwege zijn toenmalige werk. “Ik ben in Reykjavik geboren, dus een écht stadsmens. Voor de kinderen was het lekker rustig, maar zelf wil ik nooit meer in een dorp wonen. Ik houd van levendigheid.”

Sinds kort hebben Helga en haar man beiden een baan in Utrecht, dus werd het ook een logische woonplaats. Ze wonen nu tijdelijk in Tuindorp – tot hun huis in de Veemarkt af is. Helga noemt Utrecht een geweldige en diverse stad, die veel groener is dan ze had verwacht en dag en nacht levendig is door de vele studenten. “Een universiteit is zó belangrijk voor een stad, naast dat het veel baanmogelijkheden creëert zorgt het ook voor veel restaurants en cafés.” Gezinsfavoriet is het kippenrestaurant Kloek aan het Vredenburg. Daar kwamen ze in de meivakantie voor het eerst, toen ze hun kinderen kennis lieten maken met hun nieuwe woonplaats. Het bleek een goede zet. Het Universiteitsmuseum is bij hen ook geliefd, net als het Spoorwegmuseum. Zelf komt Helga graag bij Plato in de Voorstraat.

IJslandse roots

Helga zorgt er met haar Nederlandse man voor dat hun twee zoontjes genoeg van haar roots meekrijgen. In IJsland bestaan er geen familienamen zoals in Nederland. Je achternaam wordt de naam van je vader, gevolgd door het woord zoon of dochter. Gardarsdottir betekent dus dochter (dottir) van Gardar. In Nederland hebben Helga en haar man ook geprobeerd hun zonen zo’n achternaam te geven, maar dat mocht niet. “Ze mochten wel mijn achternaam krijgen, maar dat kon echt niet want dat ging dan ‘dochter van hun opa’ betekenen. We hebben ze daarom de IJslandse voornamen Gunnar en Andri gegeven, dat geeft ook aan dat ze een andere achtergrond hebben.”

Gunnar en Andri worden tweetalig opgevoed, gaan jaarlijks naar hun familie in IJsland, kijken IJslandse tv en lezen oude kinderboeken van hun moeder. Haar zonen juichen tijdens voetbal net zo hard voor IJsland als voor Nederland, stiekem zelfs harder nu IJsland voor het eerst meedoet aan een WK en Nederland niet is geplaatst. Helga juicht ‘natuurlijk’ voor IJsland.