Allemaal Utrechters - Irene Ciampi: ‘In Italië waren bootcamps competitief, in Utrecht ga je voor de fun’ | De Utrechtse Internet Courant Allemaal Utrechters - Irene Ciampi: ‘In Italië waren bootcamps competitief, in Utrecht ga je voor de fun’ | De Utrechtse Internet Courant

Allemaal Utrechters – Irene Ciampi: ‘In Italië waren bootcamps competitief, in Utrecht ga je voor de fun’

Allemaal Utrechters – Irene Ciampi: ‘In Italië waren bootcamps competitief, in Utrecht ga je voor de fun’
Irene Ciampi. Foto: Robert Oosterbroek / DUIC
Allemaal Utrechters is een reeks interviews met in het buitenland geboren Utrechters. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. De reeks is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Irene Ciampi uit Italië.

Allemaal Utrechters is een reeks interviews met in het buitenland geboren Utrechters. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. De reeks is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Irene Ciampi uit Italië.

Paspoort

Naam: Irene Ciampi
Land: Italië
Plaats: Prato
Geboortedatum: 07-11-1978
Levensmotto:Swallow your frog first when you have something complicated to do and laugh about it’ (Wanneer je iets moeilijks moet doen, doe het gelijk en schuif het niet voor je uit) 

“In Nederland serveren ze alleen traditionele Italiaanse gerechten”, zegt Irene Ciampi (38). “Het is als naar Italië gaan en een frikandel geserveerd krijgen. Er is zoveel meer variatie mogelijk!” Ze loopt door haar woning in Nieuw Engeland. Om de grote lijst op de schouw, met daarin een poster van pasta met de tekst La pasta del buon appetito, kun je niet heen. Het huis is met zorg ingericht, dat moet ook wel met twee architecten in huis. Overal staan planten – de cactus domineert (“Dat is mijn favoriet, ciao cactus!”), een muurgrote kast (met boeken over Bauhaus tot The geometry of pasta) en veel geel (Irene’s ketting matcht met de kussens op de bank).

Irene dacht dat ze op mannen met een zuidelijke temperament zou vallen. Maar een uitwisseling op de TU Delft bracht haar in contact met Thijs. “Een blanke Nederlander met rood haar”, lacht ze. Ze werden verliefd en Thijs kwam haar in Italië achterna. Na samen tien jaar in Milaan te hebben gewoond, besloten ze in 2013 naar Nederland te verhuizen. “In Italië verdien je heel slecht. Veel jong opgeleide mensen vertrekken; al mijn vrienden van de universiteit wonen nu in het buitenland.” Ze vertrokken met hun zoon Jonas die er inmiddels bij was gekomen naar de ouders van Thijs in de Utrechtse Schilderswijk.

Hoewel Irene anderhalf jaar als student in Delft had gewoond, was de overstap groter dan verwacht. “Ik had een social shock op werk.” In Italië is het namelijk normaal om goed bevriend te raken met je collega’s en ze thuis uit te nodigen. “Hier is dat eigenlijk not done.”  Ook moest Irene wennen aan de andere hiërarchie. “In Italië vorm je met collega’s automatisch een soort bond tegen je baas, zo kun je ook over je baas roddelen. Hier in Nederland bestaat dat niet, hier praat je tegen je baas alsof het een werknemer is! Maar ik zou nu niet anders meer willen, hoor.”

Bootcampen

Na een jaar in Nederland kreeg Irene een burn-out. Ze is achteraf heel blij dat ze die hier heeft gehad. “In Italië is het een zwakte; je bent niet sterk genoeg. Hier wordt het veel meer geaccepteerd en is er ook meer kennis over.” Door de burn-out ging ze meer nadenken over hoe ze haar tijd wilde invullen. Ze begon als ZZP’er en neemt nu meer tijd om te koken, te fietsen en niet te vergeten, te bootcampen. Dat is haar passie. Ze gaat het liefst naar het Griftpark, daar zijn de de andere sporters het meest ‘open minded’. Terwijl de meeste bootcampers tijdens een moeilijke oefening in stilte afzien, hoor je Irene keihard lachen: “Shit, dit is echt zwaar!” In Italië deed ze ook aan bootcampen, daar was het erg competitief. “Ik nam standaard pleisters mee, hier ga je voor de fun.”

Ze is blij dat Thijs en zij toentertijd voor Utrecht hebben gekozen, en niet voor Delft. “Hier zijn zoveel evenementen en groene parken! En alles is meer hipster, dat vind ik ook wel leuk.” Haar favoriete Italiaanse producten haalt ze bij Bigoli in de Schoutenstraat of bij Tutti a Tavola in de Burgemeester Reigerstraat. Wat haalt ze daar? “Olijven, ricotta en stracchino om de lekkerste piadina te maken.” Lachend: “Mijn zoontje moet wel goed eten!”

Allemaal Utrechters is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. Iemand anders of jezelf aanmelden voor de rubriek? Dat kan! Mail naar redactie@duic.nl

geen Reacties

Reageren

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).