Allemaal Utrechters – John Kayongo: ‘Als we allemaal zouden dansen, zouden veel problemen verdwijnen’ | De Utrechtse Internet Courant Allemaal Utrechters – John Kayongo: ‘Als we allemaal zouden dansen, zouden veel problemen verdwijnen’ | De Utrechtse Internet Courant

Allemaal Utrechters – John Kayongo: ‘Als we allemaal zouden dansen, zouden veel problemen verdwijnen’

Allemaal Utrechters – John Kayongo: ‘Als we allemaal zouden dansen, zouden veel problemen verdwijnen’
Foto: Bas van Setten
Allemaal Utrechters is een reeks interviews met onze in het buitenland geboren stadsgenoten. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: John Kayongo (48) uit Uganda.

Allemaal Utrechters is een reeks interviews met onze in het buitenland geboren stadsgenoten. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: John Kayongo (48) uit Uganda.

Paspoort

Naam: John Kayongo
Geboortedatum: 10 augustus 1970
Land: Uganda
Levensmotto: ‘We eten om onze lichamen te voeden, we dansen om onze geest te voeden’
Aantal mensen met een Ugandees paspoort in Utrecht in 2017: 19 (bron: Basisregistratie Personen/BRP)

John groeide op in Uganda, een land dat hij niet als zijn vaderland ziet. “Toen ik zeven was, verhuisden we naar Kenia omdat de dictator die in Uganda aan de macht was mijn vader (die hoogleraar politicologie was) wilde vermoorden. Hard, maar zo is het leven”, aldus John. Na zijn studie culturele antropologie in Nairobi, vertrok hij naar Nederland om een dansopleiding te volgen. “Ik ging voor de sensatie, voor de kansen. Ik wilde me focussen op mijn droom. Het was dubbel: ik miste mijn familie en het leven in Afrika maar ik wilde ook dansen. Je moet de situatie accepteren en er het beste van maken.”

De Nederlandse cultuur was wel confronterend voor John. “In 1993, toen ik naar Nederland kwam, was ik onder de indruk van de structuur en netheid. Het viel me op dat de mensen zo direct en altijd op tijd zijn. Ik bewonder de moed en optimisme om altijd te fietsen, ook als het regent of sneeuwt.”

Eenzaam
John ziet om zich heen echter veel eenzaamheid. “En mensen worden alleen maar eenzamer, ze zitten in hun eigen bubbel en zijn met zichzelf bezig.” Volgens John is de levensstandaard beter geworden, maar is de kwaliteit van het leven achteruit gegaan. “Mensen zouden hun telefoon eens weg moeten leggen en moeten praten tegen elkaar. Dat zou depressies voorkomen. Online wordt veel gedeeld, maar mensen zijn steeds minder sociaal.”

In Kenia en Uganda is dat anders, daar ben je nooit alleen. “De Afrikaanse cultuur is een wij-cultuur. We zijn meer bij elkaar en zijn er voor elkaar, ook al hebben we een andere mening”, aldus John. Dit gevoel van saamhorigheid probeert John te creëren in zijn dans en danslessen. “Ik wil mensen met elkaar verbinden, niet alleen in de geest, maar in het hele lichaam. Ook al denken we totaal anders. Dat kan met dans. Europeanen vinden het soms eng om te dansen, ze vinden het oncomfortabel om zichzelf te laten gaan. Ze denken te veel na. Als we allemaal zouden dansen, zouden veel problemen verdwijnen. We eten om onze lichamen te voeden, we dansen om onze geest te voeden.”

Dansreizen
Om zijn twee werelden nog meer met elkaar te verbinden, organiseert John sinds een jaar of tien culturele dansreizen naar Uganda. “Nederlanders zien tijdens die reizen het echte Uganda. Niet alleen de natuur, maar ook de cultuur. Ze overnachten bij traditionele gezinnen, met wie ze cultuur en ideeën uitwisselen. Dat maakt dat ze het leven in een ander perspectief zien.”

John probeert zijn kinderen op te voeden met het beste van beide culturen. Wat hij positief vindt aan de Afrikaanse cultuur is dat kinderen al jong verantwoordelijkheid krijgen voor dagelijkse taken. “Een nadeel in Afrika is dat kinderen alleen worden gezien, ze worden niet gehoord”, aldus John. “In Nederland wordt echt geluisterd naar de kinderen.” John is van plan terug te gaan naar Afrika als zijn jongste kind oud genoeg is. Wat hij ervan zou vinden als een van zijn kinderen zou besluiten om dezelfde stap te zetten? “Ik zou huilen van emotie, ik zou het vieren. Mijn twintigjarige dochter is zeven maanden naar Zuid-Afrika gegaan voor haar studie. Dat heeft me erg geraakt. Ik bewonder het feit dat ze dat heeft gedaan.”

De reeks is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. Jezelf of iemand anders aanmelden voor deze rubriek? Dat kan! Mail naar redactie@duic.nl.

We zoeken nog Utrechters uit deze landen:

Albanië, Algerije, Angola, Antigua en Barbuda, Armenië, Azerbeidzjan, Barbados, Benin, Bhutan, Botswana, Burkina Faso, Burundi, Cambodja, Centraal Afrikaanse Republiek, Costa Rica, Cuba, Cyprus, Democratische Republiek Congo, Dominicaanse Republiek, Ecuador, Egypte, El Salvador, Gabon, Georgië, Ghana, Guatemala, Guyana, Haïti, Honduras, Ivoorkust, Jamaica, Joegoslavië, Jordanië, Kaapverdië, Kameroen, Kazachstan, Kosovo, Laos, Lesotho, Letland, Luxemburg, Malawi, Mali, Mauritius, Moldavië, Montenegro, Mozambique, Namibië, Nepal, Nieuw-Zeeland, Niger, Nigeria, Oezbekistan, Oman, Panama, Rwanda, Saint Lucia, Saint Vincent en Grenadines, Samoa, Saoedi-Arabië, Servië, Singapore, Slovenië, Slowakije, Sri Lanka, Tadzjikistan, Tanzania, Toerkmenistan, Togo, Trinidad en Tobago, Tsjaad, Uruguay, Vietnam, Wit-Rusland, Zimbabwe

 

2 Reacties

Reageren
  1. Gert-Jan Jansen

    Gaaf John, keep on dancing!!

  2. G.H.

    Dansen verbindt zeker, losgaan op goeie techno of liquid met gelijkgestemde mensen overal vandaan is zo ongeveer het mooiste dat er is.
    En wat betreft het teveel nadenken: “dance, like nobody’s watching” 🙂

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).