Allemaal Utrechters - Karen Martines Aguilar: ‘‘Ik bouw elke dag voor mezelf een feestje’ | De Utrechtse Internet Courant Allemaal Utrechters - Karen Martines Aguilar: ‘‘Ik bouw elke dag voor mezelf een feestje’ | De Utrechtse Internet Courant

Allemaal Utrechters – Karen Martines Aguilar: ‘‘Ik bouw elke dag voor mezelf een feestje’

Allemaal Utrechters – Karen Martines Aguilar: ‘‘Ik bouw elke dag voor mezelf een feestje’
Foto: Sterre ten Houte de Lange
Allemaal Utrechters is een reeks interviews met onze in het buitenland geboren stadsgenoten. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Karen Martines Aguilar (31) uit Honduras.

Allemaal Utrechters is een reeks interviews met onze in het buitenland geboren stadsgenoten. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Karen Martines Aguilar (31) uit Honduras.

Paspoort

Naam: Karen Martines Aguilar
Land: Honduras
Geboorteplaats: Tegucigalpa, Honduras
Geboortedatum: 11 juni 1988
Levensmotto: ‘Als het leven je limoentjes geeft, moet je er limonade van maken. Als het leven je de rug toekeert, moet je een scheetje laten.’
Aantal mensen met een Hondurees paspoort in Utrecht in Utrecht in 2017: 7 (bron: Basisregistratie Personen/BRP)

Het leven is mooi als je het echt leeft. Het is een van de wijsheden die Karen Martines heeft meegenomen uit Honduras. Karen: “Het leven is mooi als je geniet van de kleine dingen. Lekker eten of een grapje van je nichtje.” Die mentaliteit vond Karen terug bij haar Nederlandse schoonfamilie. “Zij hadden vroeger niet veel. Nu zijn ze welvarend en super blije en positieve mensen, die nog steeds erg kunnen genieten van de kleine dingen in het leven. Ze genieten bijvoorbeeld meer van kleine Oud-Hollandse spelletjes zoals een stoelendans of koekhappen dan van een telefoon met alles erop en eraan.”

Karen ontmoette haar man Marco negen jaar geleden in Honduras. Hij werkte in hetzelfde gebouw als Karen, die hem direct in de gaten had. “Knappe man, blauwe ogen, lang, blanke huid. Ik zei meteen tegen mijn collega: moet je zien wat een mooie gringo! De eerste gesprekken gingen via tekeningetjes en gebaren. Hij kon geen Spaans en ik kon geen Engels. Lekker ongemakkelijk.”

Terug in Nederland onderhield Marco trouw het contact. Na vijf jaar mailen en elkaar eens per jaar zien, gaf Karen toe. Ze verhuisde naar Deventer. “In Honduras wordt Marco gezien als een rijke buitenlander en zouden we een hoge muur om ons huis moeten zetten om veilig te kunnen wonen.” Karen studeerde hard op de taal. Drie keer per week les, vijf uur per dag blokken en ze ging werken in een Mexicaans restaurant, tussen Nederlanders. “Het was niet mijn droombaan, maar mijn collega’s waren lief en geduldig waardoor ik veel van hen heb geleerd.” Het gevolg is dat ze een licht ‘boers’ accent heeft, waar ze trots op is. “Nederlands is moeilijk, maar als iets moeilijk is denk ik altijd maar: nu is het nog nieuw voor me, over een paar maanden zal het veel beter gaan en kan ik hierom lachen.”

Na een zachte landing in Deventer verhuisde Karen en Marco afgelopen januari naar Utrecht. “Ik vond het gelijk een heel romantische stad. Deventer is een mooie stad, maar niet zo groot. In Utrecht zijn er veel meer mogelijkheden om contact te maken. Met Nederlanders en buitenlanders. Van die laatste zijn er hier ook veel meer.” Met hen gaat Karen graag dansen. In de manier van feesten ontdekte Karen een groot verschil in culturen. “Bij ons is een feest veel dansen en een klein beetje drinken. Hier is het andersom: veel drinken en misschien een klein beetje dansen. In het begin heb ik wel geprobeerd dat ook te doen, drinken en stilzitten, maar dat liep alleen maar een drama’s uit – huilen en braken. Dus nu ben ik weer terug: veel dansen, weinig drinken.” Thuis heeft ze dan ook graag de Hondurese radio aan. “Zo bouw ik elke dag voor mezelf een feestje.”

De reeks Allemaal Utrechters is een samenwerking tussen DUIC en Utrecht Marketing. Jezelf of iemand anders aanmelden voor deze rubriek? Dat kan! Mail naar redactie@duic.nl.We zoeken nog Utrechters uit deze landen:

Albanië, Algerije, Angola, Antigua en Barbuda, Armenië, Azerbeidzjan, Barbados, Benin, Bhutan, Botswana, Burkina Faso, Cambodja, Centraal Afrikaanse Republiek, Cyprus, Democratische Republiek Congo, Dominicaanse Republiek, Egypte, El Salvador, Gabon, Georgië, Ghana, Guatemala, Guyana, Ivoorkust, Jamaica, Kameroen, Kazachstan, Kosovo, Laos, Lesotho, Luxemburg, Malawi, Mauritius, Moldavië, Montenegro, Mozambique, Namibië, Nepal, Niger, Nigeria, Oezbekistan, Oman, Panama, Rwanda, Saint Lucia, Samoa, Saoedi-Arabië, Singapore, Sri Lanka, Tadzjikistan, Tanzania, Toerkmenistan, Togo, Trinidad en Tobago, Uruguay, Vietnam, Zaïre

3 Reacties

Reageren
  1. G.H.

    Het leukste levensmotto dat ik in deze serie voorbij heb zien komen 😊
    Er zijn hier trouwens wel feestjes waar veel gedanst wordt hoor. Bijna elke week in de Basis bijvoorbeeld.

  2. wollie

    when life gives you lemons, make lemonade
    lemons = citroenen
    limes = limoenen

  3. Hadjememaar

    @wollie, ik dacht dat refereren aan limoentjes (die in Honduras meer voorkomen worden dan citroenen) juist onderdeel was van het grappige levensmotto. Van limoenen kan je overigens prima “limoenade” maken ;-).

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).