Allemaal Utrechters is een reeks interviews met onze in het buitenland geboren stadsgenoten. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. Jezelf of iemand anders aanmelden voor deze rubriek? Dat kan! Mail naar redactie@duic.nl.
Op haar vierde verhuist Kylie naar Nederland, en komt ze, samen met de rest van het gezin, terecht in Alphen aan den Rijn. Utrecht bezoekt ze vanaf haar zeventiende regelmatig voor haar studie Journalistiek aan de Hogeschool Utrecht.
Paspoort
Naam: Kylie Fletcher
Land: Verenigd Koninkrijk
Geboorteplaats: Birmingham
Geboortedatum: 15 mei 1988
“Ik wist al op mijn dertiende dat ik journalist en/of schrijver wilde worden. De opleiding in Utrecht stond het best aangeschreven. Ik moest toelatingsexamen doen in de Veemarkthallen en voorafgaand aan het collegejaar liep ik de UIT om de stad te leren kennen.” Ze kon niet wachten om in Utrecht te gaan wonen; op haar achttiende verjaardag ging ze uit huis. “Eerder mocht niet.”
Kylies verhaal komt al snel op een zijspoor: naast haar opleiding klust ze bij in de Utrechtse horeca. “Ik ging werken bij Hoog Centraal, een bruin café op het station. Naast reizigers en beursbezoekers, was het ook de stamkroeg van een deel van de harde kern van FC Utrecht. Daar heb ik mijzelf ontwikkeld van klein, onzeker meisje tot volwassen vrouw. Ik heb daar echt voor mezelf leren opkomen.”
Ze vindt het jammer dat de zaak niet meer bestaat, maar gelukkig is er in de loop der jaren veel voor terug gekomen. “De nieuwste aanwinst voor Utrecht? Restaurant Badhuis. Het interieur, personeel en vooral het eten… Het is een hele fijne zaak.”
Nuanceverschillen
“Volgens mij hebben veel mensen het idee dat de Nederlandse en Britse cultuur gelijk zijn, maar er zijn veel nuanceverschillen”, denkt Kylie hardop. Toch lijken Birmingham en Utrecht ergens wel op elkaar.
“De sfeer is in beide steden gemoedelijk, mensen zijn ‘lief’ voor elkaar. Dat merk je vooral nu de coronacrisis voorbij trekt”, legt ze uit. “Het is weer gezellig op straat, in winkels en de horeca. Men maakt weer grapjes en houdt ‘small talk’. Het is fijn om te zien hoe alles weer tot leven komt.”
2 Reacties
ReagerenWaar FC Utrecht supporters wel niet goed voor kunnen zijn. Hulde
Ik heb de Engelse samenleving en ook de stad Birmingham als aanzienlijk harder ervaren dan de Nederlandse samenleving. Meer gesegregeerd en onverschilliger. De boeken van Theodore Dalrymple hebben dat voor mij nog eens extra geïllustreerd. Het had overigens op mij een weldadige uitwerking. Ik vond het eerlijker en rustgevender, dat empathie voor en interesse in de ander niet vanzelfsprekend is.