Allemaal Utrechters is een reeks interviews met onze in het buitenland geboren stadsgenoten. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Marianna Tringis (20) uit Cyprus.

Het is eind jaren tachtig. Een Nederlands meisje van negentien jaar is met een vriendin op vakantie op Cyprus. Als ze de discotheek Pussy Cat binnenkomen stapt de eigenaar van de discotheek –  33 jaar, compleet met snor en Afro – op het meisje af en zegt met een zwaar Cypriotisch accent: “We are going to get married.” Het negentienjarige meisje was de moeder van Marianna Tringis. Zij, nu zelf 20 jaar oud, lacht en vertelt: “Ik snap nog steeds niet dat mijn moeder niet gillend is weggerend, maar ze gingen op een date en hier zit het resultaat!”

Marianna groeide op het eiland Cyprus op. Na haar middelbare school werkte ze een tijd als barista bij een koffiewinkel op Cyprus, waar een sterke koffiecultuur heerst. “Cyprioten gaan vanuit hun werk naar het koffiehuis en blijven daar soms wel tot twaalf uur ’s nachts.” Maar Marianna’s moeder vond dat ze moest gaan studeren. Marianna koos voor Docent Engels aan de Hogeschool Utrecht, in de buurt bij haar Nederlandse familie in Lopik.

“Ik hou van de Engelse taal. Het is internationaal en ik voel me thuis bij de types die Engels doceren. Het onderwijs trekt me ook. Als kleuter speelde ik al juf. Ik ben in Nederland gaan studeren omdat je hier goede didactische vaardigheden leert.” Een kamer vinden in de stad op afstand bleek schier onmogelijk. “Vanuit Cyprus heb ik wel zes maanden gezocht, maar als je niet op een hospiteeravond kan komen, word je gewoon overgeslagen.” De eerste maand van haar studie woonde ze dus bij haar tante in Lopik, verre van ideaal.

“Ik belde wanhopig mijn moeder op, die me heeft geholpen om via een huurmakelaar mijn huidige huis te vinden aan de Nicolaasstraat. Ik was op slag verliefd op het huis en de buurt. Dit is echt het leukste stukje van de stad. Het is rustiger dan in het centrum, cultureel is er veel te beleven in dit museumkwartier, je zit vlakbij de singel waar ik ’s zomers graag rondhang en vanuit hier is alles te belopen.” Want Marianna loopt liever dan dat ze fietst. “Ik ben die smalle straten niet gewend. Op Cyprus zijn alle straten breed en iedereen rijdt met de auto. Dat is een van de dingen die ik mis: mijn auto. En de bergen en de zee.”

Het eerste half jaar was wennen voor Marianna. “Hoewel Utrecht een intieme, mooie stad is, miste ik de eilandcultuur. Waar iedereen altijd welkom is, iedereen elkaar kent en elkaar groet. In Cyprus zetten mensen hun auto rustig midden op straat stil om een praatje te maken. Dat je in een stad anoniem bent, was wennen, al vind ik het nu fijn. Als je er even geen zin in hebt, hoef je met niemand te praten.”

Marianna kan vloeiend Nederlands. “Dat heb ik van mijn moeder geleerd. Met mijn vader sprak ik Engels en Grieks met een Cypriotisch dialect. Ik probeer mijn Grieks bij te houden door boeken te lezen en soms ga ik bij Sirtaki, de Griek naast de Dom, eten. Daar werken Griekse mensen en dan kan ik de hele avond Grieks praten. Die plek is daarom een klein beetje thuis in Utrecht.”

De reeks Allemaal Utrechters is een samenwerking tussen DUIC en Utrecht Marketing. Jezelf of iemand anders aanmelden voor deze rubriek? Dat kan! Mail naar redactie@duic.nl.We zoeken nog Utrechters uit deze landen:

Albanië, Algerije, Angola, Antigua en Barbuda, Armenië, Azerbeidzjan, Barbados, Benin, Bhutan, Botswana, Burkina Faso, Cambodja, Centraal Afrikaanse Republiek, Democratische Republiek Congo, Dominicaanse Republiek, Egypte, El Salvador, Gabon, Georgië, Ghana, Guatemala, Guyana, Ivoorkust, Jamaica, Kameroen, Kazachstan, Kosovo, Laos, Lesotho, Luxemburg, Malawi, Mauritius, Moldavië, Montenegro, Mozambique, Namibië, Nepal, Niger, Nigeria, Oezbekistan, Oman, Panama, Rwanda, Saint Lucia, Samoa, Saoedi-Arabië, Singapore, Sri Lanka, Tadzjikistan, Tanzania, Toerkmenistan, Togo, Trinidad en Tobago, Uruguay, Vietnam, Zaïre