Allemaal Utrechters is een reeks interviews met in het buitenland geboren Utrechters. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. De reeks is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Martin Boisen (35) uit Denemarken.

In Kopenhagen woonde hij centraal, in een appartement van 75 vierkante meter met Scandinavische houtaccenten en zeeën aan daglicht. In 2005 kwam hij in de Utrechtse Sumatrastraat, in een verpauperde, 18 vierkante meter grote studentenkamer van de beruchte ‘huisjesmelker’ mevrouw Chang, waarvoor hij evenveel huur betaalde als hij ontving voor het verhuren van zijn Deense onderkomen. Zijn veel jongere huisgenoten kwamen af en toe bij hem uithuilen. ‘Waar ben ik beland’, dacht-ie wel eens.

Martin Boisen (35) is in de Deense hoofdstad opgeleid tot stadsgeograaf en wilde een master gaan doen in het buitenland. Een hoogleraar raadde hem de Universiteit Utrecht aan, boven London School of Economy; het onderwijs zou beter zijn. Doorslaggevend was echter dat leuke Nederlandse meisje dat hij op exchange in Istanbul ontmoet had.

Dat meisje is nu al dertien jaar zijn partner en zeven jaar zijn eega, sinds ze trouwden in de Domtoren. Samen wonen ze in een voormalig schoolgebouw in Pijlsweerd dat ze naar hun smaak hebben verbouwd. Op z’n Scandinavisch natuurlijk, met zo min mogelijk muren, een vide en open keuken. Het was er in 2010 nog ‘een yuppenkolonie’, nu is het diverser. Wat waren ze blij toen er in de buurt een Bagels & Beans opende! Sindsdien is het aantal hippe plekken buiten het centrum toegenomen, wat Martin betreft een ontwikkeling die mag doorzetten. Het Muzieklokaal is zo’n plek, daar is hij vaak te vinden.

Stad in ontwikkeling
Martins is docent aan de Rijksuniversiteit Groningen en zelfstandig adviseur; hij ontwikkelt toekomstvisies voor steden en regio’s, van Oslo tot Rio de Janeiro en van Vianen tot Zuid-Limburg. Het onderzoekt: waar willen ze heen, waar hebben de bewoners behoefte aan? Voor Utrecht, vertelt Martin, die ooit ook Utrecht eens onder de loep heeft genomen, is de vraag vooral: ‘wat wil de stad níet?’ Nou, bijvoorbeeld geen toeristen die alleen effe vanuit Amsterdam langswaaien.

Persoonlijk vindt Martin dat Utrecht wat zaakjes op orde moet krijgen: het stationsgebied afronden, het culturele aanbod verbeteren en de wijkverbinding opkrikken – alvorens verder te groeien. “Geef die projecten een hogere prioriteit. Anders raakt iedereen eraan gewend dat de stad in ontwikkeling is, in plaats van ontwikkeld is. Maar ik zie de toekomst positief in.”

Nog een verbeterpuntje dan; de bureaucratie. Die is in Denemarken stukken minder slepend. Martins bruiloft in Utrecht moest bijna worden uitgesteld omdat de gemeente bewijs nodig had dat hij niet al getrouwd was in een ander land, en hij moest een geboortebewijs inleveren, dat wel eerst nog even vertaald moest worden in Leeuwarden – dat duurde allemaal nogal lang. Om maar te zwijgen over zorgverzekeringen en dubbele belastingen. “Als EU-burger heb je het voordeel dat alles min of meer wel mag, maar het nadeel dat ambtenaren meestal niet weten hoe.”

Martin houdt van Utrecht, misschien gaat hij wel nooit meer weg. Vaak wandelt de stadsgeograaf doelloos rond, genietend van ‘de historische kavelstructuur’. Bij TivoliVredenburg (“de achterkant van de stad”), knijpt hij zijn ogen even dicht. “Een gebouw dat in een provinciestad thuishoort.” Alle oude gevels, de Weerdsluis, de watertorens en de kloostertuinen maken ‘t ruimschoots goed. En dan heb je nog de runensteen van Jelling op het Domplein, die Denemarken in de jaren dertig aan Utrecht schonk. Het monument doet Martin denken aan zijn in 2007 overleden vader, die het tot verbazing van beiden ontdekte tijdens zijn eerste bezoek aan de Domstad in 2005. “Best bijzonder. Dat is een van mijn liefste herinneringen aan mijn pa in Utrecht.”

Jezelf of iemand anders aandragen voor Allemaal Utrechters kan! Mail naar redactie@duic.nl