Allemaal Utrechters is een reeks interviews met in het buitenland geboren Utrechters. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. De reeks is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Rohan D’Sa uit India.

.

“Voor mijn werk was het wel handig om Nederlands te leren”, zegt Rohan D’Sa laconiek. De dertiger kwam in 2009 uit India naar Utrecht voor zijn huidige baan (“Iets tussen ICT en business in, voor een bank”). Hij kent een paar Utrechters uit India die hier veel langer wonen dan hij maar nog amper Nederlands spreken. Hijzelf heeft inmiddels nog nauwelijks een accent.

Zijn vrouw en hij emigreerden voor werk. Ze verkozen Nederland boven de Verenigde Staten. “Mijn vrouw bleek niet te kunnen werken in de VS vanwege het visumsoort. De werkdruk ligt er trouwens ook te hoog; ik ben geen workaholic, ik heb hobby’s, weet je.” Rohan ontkwam er in Nederland toch niet aan z’n eerste agenda aan te schaffen. “In India maakte ik nooit afspraken met vrienden of familie”, zegt hij. “Je gaat gewoon. Dat is hier ondenkbaar.”

Daar is-ie nu aan gewend. Maar er zijn ook dingen die Rohan gek blijft vinden. Op de fiets naar het werk gaan is zoiets. “Fietsen is in India een teken van armoede. Je doet het om naar school te gaan – daarna ga je met het openbaar vervoer of haal je je rijbewijs en is het voorbij.” Een cultuurshock, ja, die was er wel. Rohan haalt een herinnering op aan de eerste dag in Nederland. “Ik liep de stad in en kwam bij een verkeerslicht. Dat verschijnsel kende ik niet. Het was rood, maar er kwam geen auto aan. Ik was compleet in de war: gaan of blijven staan?” Zijn vrouw was gelukkig al vaker in Europa geweest en kon hem wat dingen uitleggen.

Workshops cultuurverschillen

“Sindsdien heb ik veel geleerd over cultuurverschillen tussen oost en west”, vertelt Rohan. Hij geeft er nu workshops over aan wie die daar behoefte aan heeft – vaak mensen die nieuw zijn in Nederland en de westerse gedachtegang niet altijd kunnen volgen. “Vaak leg ik dit dilemma van Fons Trompenaars voor: stel, je zit met een goede vriend in de auto. Hij rijdt te hard en veroorzaakt een ongeluk waarbij iemand zwaargewond raakt. Lieg je in de rechtszaal om je vriend te beschermen, of spreek je de waarheid? Westerlingen hechten vaak meer waarde aan eerlijkheid, oosterlingen aan vriendschap. Maar als ik aan een westerling vraag: ‘Stel dat dit in Saoudi-Arabië gebeurt, waar ze de hand van je vriend zullen afhakken?’, verandert dat de zaak. Wat ik ermee wil zeggen: externe factoren beïnvloeden gedrag en cultuur.”

Workshops geven is één van zijn hobby’s. “Verder heb ik met een vriend een YouTube-kanaal waarop we gadgets reviewen en speel ik gitaar in een band, John’s brother Dave. Vorige week gaven we in DB’s ons beste optreden tot nu toe. Stom dat we precies die niet hebben opgenomen.” Hij lacht.

“En sinds acht maanden”, floept hij eruit, “heb ik er een nieuwe hobby bij. Mijn eerste kind.” Het blijkt dat dát de ware reden is dat hij zich zo op de Nederlandse taal heeft gestort. “Ik dacht: stel dat we hier blijven en een kind krijgen, dan spreekt het straks Nederlands en gaat het hier naar school. Ik wil mijn zoon kunnen verstaan, begrijpen wat anderen over hem zeggen, en hem overal mee kunnen helpen.”

Allemaal Utrechters is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. Iemand anders of jezelf aanmelden voor de rubriek? Dat kan! Mail naar redactie@duic.nl

Deze landen zijn de revue gepasseerd:
Polen, Rusland, Iran, Colombia, Macedonië, Peru, Venezuela, Syrië, Indonesië, Denemarken, Zuid-Afrika, Spanje, Ethiopië, Taiwan, Duitsland, Antillen, Bolivia, Zweden, Irak, Liberia, Noord-Ierland, Oostenrijk, Verenigde Staten, Turkije, Engeland, Hongarije, Chili, Italië, Ecuador, India