Allemaal Utrechters is een reeks interviews met in het buitenland geboren Utrechters. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. De reeks is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Serdar Biyik uit Turkije.

Serdar (37) wil iedereen aanraden een tijdje naar het buitenland te gaan. Maar dan wel buiten je safe zone. Niet naar Frankrijk, dus? Nou, in Frankrijk heeft hij toevallig gewoond en daar is het hartstikke leuk. Maar hij bedoelt inderdaad landen met een andere cultuur. Het geeft je een bredere kijk op de wereld en op mensen. “Ik heb ontdekt dat er ónder alle verschillen tussen mensen en culturen, een universele logica schuilgaat.”

Vanaf zijn dertiende zat Serdar een jaar in Frankrijk; zijn vader deed daar een opdracht voor werk. Hij werd vrienden met een Bulgaarse jongen, ook hun ouders raakten met elkaar bevriend. Niet voor de hand liggend; Turkije en Bulgarije hebben een moeizame band vanwege hun gezamenlijk verleden. “Maar binnen expat-kringen”, vertelt Serdar, “is iedereen accepting. Het maakt niet uit waar je vandaan komt, je kunt gerust ‘anders’ zijn.” Na een jaar ging het gezin terug naar Turkije. Serdar zag drie primary schools, drie middelbare scholen en één high school vanbinnen in Istanbul, Parijs en Ankara (waar hij later naar de universiteit ging).

Zijn ‘gang’ is divers. De Bulgaarse vriend ziet hij nog steeds, net als andere internationale vrienden. De negen jaar in Nederland hebben hem ook veel opgeleverd. Serdar schreef zich in voor Meetup, een organisatie die Nederlanders én expats die op zoek zijn naar nieuwe vriendschappen bijeenbrengt. Na de eerste bijeenkomst van de groep ‘Make the most of Utrecht’ in Theehuis Rhijnauwen – sindsdien zijn lievelingsplek – raakte Serdar bevriend met een van de organisatoren. Hij vond het zo’n mooi initiatief, dat hij prompt zelf in de organisatie ging. Tegenwoordig houdt hij zich vaker bezig met InterNations, eenzelfde soort club speciaal voor expats.

Blik op Turkije

In 2008 belandde Serdar in Nederland; hij zocht een baan als software developer in België, Duitsland of Noorwegen, maar kon er een krijgen in Maarssen. Zijn geliefde van toen was Nederlands, dus dacht-ie: waarom niet? Hij verhuisde naar Vleuten. Huis, tuin, vriendinnetje – het waren vier heerlijke jaren. Rond de tijd dat de relatie eindigde, verhuisde hij naar Terwijde. Sinds dit jaar woont Serdar vlakbij de Croeselaan. Hij heeft een lieve buuf die stug Nederlands tegen hem praat. “Goed van haar, want na negen jaar ben ik nog steeds niet goed in de taal.”

Hij houdt van de Utrechtse energy. Het is hier stads én dorps. “In Ankara wonen bijna acht miljoen mensen, auto’s toeteren dag en nacht.” Toen Serdars broer op visite kwam, zei die misprijzend: ‘Het is mij hier té relaxt.’ Zijn ouders vinden Utrecht juist geweldig. “Als ze er zijn, wandelen ze naar Lombok. Daar kopen ze eten dat ze kennen. Ze mogen van mij trouwens niet het Turkse nieuws volgen.” Waarom?

“In Turkije overheerst de politiek alles; je gaat ermee slapen en staat ermee op”, zegt Serdar. “Dat is geen leven. Daarom ga ik niet meer terug. Ik ben teleurgesteld; te veel Turken zijn pro-Erdogan, zelfs mensen met een goed stel hersens. Ze leven in een bubbel, denken dat het goed gaat. Dat is niet zo. Veel onschuldige, kritische mensen hebben in de bak gezeten, zoals mijn vader. De situatie zal niet snel veranderen, maar ik koester hoop.”

Jezelf of iemand anders aandragen voor Allemaal Utrechters? Dat kan! Bekijk op de wereldkaart hieronder welke nationaliteiten al zijn geweest en mail naar redactie@duic.nl