Allemaal Utrechters - Theresia Kambale: ‘Door mijn werk in de Patatstraat heb ik elke Utrechter wel voorbij zien lopen’ | De Utrechtse Internet Courant Allemaal Utrechters - Theresia Kambale: ‘Door mijn werk in de Patatstraat heb ik elke Utrechter wel voorbij zien lopen’ | De Utrechtse Internet Courant

Allemaal Utrechters – Theresia Kambale: ‘Door mijn werk in de Patatstraat heb ik elke Utrechter wel voorbij zien lopen’

Allemaal Utrechters – Theresia Kambale: ‘Door mijn werk in de Patatstraat heb ik elke Utrechter wel voorbij zien lopen’
Theresia Kambale. Foto: DUIC / Bas van Setten
Allemaal Utrechters is een reeks interviews met onze in het buitenland geboren stadsgenoten. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Theresia Kambale (24) uit Congo.

Allemaal Utrechters is een reeks interviews met onze in het buitenland geboren stadsgenoten. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Theresia Kambale (24) uit Congo.

Paspoort:
Naam: Theresia Kambale
Geboortedatum: 04-03-1994
Land: Congo
Plaats: Kinshasa
Levensmotto: ‘Denk buiten bestaande kaders, alles is mogelijk’
Aantal mensen met een Congolees paspoort in Utrecht in 2017: 15 (bron: Basisregistratie Personen/BRP)

“Als ik aan Congo denk, dan denk ik aan mijn vriendjes en vriendinnetjes met wie ik elke dag twee kilometer heen en terug liep naar school. We legden de route spelend af, dus we deden er zo anderhalf uur over”, vertelt Theresia vrolijk. De wandelingen vormden het hoogtepunt van haar schooldag. Helaas kwam daar een eind aan: op een gegeven moment mocht Theresia niet meer van haar moeder naar school lopen: te gevaarlijk. Niet veel later werd het schoolgebouw volledig vernield. Het was oorlog. Maar daar denkt Theresia niet veel aan.

Theresia is acht jaar als er een tent in haar buurt wordt opgebouwd door ‘blanke mensen’. Elke dag staan er lange rijen; alle buurtgenoten willen zich aanmelden. Later begrijpt ze dat het gaat om een vredesmissie van de VN. Theresia’s moeder meldt zich samen met haar dochter ook aan. “We gaan heel lang op reis, maar kunnen maar weinig spullen meenemen”, zegt haar moeder tegen Theresia. Theresia besluit een klein speeldoosje mee te nemen. Dat speeldoosje staat op dit moment in Overvecht. Van het doosje is niet veel meer over, maar muziek maakt het nog steeds.

Een eigen huis

Theresia en haar moeder verlaten hun stad Kivu met een helikopter van de VN. In Nederland belanden ze in de centrale opvanglocatie voor vluchtelingen in Ter Apel. Theresia verbaast zich over de vele ‘soorten’ mensen die ze bij elkaar ziet. In Congo zag ze soms ook een buitenlander op straat lopen, maar dan wist ze precies waar die persoon vandaan kwam en bij welke familie hij of zij logeerde. Hier is het een wirwar van mensen. Na Ter Apel wonen ze in asielzoekerscentra in Nijverdal, Culemborg en Leersum.

Het verhuizen vindt Theresia maar niets. “Ik snap nog steeds niet waarom we na Ter Apel niet gewoon op één plek konden blijven.” Na vijf jaar wachten en verhuizen is de verblijfsvergunning daarom meer dan welkom. Het betekent eindelijk een eigen huis voor Theresia en haar moeder. Ze krijgen er één toegewezen in Overvecht-Noord. “Er wordt soms negatief over mijn wijk gesproken, maar ik vind het er heel relaxt en rustig.” Theresia eet er graag bij Millie’s Corner, een Surinaams restaurant bij winkelcentrum De Klop. Ook vindt ze de kinderboerderij Gagelsteede leuk om te bezoeken. Dat doet ze met een groepje kinderen via haar stage bij Handje Helpen.

Theresia werkt zeven jaar lang bij de Broodexpress in ‘de patatstraat’ van Hoog Catharijne. “In die jaren heb ik elke Utrechter wel vanachter de toonbank gezien.” De sloop van de straat betekende ook het einde van haar bijbaan. Op dit moment is ze druk bezig met het schrijven van haar scriptie pedagogiek. In september gaat ze trouwen. Vijf jaar geleden ontmoette ze in Park Transwijk op het Bevrijdingsfestival haar vriend. Het park is hun favoriete plek geworden, ze eten vaak bij het Aziatische restaurant Zinnia. Na de bruiloft op Kasteel Montfoort zal Theresia bij haar vriend intrekken. “Ik heb een hele hechte band met mijn moeder; mijn hele leven heb ik onafscheidelijk met haar gewoond. Veel jaren zelfs in één kamer. Het zal dus wel even wennen zijn. Gelukkig blijf ik wel in Utrecht wonen, dicht bij mijn moeder. Ze is toch mijn enige familie hier.”


Jezelf of iemand anders aanmelden voor Allemaal Utrechters? Dat kan! Bekijk welke nationaliteiten er al zijn geweest in het rijtje hieronder, en mail naar redactie@duic.nl.

Deze landen zijn de revue gepasseerd:
Afghanistan, Argentinië, Aruba, Australië, Bangladesh, België, Bolivia, Brazilië, Bulgarije, Canada, Chili, China, Colombia, Congo, Curaçao, Denemarken, Duitsland, Ecuador, Egypte, El Salvador, Engeland, Estland, Ethiopië, Finland, Frankrijk, Griekenland, Hongarije, Ierland, India, Indonesië, Irak, Iran, Israël, Italië, IJsland, Japan, Jemen, Liberia, Litouwen, Macedonië, Maleisië, Marokko, Mexico, Nicaragua, Noord-Ierland, Noorwegen, Oekraïne, Oostenrijk, Pakistan, Peru, Polen, Portugal, Roemenië, Rusland, Senegal, Sierra-Leone, Somalië, Spanje, Suriname, Syrië, Tadzjikistan, Taiwan, Thailand, Tsjechië, Tunesië, Turkije, Venezuela, Verenigde Staten, Zuid-Afrika, Zuid-Korea, Zuid-Soedan en Zwitserland.

geen Reacties

Reageren

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).