Allemaal Utrechters is een reeks interviews met in het buitenland geboren Utrechters. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. De reeks is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Manizha Kodiri uit Tadzjikistan.

Manizha komt uit Tadzjikistan, maar heeft in haar leven langer op andere plekken in Europa gewoond dan in haar geboorteland. Op haar twaalfde verhuisde ze met haar ouders mee naar Praag vanwege hun werk. Erna ging ze in Zweden economics & business studeren en in die tijd heeft ze ook even in Berlijn gewoond. “Ik heb altijd veel gereisd en Nederland was geografisch een logische volgende stap.” Sinds vier jaar woont Manizha in Utrecht. “Ik kende al wat mensen in Utrecht, dus die keuze was snel gemaakt. Het is zo’n schattige, gezellige stad. Het heeft de perfecte grootte voor mij. Het is niet massaal zoals New York of zo, maar ook niet zodanig klein dat ik me ga vervelen. Je hebt altijd iets te doen. ‘Gezellig’ is een van de eerste woorden die ik leerde in het Nederlands en het past perfect bij Utrecht.”

Eén van de grootste shocks die Manizha kreeg, was dat alles in Nederland zo plat is. “Mijn dorp in Tadjikistan ligt in de hoge bergen. Het duurt vanaf hier drie dagen om daar te komen, omdat het zo moeilijk begaanbaar is. Dus het was even wennen dat alles hier zo plat is. Zelfs vergeleken met Tsjechië, Zweden en Duitsland.” Maar de grootste schok was het ontbijt; “Wat jullie toch voor raars doen: je neemt een boterham, daar doe je boter op en dan chocola!”

Fietsen

Iets wat Manizha mist als ze weg is, is het fietsen. Dat moest ze wel met vallen en opstaan leren. “Ik had nog nooit in mijn leven gefietst voor ik hier kwam. In Tadzjikistan wordt er niet gefietst en in de andere plaatsen waar ik woonde, kwam ik ermee weg dat ik het niet kon. Hier kan je niet zonder. Ik heb het de eerste paar maanden geprobeerd, maar woonde in Zuilen en moest er aan geloven. Ik kon een fiets krijgen van de oma van een vriend. Die zijn we in Zeist op gaan halen. Zo heb ik leren fietsen. Die hele rit was ik doodsbang en zwalkte ik over het pad, maar uiteindelijk ben ik veilig thuis gekomen.”

Sinds kort woont Manizha aan de Oudegracht met een huisgenoot. Ze werkt in de communicatie en marketing bij IDH (Initiatief Duurzame Handel). Vanwege haar reislust denkt ze dat ze over een tijd weer ergens anders heen zal gaan. “Toch blijft Utrecht denk ik mijn basis. Hier kom ik uiteindelijk terug. Dat komt denk ik omdat Nederland het best bij mijn persoonlijkheid past. Iedereen hier is direct en dat ben ik ook altijd geweest. Dat was een positieve verrassing. Omdat ik altijd heb rondgereisd, voelde ik me niet ergens geaard, maar dat komt steeds meer. Een van de eerste dingen die ik deed toen ik hier kwam, was een plek zoeken om iets te doen dus ik ging op tango dansen. Ik vind het heerlijk. Elke avond is er wel een evenement waar je kan dansen. Ook vind ik het belangrijk om deel van de gemeenschap te zijn en bijvoorbeeld weten wat er gaande is in Nederland, hoe de politiek werkt en een standpunt daarin nemen.” De Nederlandse taal beheerst Manizha ook al behoorlijk. “Voor mij was het wat makkelijker, omdat ik al Zweeds en een beetje Duits kon. Ik ben geobsedeerd door taal en wilde het zo goed mogelijk leren.”

Deze landen zijn de revue gepasseerd:
Polen, Rusland, Iran, Colombia, Macedonië, Peru, Venezuela, Syrië, Indonesië, Denemarken, Zuid-Afrika, Spanje, Ethiopië, Taiwan, Duitsland, Antillen, Bolivia, Zweden, Irak, Liberia, Noord-Ierland, Oostenrijk, Verenigde Staten, Turkije, Engeland, Hongarije, Chili, Italië, Ecuador, India, Roemenië, Bangladesh, Frankrijk, Suriname, Ierland, Brazilië, Australië, Nicaragua, Griekenland, Litouwen en Estland.