Het was volgens Albert Stuivenberg ‘puur toeval’ dat hij 37 jaar geleden samen met zijn vrouw Bets Banketbakkerij Steentjes aan de Amsterdamsestraatweg in Utrecht overnam. Het ambacht bleek in de smaak te vallen en dat is maar goed ook want het is hard werken in een bakkerij. “Honderd uur per week is niks.” Albert en Bets zijn inmiddels bijna zeventig, en ondanks dat zij hun werk nog met veel plezier doen, zijn ze op zoek naar iemand die het stokje wil overnemen. Met name voor het personeel hopen ze dat iemand zich aandient, maar ook omdat ze het zonde zouden vinden als de zaak, die eind augustus het 85-jarig bestaan viert en is uitgegroeid tot een begrip in Utrecht en omstreken, er straks niet meer is. “Het is best spannend.”

Op 26 augustus 1939, ongeveer een week voordat Hitler Polen binnenviel, waardoor Frankrijk en Engeland Duitsland de oorlog verklaarden en daarmee de Tweede Wereldoorlog uitbrak, werd aan de Amsterdamsestraatweg 585 in Zuilen Banketbakkerij Gerritsen geopend. Het kersverse bedrijf overleefde de oorlog en in 1967 werd de bakkerij overgenomen door de familie Steentjes. Zij besloten destijds de naam van de onderneming te veranderen in Banketbakkerij Steentjes.

Weer twintig jaar later, in 1987, wilde banketbakker Albert Stuivenberg een eigen bedrijf beginnen, een droom die hij niet onder stoelen of banken stopte. Hij vertelde dit onder andere tegen een vriend die hij op school had leren kennen, en die als medewerker aan de slag was gegaan bij Steentjes. “Deze vriend belde mij een paar weken later met de trieste mededeling dat meneer Steentjes kanker had en het bedrijf van de hand wilde doen. ‘Jij zocht toch nog een bedrijf’, zei hij. Ik had er niet veel verwachtingen van, maar ben toch het gesprek aangegaan. Binnen een half uur was alles geregeld. Het is dus puur toeval dat Bets en ik nu deze zaak hebben.”

Tekst loopt door onder afbeelding

Taarten

Op 26 augustus 2024 bestond de bakkerij 85 jaar. Op die datum ontvingen Bets en Albert een kaartje van de dochter van de eerste eigenaar, die ondertussen ook al 84 jaar is. In al die decennia is Steentjes een begrip geworden, zowel in Utrecht als daarbuiten. “De meeste klanten komen uit het gebied dat tussen Weesp en Bunnik, en Woerden en Houten ligt”, vertelt Albert. Op de gevel van het pand aan de Amsterdamsestraatweg staat beschreven wat er binnen te halen valt; taarten, gebak, chocolade, koeken, bonbons, brood. Al deze producten liggen uitgestald in de vitrine van de winkel. “We zijn vooral gespecialiseerd in taarten. Nu zie je dat veel mensen een Paw Patroltaart of een Spidermantaart bestellen, maar als iets anders het straks goed doet in de bioscoop of op televisie kan dat weer veranderen.”

Ook de ‘metertaarten’ doen het goed volgens Albert. Zoals de naam al doet vermoeden zijn dit taarten van een meter lang. “Veel mensen staan er niet bij stil dat deze taart niet in de koelkast past. Ze halen hem dan op terwijl ze de taart pas de volgende dag willen aansnijden. Sommigen vragen dan of ze hem terug kunnen brengen en de volgende dag weer op mogen halen.” Deze taarten, en ook alle andere producten, worden achter in de bakkerij gemaakt. Hier is een grote ruimte met daarin ovens, weegschalen, mixers en veel dozen met eieren. De ene bakker spuit koekjes op terwijl de ander een lange cake aansnijdt zodat die in hapklare stukken in de vitrine gelegd kan worden.

Tekst loopt door onder afbeelding

Zeventig

Inmiddels zijn Albert en Bets bijna zeventig jaar en vinden ze dat het tijd wordt voor iets anders. “Het houdt een keer op. We worden een dagje ouder en je moet een keer stoppen.” Het echtpaar, dat sinds 1987 boven de bakkerij woont, heeft de zaak en het pand in augustus te koop gezet. “De uiterlijke datum dat we willen vertrekken is pas volgend jaar juli, dus we hebben nog bijna een jaar om een nieuwe eigenaar te vinden. Ik moet toegeven dat het best spannend is. Het zou heel fijn als de bakkerij blijft bestaan”, zegt Bets.

“Het is een hele stap want dit heeft ook invloed op je medewerkers”, vertelt Albert. “We hebben elf mensen in dienst en met velen werken we al tientallen jaren samen. Zij zijn altijd goed voor ons geweest. Velen zijn binnengekomen als stagiair en bleven daarna hangen. Onze oudste medewerker is 85 en de jongste is 16. Ondanks dat zij ons vertrek natuurlijk zagen aankomen, wij hebben immers ook niet het eeuwige leven, blijft het moeilijk om deze stap te zetten.”

Tekst loopt door onder afbeelding

Pensioen

Iets dat Albert en Bets minder moeilijk lijkt, is het pensioen zelf. “Wij zijn 44 jaar getrouwd en sinds 1987 werken en wonen we op deze plek. Om half zes gaat de winkel dicht. Vervolgens gaan we naar boven, schenken we een glaasje rosé in en nemen we de dag door. Vanaf het eerste moment hebben we dit gedaan en dat gaat nog steeds goed”, zegt Bets. “Sommige mensen moeten vanaf het pensioen weer aan elkaar wennen omdat ze veel meer bij elkaar zijn. Bij ons zal dat niet zo zijn.”