Onder luid gebel baant een bonte stoet fietsers zich een weg door het publiek op de Zadelstraat, richting de Dom. Voorop rijdt burgemeester Jan van Zanen. Hij begeleidt Rick Creemers naar de laatste stop van diens fietsreis rond de wereld: thuis. 

Twee jaar geleden sprak DUIC de 24-jarige Utrechter kort voor hij de stad verliet om een solofietstocht rond de wereld te maken. Bijna 55.000 kilometer later staat hij zaterdagmiddag weer aan de Oudegracht.

Daar wordt hij opgewacht door een mix van familie, vrienden, fans, daklozen, dagjesmensen en campaigners. Een TV-ploeg van Hart van Nederland legt alles vast. “Waanzin”, beschrijft Rick het moment. “Ik had misschien 20 man verwacht.”

Bevroren tenen

Zijn reis kende veel ups en downs, maar was het helemaal waard. Of hij door zijn reis veranderd is? Niet veel. Hij is geen vrijgezel meer en heeft geen gevoel meer in zijn tenen. Die raakten bevroren in de woestijn. Dat was wel het moeilijkste moment van zijn reis. “Ik verloor mijn evenwicht door die bevroren tenen. Ik viel daardoor de hele tijd om”, vertelt de wereldreiziger. “En je krijgt zenuwpijn. Die pijn was geen geintje.”

Wel is zijn kijk op de wereld veranderd, merkt hij. “Het heeft de wereld heel klein gemaakt. Als je de aardbol ziet lijkt de wereld zo groot. Maar dan denk je: Holy shit, daar ben ik omheen gefietst! Van hier naar Spanje kost je op de fiets maar zeven dagen.”

Onderweg sliep hij bij mensen die hij via internet had ontmoet, of gewoon buiten. Na verloop van tijd hielp zijn netwerk hem slaapplekken te vinden. “Dat is nog wel het mooiste”, zegt hij. “Op een gegeven moment ging het als een lopend vuurtje. Het mooiste voorbeeld is wel een familie die vanuit Sydney, via Hawaï, en Anchorage (Alaska, red.) in San Francisco een slaapplaats voor me wist te regelen.”

Na twee jaar officieel dakloos te zijn geweest is Rick nu thuis. Tenminste: hij slaapt vannacht even bij een vriend op de bank. Hij is van plan even in Utrecht te blijven en werkt aan een boek over zijn reis. Hij heeft de gezelligheid van de stad gemist. “Zoals dat orgel op de achtergrond”, wijst hij. “De terrassen en de grachten: dat is toch Utrecht?”

Van pool tot pool

Toch denkt hij al over de volgende uitdaging na. Hij overweegt de wereld nu van pool tot pool rond te fietsen, in plaats van in horizontale richting, zoals hij nu heeft gedaan. “Dan kom je door veel landen waar ik nog niet ben geweest. Rusland, Scandinavië.” Of hij kan wedstrijden gaan rijden. “Ik lust Dumoulin rauw”, grapt de duurfietser.

Ondanks het feit dat hij waarschijnlijk de jongste persoon is die de wereld is rondgefietst, houdt Rick beide benen op de grond. Waar hij nu het meeste zin in heeft, is een biertje drinken met zijn grootste fans: zijn vrienden.