Piepende remmen, luid claxonnerende buschauffeurs, bakfietsen die opgewekt dwars door het verkeer heen ploegen. Het is een vast patroon op de kruising Nachtegaalstraat/Wittevrouwensingel.
Jazeker, er staan stoplichten en die werken over het algemeen goed. Maar deze hebben bepaald geen corrigerend effect. Op deze foto is mooi te zien hoe een horde fietsers met ware doodsverachting de strijd met een bus aangaat. Veel eerstejaars bij de fietsers die kennelijk in een paar dagen de Utrechtse verkeersmores goed onder de knie hebben gekregen. De wedstrijd fietsers-bus eindigde deze keer in een gelijkspel. Dat gaat een keer fout.
18 Reacties
ReagerenHet is absoluut een wonder dat hier niet een paar doden per jaar vallen. Ik ben zelf fietser en kijk met verbijstering naar het gedrag van veel collega-fietsers.
Het is dan ook wel het meest vreselijke kruispunt van Nederland en omstreken. Fietsstoplicht zou sneller op groen moeten springen nu moeten zij onevenredig lang wachten.
@Marcel Het is nog maar een paar maanden geleden dat de regeling van de lichten daar is aangepast om de fietsers een snellere doorgang te geven. Onevenredig, wat dat ook moge betekenen, is het dus zeker niet meer.
@Van der Heijden U ziet het goed! Er zijn werkelijk grote aantallen fietsers die met ware doodsverachting in het verkeer actief zijn. Is de tien of twintig seconden die ze daarmee winnen een mensenleven of, nog erger, blijvende invaliditeit waard? Ik denk het niet!
Het fietspad is ook te smal. Nu kan het gebeuren dat als je aansluit in een fietsfile je twee keer moet wachten.
De frequentie van groen licht voor fietsers moet hier worden verdubbeld en de wachttijd moet worden aangegeven in seconden. Als je hier nu netjes voor rood wacht sta je voor je gevoel minuten lang stil voor een (vaak leeg) kruispunt.Alle stoplichten in Utrecht zijn afgesteld op soepele doorstroming van het OV op haar nutteloze rode asfalt. Maar per saldo komen een veelvoud aan mensen per fiets van en naar de stad. De buspassagiers zitten droog dus kunnen best af en toe even wachten. Fietslichten hoeven niet lang op groen te staan, maar wel veel vaker!
Ja hoor! Daar gaat-ie weer. Het is een voorbeeld temeer dat overdaad aan geregel averechts werkt. De overdaad aan regulering is funest voor zelfdiscipline en verkeersinzicht. Dat blijkt niet alleen op deze kruising, dat blijkt op alle kruisingen. Kijk eens wat een rust er over het verkeer daalt als de stoplichten eens niet werken. Dan rijdt iedereen weer op zicht, is er oogcontact tussen de diverse mensen en kan het verkeer zich spreiden. Eigenlijk zoals op deze kruising, maar dan ZONDER stoplichten. O, het is zo simpel…
@Ulaan. Rust die neerdaalt over het verkeer? Ik denk toch meer aan fietsers die geplet worden door de bussen.
Geen stoplichten, heel goed. Dan stoppen die fietsers vanzelf (of zij willen echt onder de bus belanden). De fietsers rijden door omdat alle verkeer voor lange tijd niet in beweging is.
Stoplichten zijn voor fietsers (dwz een bepaald slag) signaal om door te rijden ipv te stoppen. Ander voorbeeld: kruising Biltstraat-Wittevrouwensingel. Ik doe het niet (liever op tijd waar ik zijn wil dan te snel in het ziekenhuis) maar ik zie vrouwen met bakfiets/kleine kinderen het doen (door rood). Het heeft ook te maken met mentaliteit. Haast, haast haast (en waarvoor?) Ik zou wel eens willen weten waarom zo’n doorrijder dat doet. Beetje oingeduldig? En dan, waarom zo ongeduldig?
@Berend H: Maar als je ziet hoeveel fietsers alleen al op dit moment op deze kruising door rood rijden, dan nemen zij toch willens en wetens het risico te worden geplet onder een bus? Het stoplicht maakt deze situatie juist alleen maar erger, omdat de buschauffeur via zijn stoplicht toestemming heeft gekregen om de kruising over te steken. De chauffeur reageert hier buitengewoon correct! Verder ben ik het roerend met Eric de Leeuw eens: ik houd mijn hart vast als ik zie hoe sommige moeders whatsappend en met één hand sturend met een kind in een zitje aan het stuur en ééntje achterop, onbekommerd door rood rijden. Het Utrechtse verkeer is overigens al héél lang een puinhoop. En zolang het roer niet omgaat, wordt het alleen maar erger. Mensen zijn als water. Hoe meer je ze indamt, hoe meer ze hun eigen weg zoeken. Zie foto.
… ach, in de italiaanse hoofdstad hoeft men maar eens de voet op de oversteekplaats te plaatsen en men kan veilig oversteken.
Ik las van Gemeentewege ooit “Nachtegaal- Reigerstraat” Utrecht Wandel & Fietsstraat. Tevens ook een manier het aantal Bijstandsgerechtigden te reduceren. Welke Vetnek er momenteel op Verkeer zit wil ik niet weten. Hij/zij wordt vet gesalarieerd goed werk af te leveren; presentiegeld is een ander verhaal.
Asseblief, doe is wat nieuws…
Gewoon stoppen voor het stoplicht en je aan de regels houden. Fietsers lijken te denken dat zij dat niet hoeven.
‘Dat mot toch kenne”, dat was de uitspraak van Rooie Piet over het spijkerincident gericht op de banden van onze hulpdiensten.
Zo doen deze fietsers ook, zo doet vrijwel iedereen op elk moment in elke situatie. Terwijl geweldsmisdrijven dalen, nemen gedragsmisdrijven, fraude, liegen, et cetera alleen maar toe.
Dat is alleen in toom te houden door ‘Vertrouwensgedrag’ tot hoofdthema van de huidige samenleving te verheffen. Doen we dat niet, dan komen we in een politiestaat terecht.
U moet erop kunnen vertrouwen dat ik mij volgens algemeen geldende regels en fatsoen gedraag. En ik moet erop kunnen vertrouwen dat u dat ook doet.
Was het maar zo simpel, Cora en Toine! Maar in de praktijk blijkt dat niet meer te werken. Het Utrechtse beleid, het fietsbeleid, pakt volkomen
averechts uit. Er is een godsvermogen besteed aan een infrastructuur die de mensen kennelijk niet aanspreekt, die de mensen niet willen,
en die niet aansluit bij wat de mensen inzien. En dus gedragen de mensen zich er niet naar. Want je kan het allemaal wel willen als beleidsmaker
en infrastuctuurbepaler, maar als je de medewerking van de mensen niet hebt, kun je het wel shaken.
Er gaan ook steeds meer ongelukken gebeuren, let op mijn woorden.
Het Utrechtse verkeer had beter gepsychologiseerd moeten worden. Mensen zijn immers geen robots, mensen zijn denkende wezens.
Mensen maken afwegingen, schatten hun kansen in, en zijn gewend om daarnaar te handelen. Dat doe je niet af met een stort-
vloed aan verkeerslichten.
De schaalverkleining van wegen en kruisingen die als veilig werd gepropageerd, is nu een valkuil in de verkeersbeheersing geworden.
De oversteek is vaak maar een klein stukje, dus waarom zou je wachten op dat stoplicht als er even niks aankomt?
En als dat één keer gebeurt, dan verliest elke stoplichtregeling haar zeggingskracht. Gebeurt dat straffeloos, dan gebeurt het de volgende
keer al een stuk makkelijker. Al die mensen op de fiets – en al die overstekers links daarvan – zullen bij zichzelf hebben gedacht: ‘wat een onzin. Waarom sta ik hier? Ik kan makkelijk oversteken.’ De kuddegeest doet de rest, en is duidelijk veel sterker dan de regeling op deze kruising.
De regel- en beheerszucht van de overheid krijgt hier – en steeds vaker – een opgestoken middelvinger, en eigenlijk hebben de mensen
niet eens ongelijk. Het communiceren is ons ontnomen. Het wordt tijd dat dat communiceren in het verkeer weer terugkeert.
Zie foto.
De verkeerslichten werken niet goed, omdat mensen zich niet aan de regels houden en omdat de verkeerlichten niet goed werken, houden mensen zich niet aan de regels.
Ook een beetje geduld zou de mensen sieren en wat doen ze met de tijdwinst als ze door rood rijden?
Verkeerslichten moeten doen waarvoor ze zijn gemaakt: het reguleren van het verkeer. Iedereen heeft wel eens ‘s nachts voor een stoplicht op een verlaten kruising gestaan en gedacht: wat ben ik een sukkel dat ik hier op de computer sta te wachten. Zeker een fietser, die verder geen vlieg kwaad doet. Op het hele fietstraject van de Uithof naar de stad staan verkeerslichten verkeerd afgesteld zodat fietsers nodeloos minuten stilstaan. Bij de Prins Hendriklaan staan de lichten eindeloos op rood om ook de laatste rolstoeler van de Hoogstraat veilig aan de overkant te krijgen. Bij de Burg. Reigerstraat/ Maliebaan staan alle voetgangerslichten nog op groen als de fietsers al moeten stoppen… waarom?? En het licht bij de Schouwburg op deze foto staat heeeeel lang op rood. Ook als er verder geen verkeer aankomt. Als de lichten wat scherper worden afgesteld en de frequentie van groen wordt verhoogd voor fietsers (verreweg de grootste groep gebruikers van deze kruising) neemt de bereidheid te wachten ook toe. Zeker als een korte wachttijd in seconden wordt weergegeven. De stoplichten zijn er voor ons, niet andersom!
@ Ulaan,
Ja zo simpel is het wel. Als iedereen weet wat er van hem/haar wordt verwacht, en dat normaal is dat wij elkaar daar op aanspreken, dan verandert ons gedrag.
Gedrag en moraal zijn sterk afhankelijk van positieve of negatieve feed back die je van je omgeving krijgt én of je je iets gelegen laat liggen aan de mening van die omgeving. Ook dat is psychologie.
En ook ik rijdt wel door rood, maar niet als dat ten koste van een medeweggebruiker gaat, zoals in dit geval de bus. Dan pak je vrijheid die je niet toekomt.
Eh, ja dat fietsbeleid van de gemeente Utrecht. Beroerder kan het bijna niet.
Fietsers denken in heel de stad dat ze god op een fiets zijn, verkeer van rechts krijgt geen voorrang of fietsen door rood en als je daar wat van zegt krijg je een grote bek om hun eigen domheid te verbloemen
… Serko, even een kleine correctie op je betoog. Sinds enige tijd hebben “bestuurders” -dus ook (brom-)fietsen- ‘van rechts’ voorrang op gelijkwaardige kruisingen. Voor verkeerspleinen is veranderd dat GAAND verkeer voorrang krijgt van opgaand verkeer, al komt dat ‘van rechts’. Nochtans de meest spastische nieuwe regel in het WVR.
Eind ’83 haalde ik m’n rijbewijs in één keer, voor de ‘ja-nee-methode’ haar ingreep deed. Ik vond één ding leuker dan autorijden; laat mij uw gedachten lezen…
Truus vond da’k berekend reed, al sloeg ik er in een hanomag-busje twintig meter backwards te rijden in een steeg die (“dat” kommaneuker) nauwelijks 20cms breder was dan het vehikel da’k bestuurde; dat was vroeger.
Tegenwoordig (2013) zie ik lieden die hun vehikel pogen in te parkeren; een lök schauwspel (een taalpurist die daar over valt).
Morgen wil ik schrijven over een mogelijke relatie tussen de Maandagochtendopenstelling
en de Dinsdagochtendblues…