21/22 jaar, dan zou je dit station toch eigenlijk gepasseerd moeten zijn. Lekker bezig zijn met dingen die het leven waardevol maken? Liefde, vrienden, familie, reizen, werken, uitgaan, muziek, sporten.
Homohaat, vrouwenhaat, buitenlandershaat, andere geloofsovertuiginghaat, andere leefstylehaat, andere kleur-haar-haat, aankijk-haat, contact-haat. Alles wat anders is dan mijzelf is haat. Het probleem is complex en heeft meerdere oorzaken . Een aspect is de grenzeloze opvoeding van de afgelopen tijd die de persoon opwaardeert tot een fakekoning en alleen heerser. Een opvoeding waar vaders en moeders vanaf de geboorte tot aan de zelfstandigheid de hete kolen uit het vuur halen. Zo leert het kind niet omgaan met frustratie, het leert geen oplossingen bedenken. Het kind leert niet experimenteren. Wel dat de wereld eigenlijk een afspiegeling is van hemzelf. En dan, als je geacht wordt volwassen te zijn, kom je er achter dat de wereld zo anders is dan jij. Maar hoe ga je daar mee om als je creative denkkracht, oplossingskracht, niet is gestimuleerd in de kinderjaren. Jongentjes, bijvoorbeeld, mogen niet meer klimmen en klauteren, wild zijn of druk doen. Maar dat hoort wel tot hun oerkracht, ook wel de naar buitentredende energie. Tja en als je dat jaren hebt moeten onderdrukken, dan zet je het in als oplossing voor de wereld die zo anders is dan jij en ram je bijvoorbeeld op alles wat anders is dan jijzelf . Sommige ouders van nu zijn een product van deze grenzeloze opvoeding en voeden hun kinderen op met hun beperkte denkwereld en voeden hun kinderen (onbewust) op met oordelen en veroordelen. Hoe vaak hoor ik kinderen dat doen? Als ik vraag wat ze bedoelen dan weten ze het niet. Later als ze groter zijn, zit het oordeel er nog steeds en krijgt het een plek in het uitdragen van hun normen en waarden. Vraag je ze dan wat ze bedoelen, weten ze het nog steeds niet maar doen ze gewoon.