DUIC brengt naast elke dag online het laatste nieuws ook achtergronden in de papieren krant. Hieronder kan je een van de verhalen lezen die de afgelopen week in de krant is verschenen.  Marchal Molenaar werd even heel beroemd toen hij  Space Odity van de stadsbeiaardier opnam en op facebook zette. Wil je de hele krant nog eens in zijn geheel nalezen? Kijk dan onderaan dit bericht.

De baasjes van Bowie

Elke morgen verzamelen hondenbezitters zich in het Zocherpark. Het is een hecht groepje waar je niet zomaar bij komt. Dat geldt voor de honden maar ook voor hun baasjes. In deze rubriek het verhaal van de baasjes.

Piet van Oosterom en Marchal Molenaar wonen aan de Nieuwegracht in het gedeelte van het voormalige Wilhelmina Kinderziekenhuis, waar eens het secretariaat gevestigd was. Piet, medisch analist en werkzaam voor een Zwitsers chemisch bedrijf, groeide op in Benschop, “echt op het platteland”. Hij volgde zijn opleiding aan het Ghijsen Instituut op een steenworp afstand van waar hij nu woont. Marchal komt uit Oudwijk, neemt aanvankelijk het schoonmaakbedrijf van zijn vader over maar na een aantal jaren verandert hij van metier en wordt bedrijfsleider bij Koedam Tegels in De Meern. Bij Bodytalk aan de Oudegracht wordt de derde Kerstdag altijd uitbundig gevierd. Daar komen Piet en Marchal elkaar, nu 24 jaar geleden, tegen.

Een huis en een hond
“Pats, boem, raak”, vertelt Marchel lachend, “liefde op het eerste gezicht.” In het begin wonen ze samen in de studentenflat van Piet in Overvecht op negen hoog. “Piepklein, maar wel een waanzinnig uitzicht over de stad.” Ze willen verhuizen naar de binnenstad en vinden een huis in de Korte Lauwerstraat. Verhuizen vervolgens naar een groot huis in Leidsche Rijn, maar de binnenstad blijft toch trekken en als ze zien dat er appartementen gebouwd worden aan de Nieuwegracht is de beslissing snel genomen.

“Nee, bij ons geen vrouw op de bank”

Ze genieten opnieuw van Utrecht en gaan veel uit: café Kalff en natuurlijk Bodytalk, maar ook Orloff aan het Wed en restaurant De Goedheyd zijn hun favoriete plekken. Marchal leest in Dichtbij dat er een restaurantrecensent wordt gezocht en schrijft een mailtje. Hij mag een rubriek beginnen en heeft er plotseling nog een heel leuk baantje bij. “We hebben in die tijd echt overal gegeten, dan zaten we ineens te lunchen in het Wilhelminapark en ‘s avonds te eten bij Plein 22 in Houten.”

De mannen genieten, maar iets ontbreekt nog: een hond. Piet: “Ik ben opgegroeid met herdershonden, maar die vinden we hier in huis een beetje te groot.” “Ik met teckels, maar die blaffen altijd”, voegt Marchal eraan toe. “Dus zochten we naar een ras dat bij ons zou passen en kwamen uit op een Norfolkterriër. Het karakter, de beharing, de grootte: alles klopte voor ons. We vonden een fokker, moesten kennis komen maken en kwamen op een wachtlijst. We wilden een ‘black and tan’ en een reutje.” “Ja, absoluut een reutje, mannen onder elkaar”, lacht Piet. “Nee, bij ons geen vrouw op de bank.”

Moment of fame
Op 11 januari loopt Marchal door de binnenstad en hoort stadsbeiaardier Malgosia Fiebig ‘Space Oddity’ van David Bowie spelen als eerbetoon aan de die nacht overleden artiest. Hij maakt er een filmpje van en zet het op Facebook, binnen een minuut was het al zo vaak gedeeld dat hij besluit om het openbaar te maken en dan gaat zijn filmpje viral. Het wordt opgepakt door alle televisiestations waar ook ter wereld. “Ik werd vanuit China en Japan benaderd over de rechten en Malgosia werd ook steeds enthousiaster! Zij appte mij zelfs ‘s morgens om zes uur: ‘We hebben er weer 500.000 likes bij!’.

Op een gegeven moment hadden we twee miljoen likes, het was geloof ik wel de gekste week uit mijn leven!”, glundert Marchal. “En toen we op 16 januari gebeld werden door de fokker dat ons hondje geboren was, was de keuze voor een naam natuurlijk niet meer zo moeilijk!”, voegt Piet nog aan het verhaal toe. “Jammer dat ik 22 april aan het werk was, anders had ik misschien ook mijn moment of fame nog een beetje kunnen uitbuiten met een opname van Malgosia’s eerbetoon aan Prince”, besluit Marchal.

Tekst: Yontie Helders
Beeld: Robert Oosterbroek