Utrechts gemaakt: De zeefdrukwerkplaats in Wolvenplein | De Utrechtse Internet Courant Utrechts gemaakt: De zeefdrukwerkplaats in Wolvenplein | De Utrechtse Internet Courant

Utrechts gemaakt: De zeefdrukwerkplaats in Wolvenplein

Utrechts gemaakt: De zeefdrukwerkplaats in Wolvenplein
Lucas van Hapert. Foto: Lisa Geijtenbeek
In de rubriek Utrechts gemaakt staat een creatief, ambachtelijk of innovatief product uit de stad centraal. In deze editie: Lucas van Hapert (32). Hij heeft een eigen zeefdrukwerkplaats in de oude gevangenis aan het Wolvenplein.

In de rubriek Utrechts gemaakt staat een creatief, ambachtelijk of innovatief product uit de stad centraal. In deze editie: Lucas van Hapert (32). Hij heeft een eigen zeefdrukwerkplaats in de oude gevangenis aan het Wolvenplein.

Na zijn studie grafisch ontwerpen aan de HKU besloot Van Hapert meteen voor zichzelf te beginnen. Voor het project waarvoor hij een zeefdruk met de Dom maakte met de zon als cirkel op de achtergrond, kreeg hij veel positieve reacties, en zo geschiedde. Nu heeft Van Hapert zijn eigen werkplaats en werkt hij de ene helft van zijn tijd voor zichzelf en de andere helft in opdracht van anderen. “Soms heb ik veel opdrachten en doe ik weinig aan mijn eigen projecten, soms juist andersom.”

Het proces begint met ‘letterlijk een zeef zoals je die in de keuken gebruikt’, alleen dan fijner, legt Van Hapert uit. Je smeert hem in met een lichtgevoelige emulsie. Vervolgens droogt de zeef waarna hij wordt belicht tot de emulsie droog is, terwijl er kalkpapier tussen de zeef en de lamp zit. “Op dit kalkpapier zit de afbeelding die je gedrukt wil hebben – alles wat zwart is wordt niet geprint.”

Van Hapert heeft een bijzondere werkplek: de voormalige gevangenis Wolvenplein. Hij zit er prinsheerlijk. “Ik werk in de oude ambachtsruimtes waar de gedetineerden hun vak leerden. Maar heel de gevangenis is mooi om in te kunnen werken. Na 3,5 jaar ben ik het hier nog niet zat.”

Handwerk

Alhoewel zeefdrukken ouderwets klinkt, is zeefdrukker geen uitstervend beroep. Integendeel, zegt Van Hapert. “Ik denk zelfs dat de techniek echt in opmars is. Sowieso heb ik het idee dat handmatige technieken weer beginnen terug te komen. Als nieuwe technieken eenmaal gangbaar zijn, vindt men het op den duur leuk om weer met de handen te werken. Zeefdrukken maakt meer enthousiast dan een pdf’je naar de drukker sturen.”

Zijn grootste idool en voorbeeld is Dick Bruna, die ook alles met de hand deed. “Ik ben wel honderd keer naar het nijntje museum geweest en heb een paar honderd boekomslagen van hem. Wat ik zo ongelofelijk knap vind, is hoe hij eenvoudige dingen simpel kan weergeven, met relatief weinig kleuren.”

Het trotst is de zeedrukker nog wel op zijn sokken waar de Utrechtse Dom op staat afgebeeld. “Je kunt de afbeelding niet zo gedetailleerd maken als voor een print. Ik ben blij dat ze zo goed aanslaan.” De voorraad was binnen een dag uitverkocht. De verkoop gaat sowieso prima; de kopers zijn vooral mensen die weggaan uit Utrecht en een souvenir willen hebben, of juist net hier komen wonen.

geen Reacties

Reageren

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).