De Utrechtse studentes Eva (22) en Ella (21) waren in Ecuador op het moment van de aardbeving. “We zaten met het hele hostel in het donker bij elkaar, we wisten niet of er nog kans was op een tsunami of naschokken”, vertelt Eva.

Afgelopen weekend heeft zich voor de kust van Ecuador een zware aardbeving voorgedaan van 7,8 op de schaal van Richter. Volgens de laatste berichten is het dodental opgelopen tot 413. Gevreesd wordt dat het dodental nog verder zal stijgen, er wordt namelijk nog altijd gezocht naar mensen onder het puin. De schade is vooral groot in de kuststad Guayaquil met twee miljoen inwoners. Eva en Ella waren ’s ochtends nog in die kuststad. Tegen de tijd dat de aardbeving plaatsvond waren ze zo’n 150 kilometer verderop in de kustplaats Montanita. Ook daar voelden ze de aarde hevig trillen.

‘We moesten het gebouw verlaten’

“Ik kwam net onder de douche uit en liep buiten naar ons huisje toe, toen alles opeens heftig begon te schudden en ik mijn evenwicht verloor”, vertelt Eva. “Ella was op dat moment al in ons huisje, dat ook helemaal heen en weer ging.” Ella: “Ik dacht dat er allerlei mensen op de bovenverdieping liepen ofzo, we waren pas net aangekomen in het hostel dus hadden nog geen idee. Maar toen werd het wel heel heftig en trok iemand de deur open om te vertellen dat we de gebouwen moesten verlaten. Op dat moment hadden we pas door dat het een aardbeving was.”

Het was al donker toen de aardbeving plaatsvond. “Iets later viel de elektriciteit uit en was het echt stikdonker”, vertelt Eva. “Ik was nog steeds niet in ons huisje, maar Ella wel. Ik hoorde Ella roepen, en op de tast hebben we elkaar kunnen vinden. Gelukkig waren we allebei ongedeerd. Vanaf dat moment hebben we buiten met het hele hostel bij elkaar gezeten in het donker, we wisten niet of er nog kans was op een tsunami of naschokken. Ook wisten we op dat moment ook nog niet dat het zo verschrikkelijk erg en heftig was op andere plaatsen in het land.”

‘Enorme chaos’

Uiteindelijk deden de elektriciteit en de wifi het weer, waardoor de Utrechters hun ouders hebben kunnen berichten. “Zij sliepen toen, want het was ongeveer 03.00 uur ’s nachts in Nederland”, zegt Eva. “Laat ik zeggen dat ze wel eens met betere berichten zijn wakker geworden.” De aardbeving vond rond etenstijd plaats. “Wij hadden inmiddels erg honger gekregen, waardoor we het stadje Montanita inliepen. Daar troffen we een enorme chaos aan. De politie stuurde ons ook direct weer weg met de boodschap dat het in dorp en aan het strand niet veilig was. Maar verder was er veel onduidelijkheid, de politie gaf aan zelf ook weinig te weten. Ook waren er geen bussen om ons naar hoger gelegen gebieden te brengen.” Achteraf hoorden we dat veel mensen op dat moment zelf de berg op zijn gelopen.

In Montanita zagen Eva en Ella veel inwoners vertrekken met hun belangrijkste bezittingen uit angst voor een tsunami. Eva: “Uiteindelijk liepen we langs een huis waar de televisie aanstond en het hele dorp zich omheen had verzameld. Toen pas zagen we de enorme ravage van de rest van het land. De brug in Guayaquil waar we die ochtend nog waren geweest was ingestort op auto’s. Ook van het dorpje Canoa waar ik twee weken geleden nog was geweest was haast niks meer over. Het hostel waar ik toen verbleef is net als 90 procent van de andere gebouwen in het dorp plat. Ook is er geen water of eerste hulp. Helaas heb ik later vernomen dat de hosteleigenaren zijn overleden.”

‘Behoefte aan alles’

Volgens de Utrechtse studentes moet er snel hulp komen. “We spraken net een Nederlands echtpaar dat in shock van het getroffen gebied vandaan kwam. Zij vertelden dat er behoefte is aan alles wat je kunt bedenken en nog veel mensen onder het puin liggen. Veel overlevenden zitten ook nog boven op een berg zonder enige voorzieningen.” Eva riep vandaag om haar facebook op om geld in te zamelen voor de inwoners van Canoa en de wederopbouw van het dorp.

Eva en Ella zijn die avond uiteindelijk maar proberen te gaan slapen. De volgende dag bleken veel mensen het dorp te hebben verlaten uit angst voor een tsunami. “Alles is gesloten tot in elk geval het midden van deze week. Gister zijn wij ook vertrokken richting het binnenland.” De aardbeving heeft hun niet afgeschrikt om hun reis verder af te maken. Ella: “Donderdag vertrekken we naar Peru.”