Mijn opa’s hielden niet van de PvdA. Allebei kregen ze, als de naam van uw partij werd genoemd (of erger nog: als politiek leider Joop den Uyl ter sprake kwam) het schuim op de mond. Wat die partij (en die politicus) nou precies had misdaan, is me nooit duidelijk geworden, maar dát er iets niet aan deugde, leek me zonneklaar. Later in mijn leven maakte ik kennis met de mooie ideologie die de sociaal-democratie is. Van mensen als Joop den Uyl (daar is hij weer) en Simon Carmiggelt leerde ik dat die ‘rooien’ best mee kunnen vallen.
Nog steeds heb ik, misschien tegen beter weten in, soms milde sympathie voor de luchtfietsers en wereldverbeteraars die in uw partij zo talrijk zijn als maanzaadjes op een maanzaadbroodje. Die mensen zullen het toch goed bedoelen, denk ik dan. Maar sinds Wim Kok de partij van haar ideologische veren heeft ontdaan, zo ruw als een Chinees die een eend plukt, lijkt de PvdA toch meer en meer op een ‘gewone’ partij, dat wil zeggen: op een ‘gewone’ regentenpartij, waarbinnen nepotisme en handjeklap de fakkel van het gezamenlijk zingen van de Internationale en het verheffen van de arbeidersstand hebben overgenomen.
Het is de moderne tijd, net wat u zegt. Al betreur ik die ontwikkeling wel.
Vandaag kwam u op onaangename wijze in het nieuws. U heeft geld uit de kas van de Daklozenkrant, tsja, ontvreemd. Uw partij komt op voor de zwakken in de samenleving, maar ik denk niet dat het stelen van die allerzwaksten daarbij hoort. Of eigenlijk weet ik dat wel zeker. Uw actie, uw misdrijf, is zo merkwaardig, dat ik bijna medelijden met u krijgt. Want wat bezielt iemand om in alle openheid veertigduizend euro, toch nog vierduizend euro meer dan een modaal jaarsalaris, van een rekening die u beheert naar uw eigen rekening over te schrijven? Dat ruikt op kilometers afstand naar persoonlijke tragiek. Naar een plaat voor het hoofd in vergelijking waarmee de Berlijnse Muur een peperkoeken wandje was…
Omdat ik u eerlijk gezegd niet kende voordat ik over uw girale truc las, behalve van de commercial van Independer, ben ik u gaan googelen. Tsjonge, daar kwam me een cv van twaalf ambachten en dertien ongelukken naar boven… ik dacht heel even dat het over mij ging. Een echte duizendpoot bent u, een acteur, een politicus, een man van schimmige stichtingen en vage baantjes, die u overigens opvallend vaak door uw vrienden van de PvdA, en dan met name: door Hans Spekman, worden toegeschoven. Dat laatste is dan weer een verschil met mijn cv. Ik heb geen vrienden in Den Haag, helaas.
Ik citeer even van uw website, voordat die uit de lucht verdwijnt: ‘ Tevens ben ik in 2002 oprichter van Samsport, een bedrijf dat zich specialiseert om waarden en normen in de sport terug te brengen. Opdrachten van onder andere KNVB, KNHB, FC Utrecht en NHB. Bij de voetbalvereniging vv.DVSU ben ik tot eind 2005 actief geweest als bestuurslid. Daar ontwikkelden we ook een normen en waarden beleid waar de oprichting van Samsport op gefundeerd is. Van 2006 tot 2010 heb ik voor de PvdA in de gemeenteraad van Utrecht gezeten. Vanaf november 2011 ben ik opnieuw in de raad gekomen en beheer de portefeuilles Duurzaamheid, Milieu, Groen, Openbaren Ruimte, Monumenten en Cultuur. Vanaf 16 januari speel ik de solovoorstelling DAG MOEDER, het eerst in het verzorgingstehuis waar mijn moeder is overleden.’
Normen en waarden… kopt u hem zelf even in?
Ach meneer Van der Roest, de hoon die de komende weken over u heen zal komen… ik benijd u niet. En ik heb, nu ik het einde van deze brief nader, echt met u te doen. Uw carrière in de gemeentepolitiek, die u alles heeft gegeven, want uw netwerk had u fijn op orde, lijkt me voorlopig ten einde, al is bij God en de PvdA Utrecht niets onmogelijk. Daarnaast bent u ook nog eens afhankelijk van de luimen van onder meer Broos Schnetz, ook een lekker dier, die geen aangifte tegen u doet zolang u zich aan de tussen de door hem mede-bestuurde Daklozenkrant en u afgesproken terugbetalingsregeling houdt. Aan de ene kant staan de journalisten met een tweesnijdend zwaard en ‘het grote publiek’, klaar om u te lynchen, aan de andere kant een Bosnische incassomedewerker met een loden pijp en een volautomatisch geweer.
Ik wens u veel, heel veel sterkte.
Met een hartelijke groet,
Chrétien Breukers
Chrétien Breukers (1965) is dichter en publicist. Sinds 2000 woont hij Utrecht, een stad waar hij een grote liefde voor heeft opgevat. Hij schrijft regelmatig een open brief voor DUIC.
7 Reacties
ReagerenJuist Chrétien, en niet alleen het grote publiek, want een ding is zeker, deze oplichter heeft ook van dse verkopers gestolen, en zoals een ieder weet, van een dief moet je niet stelen, daar komen brokken van.
Goed geschreven,beter kan het niet verwoordt worden.
Dit laat zien dat zelfs onder de nette politicus ordinaire dieven zitten.
Bert, je bent een echte loser en een sukkel,ouwe zuipschuit.
Ach Bertje is maar een klein pvda’ertje. Hij heeft gewoon goed gekeken waar de grote PvdA’ers zich sinds Wim K. in het groot mee bezig houden en heeft getracht dit in het klein na te doen.
Hij zal door Hans S en Diederik S wel gevraagd worden voor een plek in de top van de PvdA want daar zit hij tussen geestverwanten die weten wat stelen van de minderbedeelden is.
Keurig epistel Chrétien, eerlijk is eerlijk! U zult nu begrijpen waar het schuim bij uw opa’s vandaan is gekomen. Deze partij met zijn aanverwante VARA is al jaren één en al financieel bedrog richting de Nederlandse bevolking. Het zijn de reinste dieven! De lijst met graaiers en achteroverdrukkers bij deze Partij van de Afgunst is immens. Grachtengordel Links, Links lullen, rechts vullen. Walgelijk!
Als ik naar uiterlijk en gedrag (Powned) kijk van de heer van der Roest zie ik trekken van een zogenaamde “mozaiekmongool”. Dit is een persoon met een iets van mongolen afwijkende gen-structuur. Het IQ is zelden boven de 70. In een goed taalontwikkeld milieu opgevoed kan zo iemand netjes aangekleed de schijn wekken van een normaal intelligent persoon. Wie weet iets van zijn scholing?
En zo ja, hoe komt zo’n persoon als raadslid bij de PvdA?
(vervolg) Net lees ik dat Bert van der Roest nogal sterk gecoached werd door zijn moeder. Toen deze overleed viel de coaching weg en zat er plots een zwakbegaafd persoon in de gemeenteraad van Utrecht. Attentie: Deze gedachtengang is hypothetisch en moet nog nader worden getoetst. Maar wedden dat ik dicht bij de waarheid zit?
Ik was namelijk beroepshalve in de gelegenheid enige mozaiekmongolen te kennen, die van hun ouders voor normaal moesten doorgaan (plaatsing op basisschool, nette aankleding en verzorging, nette omgangsvormen, voortdurende coaching), hetgeen tot lachwekkende situaties aanleiding gaf als er even geen coach voor handen was. Dan vielen zij sterk terug in oninvoelbare, zwakbegaafde gedragingen.
Nogal cru, zo’n stuk van Chrétien Breukers, de man die als uitgever structureel zijn dichters, zakenpartners en klanten belazerd.
“Normen en waarden… kopt u hem zelf even in?”
Tsja.