Onze vereniging ‘Laat duizend bloemen bloeien, voordat u ze snoeit’ wil op 1 november aanstaande alweer haar zesde jaarvergadering organiseren; bijna had ik geschreven: vieren. Wat op zichzelf geen verkeerd woord is, in dit verband, want binnen onze vereniging staan vieren en gedenken centraal. Een van onze leden attendeerde ons op uw zaalaccommodatie. Wij zouden die graag tussen elf uur des ochtends en vier uur des middags reserveren.

Onze vereniging heeft de gewoonte om tijdens de jaarvergadering luide, elektronisch versterkte muziek te draaien. Niet zozeer omdat wij een groep muziekliefhebbers zijn, maar omdat wij het geweeklaag en de knersing der tanden willen overstemmen. Hiervoor vragen wij uw begrip. Ook zal de deur van onze vergaderruimte tussen twaalf en twee uur worden gesloten, om ontsnappingsgevaar uit te sluiten. Voordat je het weet loopt er buiten iemand te krijsen en te gillen. Daar heeft niemand wat aan.

Met enige zorg heeft onze vereniging kennis genomen van uw standpunt inzake sodomie. Het geval wil namelijk, dat wij op 1 november aanstaande enige homoseksuelen (ik gebruik het woord hier maar even) bij ons hebben, – aangezien wij van mening zijn dat er bij een offer niet op geaardheid of geslacht hoeft te worden gekeken. Het bloed van de martelaar is altijd rood, zoals onze oprichter, de geheel ten onrechte in gevangenschap levende ***, altijd zegt.

Bovendien bent u, als geen ander, bekend met het concept ‘reiniging door bloed’, dus waar maken we eigenlijk een punt van? Wij vertrouwen erop dat deze kwestie niet tot wrijvingen tussen uw kerk en onze vereniging zal leiden. Mocht dit wel zo zijn, dan zien wij ons genoodzaakt om onze twee meest ervaren leden eens een rondgang te laten maken tijdens een van uw diensten. Zie dit alstublieft niet als een dreigement, want zoals hierboven al gezegd: vieren en gedenken staan bij ons centraal.

Maar we zorgen er soms graag zélf voor dat er iets te herdenken is.

Heeft u de beschikking over een tiental kliko’s van 360 liter? En kunt u ervoor zorgen dat daar een honderdtal stevige vuilniszakken naast ligt? Onze vereniging laat geen spatje achter, maar dan moeten we wel de beschikking hebben over voldoende materiaal. Schoonmaakmiddelen nemen we zelf mee, omdat het niet altijd gemakkelijk is om aan de specifieke spullen die we nodig hebben te komen, in een gewone winkel.

Misschien, meneer De Vries, heeft u ook al begrepen dat discretie van het allergrootste belang is. Wij willen niet dat onze vereniging in de publiciteit komt. Wij kunnen ons zegenrijke werk alleen maar verrichten in stilte. Achter de schermen, als ik het zo mag zeggen. Daar hebben we u voor nodig. U verschaft ons die discretie. In ruil daarvoor zullen we op 1 november op een stuk of tien van uw familieleden passen. We zorgen ervoor dat die mensen er dan ook eens uitkomen. Na vier uur worden ze gewoon teruggebracht, in een van onze geblindeerde bussen.

U kunt zich bijna niet voorstellen hoezeer ik me verheug op onze jaarvergadering. Maar ook de samenwerking met u en uw kerk vervult me, nu al, met vreugde en dankbaarheid. U mag gerust weten dat ik met enige regelmaat het Onze Vader aanhef.

Met een hartelijke groet,

Chrétien Breukers

Chrétien Breukers (1965) is dichter en publicist. Sinds 2000 woont hij Utrecht, een stad waar hij een grote liefde voor heeft opgevat. Hij schrijft regelmatig een open brief voor DUIC.