Dit verhaal is onderdeel van een serie over vrouwenvoetbal in Utrecht. Deze publicatiereeks is mogelijk gemaakt door een bijdrage van het Mediafonds Provincie Utrecht. Tekst: Carmen Esselink

Bij Utrechtse amateurclubs is emancipatie een steeds belangrijker en meer aanwezig thema, mede dankzij de enorme toename aan jonge speelsters. Het streven naar gelijke kansen, erkenning en representatie van vrouwelijke spelers staat hierin centraal. Een cruciaal aspect in deze discussie is de online aandacht die aan vrouwenteams wordt besteed. Krijgen ze bijvoorbeeld een even prominente plek op de websites en sociale media? En worden wedstrijduitslagen even veel en uitgebreid gecommuniceerd? We vragen het bij verschillende clubs na.

Malou Visser, speelster bij Vrouwen 2 van Zwaluwen Utrecht 1911, werpt een kritische blik op de aandacht voor de online aanwezigheid van de vrouwenteams bij haar club. Hoewel er een Zwaluwen Instagramaccount bestaat, lijkt de focus volgens haar voornamelijk te liggen op de mannenteams. Zelfs wanneer het vrouwenteam uitzonderlijke prestaties levert, blijft de aandacht minimaal. “Als je het Instagramaccount nu opent, zie je elke keer matchday staan. Dan gaat het alleen over de herenteams. Hier zie ik dan nu één foto van het vrouwenteam van de zondag, maar dat was toen puur omdat er zeventien doelpunten waren gemaakt. Dus je moet echt iets uitzonderlijks doen om op die Instagram te staan.”

Dit roept bij haar vragen op over de bewustwording binnen de club en het gebrek aan evenwichtige representatie op sociale media. “Er wordt wel gerepost op de algemene Instagram. Maar dat zijn dan dingen die wij hebben gepost in onze stories, dan herplaatsen zij dat. Alleen wordt er niet vanuit henzelf over de vrouwen een bericht gepost en wel over de mannen. Ik denk dat ze zich daar niet bewust van zijn, want het account wordt beheerd door een vrouw. Ik weet niet waarom ze ervoor kiest om wel over de heren actief berichten te plaatsen en niet over de dames.”

Focus vooral op hoogste teams

Voorzitter en spelend lid Ann Haakman van studentenvoetbalvereniging Odysseus ’91 benadrukt het belang van gelijke communicatie over zowel mannen- als vrouwenvoetbal. Op Instagram plaatst de club wekelijks een overzicht van alle uitslagen, waarbij de eerste teams vaak de hoofdrol spelen. “We zetten elke week – meestal op maandag – op Instagram een post met alle uitslagen van dat weekend, van ieder team. En daarbij is het vaak wel dat de eerste teams het eerste blaadje krijgen en dat je moet swipen voor de rest.” De club geeft zodoende niet per se prioriteit aan mannenteams boven vrouwenteams, maar eerder aan de hogere teams boven de lagere teams.

Eigen bubbel

Als Marlot kijkt naar hoe de verdeling van online aandacht bij USV Hercules wordt beleefd, valt haar ook op dat de aandacht vooral uitgaat naar de hogere teams in verhouding tot de lagere elftallen. Daar ondervindt ze zelf echter geen last van, omdat haar team in een eigen bubbel zit en lage verwachtingen heeft. “Ik denk dat we zo laag zitten qua niveau, dat we hierin ook geen verwachtingen of wensen hebben.”

Heeft ze dan het gevoel dat haar club evenveel communiceert over vrouwen- en mannenvoetbal als het gaat om uitslagen en wedstrijdverslagen? Als het gaat om de uitslagen op de website, is dit volgens haar heel gelijk. Dat heeft ermee te maken dat je voor het zien van de uitslagen naar de pagina van je eigen team moet gaan. “Daarin is geen onderscheid, het ene team wordt ook niet groter of kleiner afgebeeld dan het andere.” Als het gaat om de wedstrijdverslagen en communicatie op sociale media zit dat volgens Marlot anders. “Op sociale media zie ik eigenlijk alleen iets voorbijkomen over de vrouwenteams als de teams zelf een Instagram maken. Vanuit de club of organisatie is de communicatie eigenlijk vooral gericht op het eerste mannenteam.”

Wel valt het haar op dat de club enorm veel vrouwenteams heeft, zeker vergeleken met andere clubs in Utrecht. “Het is een van de clubs met de meeste vrouwenteams. Ik weet niet of dat echt aan de club ligt of dat er gewoon toevallig meer vrouwen zijn. Maar ik denk dat we ons heel welkom voelen.”

Evenveel aandacht voor eerste teams

Sanne Quarles van Ufford, die actief is als bestuurslid en speelster bij Kampong Voetbal, werpt een blik op de toekomst. Daarin is gelijke vertegenwoordiging een prioriteit. “Onze communicatie zit er op dat er volgend seizoen net zoveel wordt gedeeld over het eerste vrouwenteam als over de mannen. Nu is er voor Kampong Voetbal 1 een speciale lay-out, dat willen ze ook voor de vrouwen maken om het er voor vrouwen ook professioneel uit te laten zien. Zo willen we meiden laten zien dat het vrouwenvoetbal hier serieus genomen wordt.”

Belang van inclusieve communicatie

Christel Hek, bestuurslid en voorzitter jeugdcommissie bij V.V. De Meern, benadrukt het belang van inclusieve communicatiekanalen bij de club. Hiermee wordt gestreefd naar een omgeving waarin alle spelers zich welkom voelen. Zo geeft ze aan dat er over zowel mannen- als vrouwenteams wordt geschreven op de website en dat er voor de meidentak een speciaal Instagramaccount is opgezet. Op deze plek wordt over de uitslagen van de 24 meidenteams gecommuniceerd.

Dit Instagramaccount bestaat naast het algemene account van de club, waarop over alle teams vanuit alle niveaus binnen de club wordt gecommuniceerd. Ook zijn er allerlei teamaccounts, die veelal door spelers zelf worden opgezet.

Bewustwording

In de gesprekken met speelsters van verschillende clubs wordt een genuanceerd beeld geschetst: de ene club is heel actief bezig met de profilering van de vrouwenteams binnen de clubs. Het doel hierbij is bijvoorbeeld zorgen voor voldoende aansluiting naar deze teams vanuit de jeugd en voor het aantrekken van nieuwe spelers van buitenaf. Andere clubs hebben nog een aantal stappen te zetten en lijken zich niet bewust van de ongelijke verdeling in aandacht en hoe dit overkomt op de speelsters bij de club.

Er is dus nog werk aan de winkel in de bewustwording in het belang van gelijke communicatie, om zo een omgeving te creëren waarin alle spelers, ongeacht geslacht, zich volledig vertegenwoordigd voelen.