De gemeente Utrecht gaat toch in cassatie tegen de uitspraak van het Gerechtshof over de ja-ja-sticker voor huis-aan-huisbladen. Eerder zei de rechter dat het systeem in strijd was met de vrijheid van meningsuiting.
Utrecht was de eerste gemeente waarbij de ja-ja-sticker – waarbij bewoners actief moeten aangeven dat ze drukwerk willen ontvangen – naast reclamefolders óók voor huis-aan-huiskranten zou gelden. De regel ging 1 januari in waarop Stadsblad Utrecht naar de rechter stapte. De krant was het niet eens met de maatregel omdat ze vreesden voor hun voortbestaan.
De gemeente en de rechter tijdens het eerste kort geding waren niet overtuigd van de kritiek, maar de rechter in hoger beroep wel. Het systeem zou in strijd zijn met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens waarin de vrijheid van meningsuiting, waaronder de persvrijheid, wordt beschermd.
De gemeente Utrecht besloot in maart vervolgens dat de maatregel werd aangepast. Wel werd er nog advies ingewonnen bij de landsadvocaat of het in cassatie gaan eventueel kans zou maken. Dat blijkt er nu te zijn.
Relevant
Het gaat het om een principiële vraag over met name de uitleg van Artikel 10 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Daarin wordt het recht op vrijheid van meningsuiting en persvrijheid geregeld. Een uitspraak door een rechter zou niet alleen voor Utrecht, maar ook voor andere gemeenten relevant kunnen zijn.
Ook voor de lopende bodemprocedure van de Hoge Raad kan een cassatie relevant zijn. Daarom heeft de gemeente nu een cassatieberoep ingesteld. Het beroep kan één tot anderhalf jaar in beslag nemen. De uitkomst blijft bovendien onzeker, omdat er geen vergelijkbare casus zijn.
De ja-ja-sticker geldt momenteel in Utrecht niet meer voor huis-aan-huiskranten, maar alleen nog voor reclamedrukwerk. Zodoende mag er alleen reclamedrukwerk worden bezorgd bij huishouden die een ja-ja-sticker hebben.
20 Reacties
ReagerenIk zie de volgende nuance vaak niet terugkomen in berichten in allerlei media over dit onderwerp. Er mag uiteraard ook reclamedrukwerk bezorgd worden in een brievenbus met een ja/nee-sticker (die bestaan echt) en er mogen ook huis-aan-huisbladen bezorgd worden in een brievenbus met een (standaard) nee/ja-sticker. Nee/nee en ja/ja spreken voor zich.
Jordi heeft gelijk.
Helaas de gemeente wil hoe dan ook haar groene zin doorduwen, ten koste van alles.
Tijdens het debat in de raad hierover viel het me op dat alle politieke partijen het er roerend over eens was dat wat voor sticker dan ook de reclame voor politieke partijen niet mocht tegenhouden.
Vrij bizar dat een grote gemeente als Utrecht een controlerend mechanische als de locale journalistiek koste wat kost de nek wil omdraaien met milieu argumenten.
Ik ken de Utrechtse bladen niet, maar om huis aan huis bladen nu lokale journalistiek te noemen lijkt me overdreven. Waar ik woon bevatten de plaatselijke sufferdjes eigenlijk alleen persberichten en de agenda van de bridgeclub. En oh ja, de gemeentelijke mededelingen.
Persvrijheid is meer van belang voor de betaalde regionale kranten. Het zijn eerder die bladen die de controle van de lokale politiek doen. En betaalde kranten vallen niet onder een sticker.
Wat de gemeentelijke mededelingen betreft: er komt wetgeving aan waardoor de gemeente die voortaan ook alleen digitaal mag doen. Hah bladen zijn een doodlopend verhaal.
@Trevor. Het Stadsblad is voor Utrechters zonder internet — en die zijn er nog steeds — een alleszins informatief wekelijks verschijnend huis-aan-huisblad, dat het verdient te blijven bestaan, ook in de papieren versie.
procederen kost geld en legt beslag op rechtbanken die nu toch al achterstanden krijgen, gemeente laat lekker zitten en besteed geld en tijd aan serieuze zaken.
@ Niels
De lokale suffertjes doen helemaal niet aan journalistiek. Er werkt ook geen journalist. Het zijn commerciële vehikels om advertentie inkomsten mee te genereren. Daarnaast plaatsten zij persberichten; zo makkelijk om daar iets geplaatst te krijgen als bedrijf of stichting; en ze plaatsen inderdaad de gemeentelijke mededelingen, afkomstig uit een tijd vooral dat die nog nergens anders te vinden waren.
En volgens mij heeft niemand meer geen mogelijkheid tot een internetaansluiting of een mogelijkheid tot internettoegang, maar zijn er gewoon mensen die daar geen gebruik van (wensen te) maken.
Bedenk dat de mensen die nu 70/75 zijn, gewoon dertigers waren in de tijd dat de computer massaal zijn intrede deed op de werkvloer en dat deze mensen nog veertigers (vijftigers) waren toen internet verscheen. Ze hebben dat gewoon meegekregen. Dan bedenk dat de mensen boven de 75 juist vaak door hun familie aan de moderne middelen geholpen zijn vanwege de communicatiemogelijkheden. De smartphone opa’s en oma’s.
Even een checkvraag. Hoeveel van de zelfstandige ouderen boven de 65, die dus nog alleen thuis wonen en niet in een zorginstelling heeft geen toegang tot internet?
Het zal echt slechts een enkeling zijn. Of hoeveel mensen hebben geen e-mailadres? Mensen met e-mail kunnen de gemeentelijke mededelingen ook wel per elektronische post krijgen, of desnoods, die honderd mensen in heel Utrecht die niet ‘digitaalvaardig’ zijn, met de gewone post. Dan maakt de gemeente Utrecht maar een adressenlijstje.
@ KH
Volgens mij bedoelt Jordi juist dat er niets mis is om over te gaan op het JA/ JA verhaal. Draai vooral zijn verhaal om. Je bent het dus helemaal niet eens met Jordi.
Mensen hebben immers nog steeds de mogelijkheid via andere stikkers om huis- aan huis-bladen te ontvangen. Kennelijk zijn de huis-aan-huis-bladen gewoon bang, omdat kennelijk maar weinig mensen expliciet om huis-aan-huis-bladen vragen.
Ze hebben dus eigenlijk gewoon geen-weinig bestaansrecht.
Dus het recht van vrije nieuwsgaring wordt als basis naar een actieve keuze hervormd om zodoende de publicatieplichtige gemeentelijke RO plannen, die in deze lokale kranten worden gepubliceerd, bij de inwoners (potentiële bezwaarmakers) weg te houden.
Dus weer minder democratische nieuwsgaring en informatiedeling. Dankzij D666/GL
zetten we de inwoners nog een stukje verder weg van de politieke wensen van dit college.
Ik snap niet waarom iedereen hier zo’n stevige mening heeft over iets onbenulligs als een opt-out ipv een opt-in en wat voor sticker je op de deur moet plakken. Inclusief hoogdravende woorden als ‘redden van journalistiek’, ‘mensenrechten’, ‘persvrijheid’ alsof duizenden Utrechters sterven als ze de aanbiedingen in het Stadsblad niet lezen.
Vermoedelijk omdat het te maken heeft met ‘milieu’, dus het is links, dus daar moet je automatisch op tegen op zijn als je rechts stemt. Typische dynamiek van online ‘discussies’
@ Cico
Ja raar is dat. Alsof een betere leefomgeving/ milieu alleen voor linkse mensen gelegd zou moeten zijn.
De rechtse mensen mogen van zichzelf dus gewoon stikken in luchtverontreiniging en dergelijke. O ja, en de rechtse mensen vinden het niet erg dat door hun stemgedrag veel werk verplaatst is naar lage loonlanden.
Ik snap er ook werkelijk heel weinig van.
Opt-in in plaats van opt-out is gewoon juridisch gezien een beter principe: toestemming geven in plaats van automatisch toestemming hebben gegeven (buiten je medeweten om), Juist rechtse mensen zouden dit principe toch heel belangrijk moeten vinden. Zelf bepalen in plaats van een alles bepalende overheid.
Het stadsblad e.d. zijn gewoon bladen die bestaan om advertenties te verkopen, in plaats van dat ze bestaan voor nieuwsgaring. Dat heeft toch weinig met journalistiek te maken. De gemeente kan de gemeentelijke mededelingen via DUIC e.d. online aankondigen, via RTV Utrecht op radio en tv, maar ook bijv. in het AD-Utrechts nieuwblad. Ze kunnen aangekondigd worden via pamfletten in de bieb e.d., ze kunnen verspreid worden via digitale nieuwsbrieven, via de e-mail, op de website van de gemeente, desnoods via een nieuwsbrief via de post.
Lijkt me dat er genoeg alternatieven zijn.
@ Cico,
Goed gezien. En die ‘online dynamiek’ werkt natuurlijk niet alleen v.r.n.l. maar ook v.l.n.r.
En dat versterkt de dynamiek in het kwadraat. Zie ook ‘O.V’., ‘auto’, ‘fiets’ of ‘woningbouw’..
@ Koel Hoofd: “ten koste van alles”? Ten koste van wat dan?
Waarschijnlijk snapt niet iedereen wat in cassatie betekent
Erger me eerder aan al die sites waar je cookies MOET accepteren anders kom je er niet op. “Tonen van relevante advertenties”, alsof ik daar om vraag !. Overheid kan zich beter bezighouden met een aangepast beleid met betrekking tot keuzevrijheid, want die heb je niet. Sla die sites dan ook over.
Raar dat de commercie onder het mom van vrijheid van meningsuiting als krant vermomd oud papier aan ons blijft opdringen.
Vrijwel niemand zit op die rommel te wachten en als.je dat toch wilt dan plak je toch een ja sticker op?
Al ruim 20 jaar wordt alom geroepen, dat een papieren krant geen bestaansrecht heeft. Al eeuwen wordt geroepen, dat huis-aan-huis bladen alleen de achterkant van advertenties vol schrijven. Al bijna 40 jaar werk ik als correspondent/fotograaf voor diverse lokale bladen: De Brug (Vleuten-De Meern), Utrecht Nieuwsblad (nu AD), Rijn en Gouwe (Nu AD) en Nieuwsblad VAR (nu VARnws). In die tijd is de mogelijkheid om lokaal nieuws werkelijk op grote schaal huis-aan-huis op mat of op het scherm te brengen er niet beter op geworden. De lokale journalistiek, net als landelijk, mag niets meer kosten, de fotografie is verworden tot een kiekjeskakafonie. Maar de behoefte aan goed gefundeerd, lokaal onderzocht nieuws is immer groot. Ook huis-aan-huis. En ook op papier. De DUIC is een mooie nieuwe loot aan de huis-aan-huis stam, ook al gaat t vooral via bakjesverspreiding. De DUIC kreeg smoel in de papieren verspreiding. De lokale krant blijft op papier veel makkelijker toegankelijk en van groot belang voor lokale verdieping van het nieuws. Goed voorbeeld: VARnws. In Stichtse Vecht en in Leidsche Rijn, Vleuten-de Meern en Harmelen komt deze krant in de oude wijken al 76 jaar iedere donderdag vanzelfsprekend op de mat en wordt door hond Flipje naar de baas of bazin gebracht. Het is typerend voor het enge denken in deze tijd, dat mensen nu opeens via een ja-ja-sticker toestemming moeten geven voor zo’n val op de mat. Papieren krant is en blijft voor veel mensen primair, blijkt uit lezersonderzoek, al wordt 20 jaar fake iets anders geroepen. Ook bij lokale kranten als VAR en De Brug en Stadsblad is internet een belangrijke aanvulling om te zien wat er vandaag om de hoek is gebeurd. De krant zelf is niet langer het journal, maar geeft, tot mijn grote vreugde, op lokaal, nationaal en internationaal niveau achtergrond, waarvoor de huidige snelle mens iets meer tijd kan, mag, moet nemen. De lokale krant heeft hierin huis-aan-huis het grootste draagvlak als informatiedrager. Elke belemmering van dit erfgoed schiet bij mij dan ook in het verkeerde keelgat. Als je informatie op brede schaal als draagvlak voor democratie opvat, dan is elke belemmering hierin taboe. Persvrijheid voor goede informatie! Ook de advertenties op papier hebben voor de lokale middenstand een groot belang bij het behoud van en trekken van klanten. Daarnaast wordt de krant, niet bezorgd, in grote getale opgehaald bij Wijkcentra, bibliotheek en supermarkt. De milieuwinst zie ik dan ook graag eens in een goed rapport uitgedrukt, nog afgezien van het feit, dat veelal gerecycled papier wordt gebruikt. Ook de oude krant kan, naast de kattenbak, terug in de blauwe bak. Gemeenteplan: Symbool politiek met flinke lokale en sociale maatschappelijke schade. Kortzichtig op dit moment. Winst: voor de Ja Ja-stickerdrukker en voor de lokale bladen: deze discussie verslaan, ook op papier. We verslaan ook graag de heroverweging in College en Gemeenteraad
@ Dries van Dijk
Wat een lang betoog.
Simpel antwoord: Times are changing.
Het punt is dat huis-aan-huis-bladen nul bestaansrecht meer hebben. Daarom voeren ze ook zo’n verwoede strijd tegen deze stikkers.
De huis-aan-huis-uitgevers zijn als de dood dat mensen niet actief stikkers gaan plakken om aan te geven dat ze de bladen willen hebben.
Het simpele antwoord is: mensen zijn er te lui voor en hebben dus geen enkele behoefte om deze bladen te willen ontvangen.
Dat is de angst. Wanneer mensen actief moeten aangeven behoefte te hebben, blijkt dat er geen behoefte is. Wie ben jij om de mens iets op te dringen?
Met name wanneer het het opdringen van advertenties en reclame is.
Het is een achterhoede gevecht.
Verspilling van gemeenschapsgeld voor de doordram-cultuur in de gemeente Utrecht.
Bah!