Behendig tilt een vrouw het lichte matras dat ze net bij Marja aan de Vlieland in Lunetten gekocht heeft op de bagagedrager van haar fiets. “Wil je een glaasje water?”, wijst ze naar de koele kan water met citroen die op een apart tafeltje klaarstaat. De kat loopt enigszins verbaasd tussen de uitgestalde spullen.

Marja en haar partner René hebben zaterdag in het kader van de Rommelroute Lunetten hun tuin omgebouwd in een soort inloopwinkel, met her en der tafeltjes met spullen. Wit-blauwe ballonnen attenderen voorbijgangers op hun kraampje. Ze wachten, achterovergeleund in hun tuinstoelen, ontspannen op geïnteresseerden.

Voor de Rommelroute Lunetten mestten ruim honderdtwintig bewoners uit Lunetten hun zolders, kelders, huizen en schuren uit en zetten dat in hun voor- of achtertuin te koop. Meubels, kleding, bestek, speelgoed, kunst of zelfgebakken lekkernijen, alles is verkrijgbaar.

Duwtje in de goede richting

Sinds de rommelroute gestart is, hebben Marja en René al een volle tafel met spullen verkocht. “De eersten stonden hier al om half tien vanochtend”, vertelt ze. “Toen waren we nog net bezig met opzetten.” Voor Marja is de rommelroute ook een goede motivatie geweest om op te ruimen. “Het is een duwtje in de goede richting. Zo spit je je zolder en schuur door, op zoek naar spullen die je niet meer gebruikt.” Niets van wat er buiten staat gaat nog terug het huis in: alles wat overblijft gaat naar Stichting A.R.M..

Aanhanger

Even verderop, aan de Engelsmanplaat hebben Wendy en Marco Mak samen met hun dochter Luna een grote partytent over hun ‘kraampje’ op hun oprit gezet. Buren lopen af en aan. “Neem de rest ook maar mee buuf”, zegt ze over een set kleurrijke haarbanden. De zaken gaan goed, volgens Wendy. Haar man heeft dertig gebruikte designstoelen in de uitverkoop gezet, die gretig aftrek vonden. “Er stond hier al om half tien iemand met een aanhanger voor de deur, die nam er meteen acht mee.”

Maar ze doet het vooral voor de gezelligheid. “Iedereen komt zo bij elkaar langs. Je ziet de mensen die je van het prikbord Lunetten kent, buurtgenoten die wat verder wonen, eindelijk eens in het echt.”

Slecht te vinden

In de tuin van Francis aan de Furkabaan is het een stuk minder druk. Ze is teleurgesteld. “Waardeloos. Ik heb tot nu toe slechts zo’n tien euro verdiend”, zegt ze, terwijl ze in de zon tussen rijen netjes uitgestalde kleding en sieraden zit. Ze is trots op haar groene, fleurige tuin en heeft met zorg kaartjes aan alle sieraden en schoenen bevestigd. “Ik ben er zo lang mee bezig geweest. Alles uitzoeken, uitstallen en prijzen.”

Ze heeft veel complimenten gekregen voor de goede bewegwijzering naar haar tuintje die ze heeft gemaakt, want volgens haar konden veel mensen de tuintjes en kraampjes moeilijk vinden. Het mocht niet baten, ze blijft met het gros van haar spullen zitten. “Ach, nu heb ik het allemaal uitgezocht, dat moest toch gebeuren”, zegt ze monter. “Ik raak het vast zo kwijt als ik het op Facebook zet of een open huis organiseer.”