Utrecht is een decor van herinneringen. Mooi, ingrijpend, grappig of ontroerend. DUIC gaat met Utrechters terug naar hun memorabele momenten.

Als FC Utrecht-spelers Jan Wuytens en Dave Bulthuis voor hun wedstrijd tegen PSV rond een uur of elf bij de Galgenwaard aankomen, weten ze dat er iets niet klopt. Obelix is er niet. Normaal worden ze onthaald door de grote sterke jongen, die eigenlijk Jeroen Heisen heet en eens geportretteerd is voor het RTL-programma Voetbalfans. “Passie en strijd jongens! Nooit opgeven!”, roept hij altijd. Maar vandaag blijft het stil. Een vreemde gewaarwording.

Jeroen heeft op dat moment heel andere dingen aan zijn hoofd. Hij is onderweg naar zijn cluppie, als zijn moeder belt. Het gaat helemaal niet goed met zijn vader. De kanker zit nu overal in zijn lijf, het moment van afscheid lijkt nabij. Direct wijzigt Jeroen zijn route en gaat richting Nieuwegein, bestemming: het Sint Antonius Ziekenhuis. Zijn vader Peter is z’n alles. Zijn grote voorbeeld, steun en toeverlaat.

De ondernemer in de vlees-business en evenementenorganisatie was een kruiwagen in Jeroens loopbaan als chauffeur. En zijn voetbalmaatje. Peter was al supporter in de DOS-tijd en voetbalde op straat met Willem van Hanegem. Hij bracht de clubliefde over op z’n kinderen. Jarenlang zaten Jeroen en zijn broer Bas met hun vader op de Zuid-tribune. Dat ging er fanatiek aan toe; af en toe werden ze door andere bezoekers op hun schouder geslagen: of het wat rustiger kon. Dat vonden de mannen maar niks en daarom zou Obelix later naar de Bunnik-side verhuizen. Jeroen maakte hoogte- en dieptepunten mee met zijn vader, zoals de horrorfinale van de beker tegen Ajax in 2002 en de twee gewonnen finales de jaren daarop.

FC Utrecht was altijd een uitje voor ze, maar deze zondag heeft de wedstrijd een andere lading. Obelix zit naast zijn vermagerde vader in het ziekenhuis. Hij pakt z’n telefoon, zet Radio M aan en plugt een koptelefoon in. Hij doet een oortje in en geeft het andere aan zijn vader. Op deze manier kunnen ze een wedstrijd nog één keer samen beleven. Als FC Utrecht de 1-0 maakt, verschijnt er een brede glimlach op het gezicht van Peter en als Toivonen al snel daarop de 1-1 binnenwerkt, volgt de typische norse grimas. Het wordt gelijkspel. FC Utrecht verliest de strijd niet, Peter Heisen wel. Na de wedstrijd valt hij in slaap en wordt niet meer wakker. Obelix’ grote voorbeeld sterft op 59-jarige leeftijd.

Ondertussen heeft Jeroen tig sms-berichtjes en gemiste oproepen. Wuytens en Bulthuis hebben gebeld, ze willen weten of alles wel goed is met hun supporter, die inmiddels een vriend was geworden. Jeroen besluit naar de maandagochtendtraining te gaan op Zoudenbalch om de spelers te vertellen wat er aan de hand is. Direct komen er voetballers naar hem toe en spreken hun steun uit. Jeroen voelt veel warmte, ook van vrienden. Een goede maat legt zijn werk neer zodra hij het nieuws hoort en helpt Jeroen met het schrijven van zijn speech.

Honderden aanwezigen applaudisseren op de crematie als Jeroen zijn laatste persoonlijke boodschap aan zijn vader heeft uitgesproken. Later hoort hij dat ook FC Utrecht-spelers Jan Wuytens, Tim Cornelisse en oud-speler Erik Pieters erbij waren, maar dat is langs hem heen gegaan. Lang heeft hij zijn emoties bij zich kunnen dragen, sterk kunnen zijn voor zijn moeder, broer en zus. Zo was zijn vader ook. Maar op de uitvaart komt alles eruit. Obelix breekt.

Hij mist zijn vader nog elke dag. In de vensterbank van zijn woning brandt hij iedere avond een kaarsje bij een foto van pa. In 2017 is het vijf jaar geleden beseft Jeroen als hij in de zomer van 2016 het competitieschema van FC Utrecht bekijkt. Kippenvel verschijnt op zijn hele lijf als hij de sterfdatum van zijn vader ziet staan; achter 22 januari staat ‘FC Utrecht – Ajax’. Uitgerekend op de datum dat zijn vader het leven liet, speelt zijn club de wedstrijd van het seizoen. Tegen ‘onze grote vrienden uit Amsterdam’, zoals Jeroen het zegt. Dit is met geen pen te beschrijven, denkt hij, het moet gewoon zo zijn.

FC Utrecht tegen Ajax is al bijzonder, voor Jeroen is het extra speciaal. Als zijn jongens het lastig krijgen, zal hij af en toe naar boven kijken en denken: ‘Hé Heis, druk die bal er even in joh!’ De spelers kunnen alle steun van Obelix verwachten; voorafgaand aan de wedstrijd zal hij er weer staan om ze moed in te blazen. ’s Ochtends vroeg bij de hoofdingang. Net als (bijna) altijd.  

Dit artikel verscheen eerder in de DUIC Krant die vanaf vandaag weer in de winkels ligt.