In deze rubriek vertellen we het verhaal achter de straatnamen in de stad. Sommige namen zijn voor iedereen bekend, andere juist helemaal niet. Voor alle namen geldt dat ze niet zomaar gekozen zijn. Maar wat is eigenlijk de herkomst van de namen? Dat zoeken we uit.

Op steenworp afstand van het Wilhelminapark aan de ene kant en de Maliebaan aan de andere kant ligt de Burgemeester Reigerstraat. De straatnaam is vernoemd naar Bernardus Reiger. Wie was deze man? 

De naamgever van de Burgemeester Reigerstraat kreeg in 1909, kort na zijn overlijden, een borstbeeld aan de Maliebaan. Maar de actiegroep BRAVO ontvoerde het borstbeeld in de nacht van 11 op 12 april 1989. Deze groep krakers hadden panden ingenomen aan de Maliebaan, de Maliesingel en de Burgemeester Reigerstraat. Zij eisten losgeld van één miljoen gulden om deze panden aan te kopen. Als er niet betaald zou worden, dreigden ze het beeld om te smelten in munten. Het borstbeeld werd een half jaar later teruggevonden, voor de deur van een Amsterdamse projectontwikkelaar aan de Oudezijds Voorburgwal.

Hoewel er momenteel opnieuw een aantal leegstaande panden aan de Burgemeester Reigerstraat gekraakt zijn, bleef Bernardus Reiger deze keer buiten schot. Reiger werd in 1845 geboren in Groningen als zoon van Henricus Reiger, rijksadvocaat, en Wilhelmina Louisa de Jongh. Hij volgde zijn opleiding aan het gymnasium in Groningen en later aan de Koninklijke Militaire Academie in Breda. In 1871 trouwde hij met Maria Hendrika Theodora van der Linden, met wie hij een dochter en een zoon kreeg.

Reiger werd in 1871 mede-eigenaar van de Utrechtse Beetwortelsuikerfabriek. Beetwortel, beter bekend als suikerbiet, is de belangrijkste grondstof voor de productie van suiker. De fabriek was gevestigd aan het Merwedekanaal, waar later de Rijksmunt gebouwd zou worden.

Een paar jaar later, in 1877, werd Reiger voor de liberalen lid van de Utrechtse gemeenteraad en in 1885 wethouder van financiën.Hij viel op door zijn debattalent, grondige kennis van financieel-economische vraagstukken en zijn interesse in gezondheidszorg. Als wethouder was hij een bekwaam en zakelijk bestuurder. Zijn invloed in het college van burgemeester en wethouders was zo groot dat zijn benoeming tot burgemeester in 1891 als vanzelfsprekend werd beschouwd. Een functie die hij tot zijn dood bekleedde.