Vazen, borden, kopjes, mokken en allerlei ander keramiek — de etalage van House of Clay aan de Lange Smeestraat trekt de aandacht van menig voorbijganger. Ze blijven even staan en gluren nieuwsgierig naar binnen. De keramiekwinkel is niet wat het lijkt: het is ook een open atelier waar pottenbakkers lid van kunnen worden.

Al het keramiek op de planken is zelfgemaakt door eigenaren Marjolein Vermeul en Aileen Nederlof, maar ook door de leden van hun Club Clay. “Het is een deelatelier”, legt Marjolein uit. “Het is een hobby die niet iedereen thuis kan doen, omdat je apparatuur nodig hebt, zoals een keramiekoven en een draaischijf. Ook moet je maar net genoeg ruimte hebben.”

De pottenbakkers mogen hun spullen ook verkopen in de winkel. “We vinden het leuk om ze een podium te bieden”, zegt Aileen.

Tekst loopt door onder de foto’s 

House of Clay opende in maart 2024 de deuren aan de Lange Smeestraat. Aan de overkant zit Café DeRat. “Hun borden, schaaltjes en mosterdbakjes zijn door ons gemaakt”, vertelt Marjolein. “Ook de vaasjes die bij De Watertoren op tafel staan, komen van ons.”

Marjolein en Aileen maken namelijk ook bestellingen op maat, bijvoorbeeld een nieuw servies. “Het zijn altijd leuke dingen om te doen”, zegt Aileen. “Het is heel gevarieerd en persoonlijk. Ik heb laatst zestig kopjes gemaakt voor iemand die bij haar afscheid al haar collega’s een kopje wilde geven.”

Oude fietsenmaker

Op een steenworp afstand, in een werfkelder aan de Oudegracht, is House of Clay al langer gevestigd. Ruim vijf jaar geleden opende Marjolein daar met medeoprichter Wilma Duitscher de deuren. Nu worden daar workshops en cursussen gegeven. Die plek werd simpelweg te klein voor alles. Ze bekeken verschillende panden, maar dat van de voormalige fietsenmaker beviel hen meteen. 

“We hebben twee maanden geklust”, zegt Marjolein. “Het is veel lichter nu.” Aileen vult aan: “De oude eigenaar kwam nog weleens langs. Hij vond het leuk om te zien dat we zijn oude balie hebben gehouden. Het is een klein aandenken aan de fietsenmaker die hier lang heeft gezeten.”

De Oudegracht is nu de plek voor beginners en de Lange Smeestraat voor gevorderden. “We hebben de club naar de winkel toe gehaald”, vertelt Marjolein. Het atelier is als het ware het clubhuis voor de leden. Zij mogen er een aantal uur per maand gebruik van maken. Sommigen helpen af en toe mee in de winkel, in ruil voor extra ‘draaiuren’.

Van woensdag tot en met zondag kunnen leden vrij inlopen — een beetje zoals bij een sportschool, omschrijft Marjolein. Op dit moment zijn er 32 leden. “Nu zijn de kasten weer vol. Als we meer kastruimte hebben, kunnen er mensen bij. Aanmelden voor de wachtlijst kan natuurlijk altijd.

De twee geven zelf workshops en cursussen, maar werken ook met een poule van docenten. “We zijn altijd op zoek naar meer docenten”, zegt Marjolein. De cursussen zijn populair. Daarvoor is dan ook een wachtlijst. De tickets voor de workshops verschijnen maandelijks online.

Terwijl we aan de houten koffietafel zitten, wandelen twee leden binnen en gaan achterin aan de slag. “Het is hier echt een community”, zegt een van hen. Ze is ondertussen bezig met het glazuren van vier kommetjes. “We leren van en inspireren elkaar, en geven elkaar tips. Iedereen heeft een eigen stijl.” Marjolein knikt. “We doen het samen.”

‘Uit mijn hoofd’

Zowel Marjolein als Aileen hebben naast House of Clay nog een andere baan. Keramiek begon voor hen jaren geleden als hobby — en zo voelt het eigenlijk nog steeds. “We kunnen onze hobby uitvoeren terwijl we in de winkel zijn”, zegt Marjolein. Ze wijst naar de draaischijf bij het raam. “Daar zitten we regelmatig te draaien. Mensen vinden het leuk om te zien hoe iets gemaakt wordt.”

Marjolein houdt van vazen en Aileen speelt graag met structuren. “Ik vind het leuk om een grote schaal of vaas te maken en daarin met structuur en kleur te werken. Dat heet carven. De spullen met een structuurtje erop in de winkel zijn vaak van mij.”

“Ik vind het heel fijn om met mijn handen bezig te zijn”, zegt Marjolein. “Het gevoel van de klei die door mijn handen draait, vind ik altijd lekker. Ik ben in mijn hoofd alleen maar daarmee bezig.” Aileen: “Voor mij geldt hetzelfde: weg uit mijn hoofd. Daarom ben ik er ooit mee begonnen.”

Ze zijn nog lang niet klaar met leren. “Er zijn zoveel technieken”, zegt Aileen. “En er zit veel techniek achter hoe klei en een oven werken. Het is interessant om me daarin te verdiepen.” Marjolein vult aan: “Zelf glazuur maken is ook een van die technieken. Na tien jaar ben ik nog steeds niet uitgeleerd.”