In Het Jaar Van interviewen we verschillende Utrechters waarmee we terugkijken op het afgelopen jaar en bespreken we bijzondere gebeurtenissen of ontwikkelingen. Tot en met de laatste dag van het jaar 2019 verschijnen er dagelijks verhalen in deze rubriek.

Jaren is erover gesproken, gepland en weer uitgesteld, maar in april was het zover: de opening van De Pomp. Het voormalige vervallen pompstation aan de Croeselaan is nu een horecagelegenheid vooral gericht op de buurt en de omgeving. Het pand heeft van de gemeente voor vijf jaar deze functie gekregen. Inmiddels zijn de vier eigenaren ruim acht maanden aan de gang en het gaat goed. “We moesten de verwachtingen wel ‘even’ waarmaken.”

Omwonenden hebben zich lang ingezet voor een tijdelijke invulling van een lelijk stukje Croeselaan: meer dan tien jaar keken ze uit op het vervallen tankstation. Het pand werd lang gekraakt, maar vorig jaar september mochten omwonenden stemmen op een nieuwe invulling. Een meerderheid koos voor het voorstel van De Pomp. Een initiatief van Kimmarah Beeuwkes, Joep de Jong, Marlou Kleijnen en Danny Simon. De vier kennen elkaar uit de Utrechtse horeca. “Dat is best wel een dorpje”, zegt Beeuwkes. “Zelf werkte ik bij BROEI. Joep en Marlou werkten samen bij het inmiddels gesloten restaurant Vaartsche Rijn. Allebei zaken van Danny. En Marlou en ik kenden elkaar ook privé. Op een gegeven moment zoek je iets nieuws en vind je mensen die gelijkgestemd zijn. We misten iets in Utrecht en dat zijn we gaan bouwen.”

Hoewel de eerste maanden soepel lijken te zijn verlopen, maakt dat het voor de nieuwe eigenaren niet minder spannend. Beeuwkes: “Het is voor ons de eerste zaak die we zelf openen. Daar zit een heel idee achter en als je dan de deuren opent, wil je graag dat het goed gaat. Gelukkig hebben we een hele leuke club mensen bij elkaar die allemaal evenveel passie hebben. Als je die positiviteit ook van de buurt en de mensen die langskomen terugkrijgt, is het cirkeltje rond.” Ook De Jong voelde die spanning. “We moesten de verwachtingen wel ‘even’ waarmaken.”

Verbaasd

Een belangrijk onderdeel van hun plan is de samenwerking met de buurt. Ook bij het voortraject hebben ze de omwonenden betrokken. “Dat maakt het ook meer hun project in plaats van alleen dat van ons”, zegt Beeuwkes. “We vinden het belangrijk dat de buurt ook ideeën kan aandragen. Dus iedereen met een leuk idee kan op ons afstappen. Zo zijn er al veel leuke dingen geweest, zoals een pubquiz en de pitch night van Awesome Utrecht.” De Jong vult aan: “Het Dutch Aeropress Championship was hier ook, we hebben taarten en pepernoten gebakken met kinderen uit de buurt en er was een vrijmarkt op Koningsdag.”

‘Mensen vinden het nog eng om met hun idee een horecazaak binnen te wandelen’

Dat soort evenementen willen ze, naast het restaurant, zeker blijven organiseren. De Jong: “Dat was ook het idee, maar mensen moeten je wel vinden.” Het blijkt dat mensen toch verbaasd zijn als ze horen dat De Pomp bereid is om hun zaak daarvoor dicht te gooien, legt Kleijnen uit. “Maar er kan veel. We hebben altijd gezegd dat we dat willen faciliteren, maar mensen vinden het nog eng om met hun idee een horecazaak binnen te wandelen. Dat gaat gelukkig steeds beter.” Ook is er ruimte voor mensen met wat minder budget die niet per se vanuit commercieel oogpunt iets willen organiseren. “Zo zijn we één van de twintig stamtafels van EET met je hart”, gaat Kleijnen verder. “Eens in de drie weken komt hier een groepje ouderen een hapje eten. De dames waren erg fan van Joep. Ze vonden hem een knappe kok.”

Droomstart

De vroegere eigenaren van het tankstation zijn ook al een kijkje komen nemen. Ruim veertig jaar heeft de uitbater met zijn familie het pand beheerd. “Man, die mensen zaten boordevol met verhalen en prachtige anekdotes”, zegt Beeuwkes lachend. “Ik heb me kostelijk vermaakt toen ze er waren. Zij vonden het heel leuk om hier rond te lopen en te kijken wat er allemaal mee gedaan is. Het is mooi dat we nieuw leven in een pand met historie hebben weten te blazen en zo ook hun verhalen een beetje kunnen behouden.”

De komende vijf jaar zitten ze nog goed, maar daarna moeten ze weer aan tafel met de gemeente en de projectontwikkelaar. “Ik hoop dat we dan zo zijn gevestigd in de wijk dat we door kunnen gaan. Vooralsnog hebben we een droomstart gehad. Het was een geluk bij een ongeluk dat we door uitstel in het voorjaar open zijn gegaan”, aldus Beeuwkes. Daar is Kleijnen het helemaal mee eens. “Het voelde hier elke dag een beetje als een festival for all ages. Iedere keer zitten er weer andere mensen. We weten niet precies wat ons publiek is, maar dat was ook het idee. Iedereen kan hier binnen komen wandelen. Behalve mensen uit de buurt, nemen mensen van de andere kant van de stad ook de moeite om hierheen te fietsen. Dan krijg je een heel leuk publiek.”