Het Zandpad ontmanteld

Het water dat de stad doormidden sneed, ligt leeg;

geen schuimwijn, holle woorden of beloften meer.

Kom schatje, laat eens zien hoe je versnellingsbak

van één naar vijf kan gaan, en snel naar één terug!

De ramen staan als lege ogen richting stad. De handel

sleept met beurse vrouwen door het Niemandsland.

Kom schatje, schat! Kom doe je aan mijn vel tegoed;

het kan, het mag, vijftig euro, grote vent, het moet.

Er hangt een lingerie-gelijke ochtendmist boven de Vecht,

een sluier voor de laatste bruid die hier wordt opgebracht.

Kom schatje, laaf je laaiend aan mijn lijf. Dat is al bijna op

en uitgewoond. Ik ben van binnen net zo leeg als deze boot.

Het is het sprookje van de handelaar die duizend bruiden kreeg

en blonk. Op het zandpad rijdt een lege auto jaren heen en weer.

(Chrétien Breukers)

Het Utrechts Dichtersgilde dicht voor en over de stad (en de provincie). In samenwerking met DUIC zal dit de komende 20 weken tot 20 nieuwe gedichten leiden, over de Utrechtse actualiteit. Chrétien Breukers, gildemeester sinds januari 2013, trapt af en verzorgt in juli en augustus de gedichten.