De laatste 44 jaar stond Toos van Zaal in haar winkel in Utrecht, maar dat is sinds woensdag afgelopen. Mobach begon in 1970 aan de Oudegracht en was veertig jaar gevestigd in het monumentale pand op de Choorstraat waar ook de bibliotheek en boekhandel Broese nu in huizen. De speciaalzaak in vormgevingsartikelen had klanten uit de hele regio: “Ze kwamen speciaal naar Utrecht voor de Mobach.”

U stond 44 jaar lang in de winkel, een flink lange periode. Hoe kijkt u terug op deze jaren?

“Het is de laatste jaren heel hectisch geweest en de afgelopen periode was het zelfs zwaar, maar over het algemeen kijk ik met een tevreden gevoel terug op alles wat we hier hebben gedaan. Het is wel wat bitterzoet. Met betere afspraken had ik overwogen om door te gaan, maar op deze manier was het een te groot risico.”

Kunt u dat toelichten? Wat is het risico?

“De economie verandert en het huurcontract met de gemeente liep af. Vroeger had de speciaalzaak een huurcontract met een looptijd van vijf jaar. Nu is dat nog maar een halfjaarcontract. Het is daardoor lastig om investeringen te doen. Het risico om dan na twee jaar te moeten vertrekken, na het doen van allerlei investeringen is te groot. Daarbij is er een toenemende concurrentie van het internet. Veel jongeren kopen daar hun spullen. Al met al heb ik er uiteindelijk wel vrede mee.”

Bent u teleurgesteld over de voortgang met de gemeente?

“Wel een beetje. Je zou verwachten dat er wat meer mogelijk is met een huurder die al zo lang in het pand zit. We hebben hetzelfde gezien met de nieuwe eigenaar van Broese. Die kwam de huurproblemen ook tegen. Voor hem geldt natuurlijk wel een andere situatie, want hij kon erin springen. Als je al 44 jaar hier je winkel hebt spelen er ook andere sentimenten mee. Maar het is niet anders.”

Dochter Nienke is er intussen bij komen staan en spreekt van een gemis voor de stad.

“Klanten kwamen speciaal naar Utrecht voor Mobach. We hebben altijd een grote groep vaste klanten gehad. Die aantrekkingskracht is ook verbonden met de plek in de stad. Zelf heb ik ook overwogen om de winkel over te nemen, maar met de mogelijkheid dat we weg moeten van deze locatie is daar een groot risico aan verbonden.”

Weet u wat er gaat gebeuren met het pand?

“Er komt een tijdelijke kledingwinkel in, maar de gemeente wil natuurlijk wat anders met het pand. Die onzekerheid gaat ook niet zorgen voor een vaste huurder. Het is afwachten wat er in de komende jaren met de bibliotheek zal gaan gebeuren.”

Hoe hebben de klanten gereageerd op het vertrek?

“We hebben werkelijk tientallen klanten hier in de winkel gehad die afscheid kwamen nemen. Heel veel goede reacties. Mensen kwamen aan met flessen wijn, borden, chocola en nog veel meer. Dat maakt de overgang wel makkelijker en geeft een erg goed gevoel.”

De weekenden gaan voor u wel veranderen zeker?

“Ja, de laatste tijd stond ik zeven dagen in de week in de winkel. Het is dan ook geen negen tot vijf-baan. Bij je eigen winkel neem je het werk mee naar huis. Dat wordt dus wel even wennen. Dit weekend ben ik trouwens nog heel druk. Maandag moet de sleutel ingeleverd worden.”

Moeder en dochter kijken elkaar aan en Nienke vraagt weet jij eigenlijk hoe laat? Lachend reageert Toos: “Nee, maar ik ga eerst lekker uitslapen. Om twaalf uur komen we wel met de sleutel.”

En het volgend weekend?

“Ik ga de komende tijd maar eens wat genieten van het leven. Ik kan wat meer tijd gaan doorbrengen met mijn kinderen, kleinkinderen en vrienden. Er is meer dan alleen werken. Het leven houdt niet op.”