Het concept is simpel: twee stoelen en een luisterend oor zonder oordeel. Met dit idee strijkt Rosanne van Schriek (30) donderdag 7 augustus neer in Park Lepelenburg, voor iedereen die zijn verhaal kwijt wil. “Zonder oordeel luisteren, gewoon met volle aandacht, dat mis ik in de samenleving.”

Rosanne reist deze zomer door het land om onbekenden de ruimte te geven voor hun verhaal. Het initiatief heeft ze TING genoemd, naar een Chinees teken dat symbool staat voor aandachtig luisteren. “Ik ben altijd bezig geweest met het verhaal van de ander”, legt ze uit. Al jaren werkt Rosanne als docent en mentor op de School voor Journalistiek in Tilburg, waar ze zelf ooit afstudeerde. “Het gebeurde me vaak dat studenten persoonlijke dingen met me deelden, ook als ik er niet naar vroeg. Ik heb gemerkt dat alleen al tien minuten luisteren heel waardevol voor iemand kan zijn.”

Samenleving

Dat is tegelijkertijd wat ze tegenwoordig mist in veel gesprekken: échte aandacht. “Als je op een verjaardag vertelt over een lekke band op vakantie, reageren mensen vaak meteen met hún verhaal over een lekke band. Terwijl je soms gewoon even jouw eigen ervaring wilt delen.

En dat ziet ze ook in gesprekken over grotere onderwerpen. “Mensen zeggen vaak: ‘Dat is gewoon mijn mening.’ En dan is het gesprek klaar. Terwijl ik denk: “Ja, dat mag, maar mijn perspectief mag ook anders zijn’. Het is volgens mij goed om je af te vragen waarom iemand iets vindt. Wat zit daaronder? Als je echt doorvraagt, krijg je een heel ander gesprek.”

Begonnen als idee

En dat is precies waarom ze TING is gestart. “Het was al langer een idee, maar deze zomer durfde ik het aan. Ik vroeg me lang af: ga ik dan in mijn eentje in zo’n park zitten? Maar ik ga niet op vakantie en heb nu alle tijd van de wereld.”

Wat begon als een idee, groeide uit tot een kleine tour door Nederland. Ze wilde onder andere naar Arnhem, Oosterbeek en Eindhoven. In Arnhem gooide regen roet in het eten, maar in Eindhoven heeft ze een bijzondere ontmoeting gehad. “Iemand had mij na een LinkedIn-post uitgenodigd bij de Mevlana-moskee. Ik was er om 15.00 uur en ging pas om 18.30 uur weg.”

Utrecht pakt ze anders aan

In Oosterbeek ging ze voor het eerst in de openbare ruimte zitten, gewoon op een bankje. “Ik begon bewust zonder plan, om te kijken hoe mensen zouden reageren. Maar mensen hadden natuurlijk geen idee wat mijn intentie was. Dus het bleef bij opmerkingen als ‘Leuke schoenen’ en ‘Dank je’.”

Daarom pakt ze het in Utrecht anders aan. Ze neemt nu twee stoelen mee en borden met teksten als: “Waar zou je over willen vertellen?” of “Vertel maar, ik luister.” Bang dat niemand met haar in gesprek gaat, is ze niet. “Ik kan geen treinreis maken zonder dat iemand tegen me begint te praten. Als ik geen koptelefoon op heb en wat oogcontact maak, komt er altijd wel een gesprek op gang.”

De tekst loopt door onder de foto

Maar ze heeft geen vaste verwachtingen. “Als ik vier uur met dezelfde persoon praat, is dat goed. En als ik elk kwartier iemand anders spreek, is dat ook goed. Mijn enige doel is: met volle aandacht en zonder oordeel luisteren. Dat is het enige waar ik zelf invloed op heb. Verder luister ik vooral. Iemand mag mij ook iets terugvragen, maar dat hoeft niet. Alle onderwerpen zijn welkom.”

Tips om beter te luisteren

Voor wie zelf beter wil leren luisteren, heeft Rosanne een paar praktische tips: “De eerste stap is simpel: sta ervoor open. Doe die koptelefoon af in de trein. Kijk om je heen. En besef tijdens een gesprek: het gaat even niet om jou. Dat betekent niet dat jouw gedachten of ervaringen er niet toe doen, maar op dat moment wil iemand gewoon graag even zijn verhaal kwijt.” Zelf probeert ze oprecht nieuwsgierig te zijn. “Als iemand zegt: ‘Het gaat goed,’ dan vraag ik: ‘Wat betekent dat voor jou?’ Want ‘goed’ kan voor iedereen iets anders betekenen.