Muzikant Henk Westbroek en Utrecht zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Hij is eigenaar van café Stairway, zette ooit Stadspartij Leefbaar Utrecht op en schreef met Mannen moeten werken een FC Utrecht-‘evergreen’. Vijf jaar lang hield hij zich rustig nadat er tuberculose bij hem was vastgesteld. Nu is hij terug, even eigenzinnig als altijd.

“Stilzitten heb ik nooit gekund”, zegt Westbroek, terwijl hij met zijn voeten wat van het vele kinderspeelgoed onder zijn bureau wegduwt. Zijn fans zagen hem de laatste jaren nog wel eens optreden, maar na zo’n dag was de energie weer even op. “Eerst werden er asbestvlokjes in mijn longen geconstateerd. Ik heb de mazzel gehad dat mijn lichaam ze heeft ingekapseld. Ik kan er dus mee leven, maar wel heb ik er flinke astma aan overgehouden. Kort daarna werd er tbc vastgesteld. De medicatie sloeg lange tijd niet aan, dus het duurde lang voordat het weg was. En tussendoor had ik ook nog een nieuwe knie nodig. Dus ja, ik ben er wel even uit geweest.”

De evergreen

De kinderspeeltjes zijn van zijn kleinkinderen die samen met hun moeder een maandje logeren bij Westbroek. Maar vanachter zijn bureau heeft de muzikant een mooi zicht op alle gouden platen die hij heeft gekregen tijdens zijn carrière. Met trots laat hij zijn nieuwste single horen. Ieder voor zich maakt onderdeel uit van zijn nieuwste project, waarvoor hij elke maand een nieuwe single uitbrengt via Spotify. Terwijl zijn handen meedeinen met de melodie van april, zegt hij: “Ik ben nog van de oude stempel en wil échte trompet. Hoor je dat?”

Dat is een verschil met de nieuwe generatie die het vooral moet hebben van beats en topline-schrijvers, zegt Westbroek. “Daarmee wil ik niet zeggen dat dat slecht is, helemaal niet zelfs. Maar ik vind het fijn om muziek live te laten inspelen – alleen is dat duur. Dus moet je tegenwoordig met flessen wijn bevriende muzikanten paaien om wat te komen inspelen voor je. Het geld wordt verdiend met optredens, niet met albumverkoop.”

Westbroek heeft samengewerkt met de Utrechtse rapper Mr. Polska. “Als je een plaat maakt, moet je het hebben van Spotify. Een miljoen luisteraars levert tweeduizend euro op. Als je een nieuw contract hebt, tenminste. Als mijn liedje België zo vaak wordt beluisterd, krijg ik daar misschien nog honderd euro voor. Een liedje opnemen kost dus meer dan het oplevert. Ik heb net met Mr. Polska opgenomen. Hij begint ineens flink over een sober liedje van mij te rappen, met een dubbel ritme. Te gek. Het geeft er een heel andere wending aan. En dan vertelt hij me dat hij een heel dure producer heeft en wel vijfduizend euro moet betalen per track. Volgens hem is dat goedkoop, maar je moet het wel zien terug te verdienen. Dat lukt pas met 2,5 miljoen beluisteringen.”

Het gebrek aan album-inkomsten is dan ook de reden waarom hij een reeks concerten in AFAS Live! – de voormalige Heineken Music Hall – heeft gepland aan het eind van het jaar. Met muzikanten van jong tot oud gaat hij de Evergreen top 1001 doen. “Muziek is vaak ingedeeld: jongeren, ouders en bejaarden hebben allemaal hun eigen muziek. Maar je hebt ook de evergreen, nummers die iedereen leuk vindt. Denk aan All you need is love en Bohemian rhapsody. Zelf heb ik er ook een paar gemaakt, maar bijvoorbeeld ook Ik voel me sexy als ik dans heeft die status inmiddels. En mijn kleinkind van drie vindt Black Betty fantastisch. ‘Blek Berrie! Blek Berrie!’, schreeuwt hij dan.”

Vriendschap is een illusie
Ondanks dat muziekblad Oor het laatste album van Het Goede Doel, Overwerk (2015), beoordeelde als ‘muzikaal virtuoos, smaakvol en zeer divers’, is er een einde gekomen aan de samenwerking tussen ‘Henk & Henk’, Westbroek en componist Temming. “Er zijn twee manieren om dingen te doen in deze wereld: de manier waarop andere Henk het wil en de manier waarop het voor hem niet acceptabel is.” Als voorbeeld noemt Westbroek de verkoop van hun laatste plaat. “Die was alleen beschikbaar via hetgoededoel.nl, speciaal daarvoor opgezet. Heel dom. Niemand wist dat die site bestond. Ik wilde het niet, maar er viel niet over te discussiëren. Mij was het de ruzie niet waard, maar dat gevoel kreeg ik langzamerhand heel vaak. Met een conflict tot gevolg. Ik zal nooit meer met hem samenwerken. Maar even goede vrienden; we hebben een prachtig repertoire achtergelaten.”

“Broos Schnetz mailde mij ineens dat hij niet langer vrienden met me wilde zijn”

Henk Temming is niet de enige vriend die Westbroek is kwijtgeraakt de laatste jaren. Ook zijn voormalige Leefbaar Utrecht-kompaan, Broos Schnetz, liet hem per mail weten niet langer vrienden met hem te willen zijn. “Ik begreep dat ik niet ‘PvdA genoeg’ was. Meen je dat nou?, vroeg ik. Maar hij was serieus. Merkwaardig. Maar als hij het zo ziet, wat moet je dan? Vriendschap is een illusie. Ze gaan over, maar er komen ook met enige regelmaat nieuwe bij. Zo ben ik onlangs nog bevriend geraakt met een modern klassiek componist. Zo gaat dat in het leven.”

Is Henk dan niet gewoon zelf een moeilijke man? “Helemaal niet. Alleen heb ik niet de gewoonte dingen te zeggen die ik niet meen. Toen Schnetz PvdA’er werd en alles verloochende waar hij bij Leefbaar Utrecht voor stond, heb ik hem laten weten dat ik dat niet leuk vond. Ik wil daarmee niet zeggen dat je niet van mening kunt veranderen in het leven. Ik vind het juist heel sterk als mensen dat kunnen.”

Een andere vriend die Westbroek aan zijn politieke carrière heeft overgehouden, is burgemeester Jan van Zanen. “We eten één keer per jaar, maar praten nooit over politiek. Hij is de vlag op de modderschuit die de Utrechtse politiek heet.” Wat maakt hem beter dan bijvoorbeeld Aleid Wolfsen? “Voordat Van Zanen een ruimte binnenstapt, hebben al tien mensen hem gevraagd hoe het gaat en heeft hij voor hen allemaal tijd gemaakt. Dat heb ik nooit eerder gezien.”

Kunst en politiek

Naast de gouden platen in Westbroeks kantoor hangen drie grote zeefdrukken van Richard Lindner. Abstracte, felgekleurde figuren, die niet duidelijk mannelijk óf vrouwelijk zijn. Het werk is van een kunstenaar die Westbroek al zijn hele leven bewondert. “De echte werken kosten ongeveer een miljoen per stuk. Ze komen uit de zestiger jaren. De video van Yellow Submarine is deels op zijn kunst gebaseerd. Ik heb het gekocht, omdat Lindner ook in de muziek iconisch is geweest, hij heeft meerdere beroemde plaathoezen ontworpen. Je ziet gelijk dat ze uit het hippietijdperk komen, want de kleding is eigenlijk transgender. Alleen heette dat toen unisex; je had hetzelfde haar en dezelfde kleding. Mensen denken dat dat een nieuw verschijnsel is, maar het bestaat al heel lang.”

Westbroek vindt gelijke behandeling van verschillende mensen een van de belangrijkste dingen in het leven. Daarom heeft hij op sociaal gebied genoeg op Utrecht aan te merken. “Al sinds mijn jeugd zijn er mensen die elf jaar moeten wachten om in aanmerking te komen voor een sociale huurwoning. Niemand heeft de wil om ervoor te zorgen dat daar een eind aan komt. Tienduizenden Utrechters hebben er last van. Maar ach, dat is toch maar plebs.”

Ja, met Westbroek gaat het al snel over de lokale politiek. Dan kun je gerust twee uur vrij maken. Hij mist beleid in Utrecht. “Met een beetje karakter had je de situatie met ’t Hoogt en Stelling toch nooit laten gebeuren? ‘t Hoogt wordt expliciet voorgetrokken op mensen die precies dezelfde service verlenen, maar dan beter en ongesubsidieerd. Fatsoenlijke politiek zou zeggen: het is mooi geweest. Hier wordt er zelfs over nagedacht om een miljoen belastinggeld in een verbouwing te stoppen. Een ongehoord schandaal. En dan ben ik nog niet eens begonnen over het ongelijke speelveld van TivoliVredenburg…”

“In de Utrechtse politiek is er niemand die opstaat en vraagt of we gek zijn geworden”

De oud-lijsttrekker van Leefbaar Utrecht raakt op stoom: “Even over de rotondereclame. Die moet overal, behálve in de dure wijken rond het Wilhelminapark. Dan gaan ze ineens een reden bij elkaar fantaseren om de reclame daar te voorkomen. Slappe hap. Er is niemand die opstaat en vraagt of we gek zijn geworden. En dan de milieuzone. Op basis waarvan is die ingevoerd? Ik leen een zestien jaar oude Audi van een vriend die in het centrum woont. Dat ding rijdt één op zestien, maar mag de stad niet in. Hummers wel. Dat is toch geen beleid? Had dan van die tientallen miljoenen euro’s voor een compleet autovrije binnenstad gezorgd, met openbaar vervoer dat niks kost. Dat had me heerlijk geleken.”

Goedemiddag

In Utrecht doet Westbroek zijn boodschappen regelmatig in de Kanaalstraat. “Daar zijn de mensen aardiger dan in bijvoorbeeld de Burgemeester Reigerstraat. Ik zeg daar vaak ‘goedemiddag’ zonder antwoord te krijgen. Tegen de eigenaar van een bakker of slager zeg ik dan: ‘Leuk hè, dat je alle dove en slechthorende mensen van Utrecht bedient?’ En dan kijkt iedereen me geïrriteerd aan zonder iets te zeggen. Dat vind ik asociaal. Het gebeurt gek genoeg altijd in wijken waar ze stemmen op partijen die roepen dat er bruggenbouwers moeten komen. Begin nou maar eerst eens met goedemiddag zeggen. Dan zeggen mensen dat terug en voor je het weet ben je een babbeltje aan het maken met iemand. In een dorp gebeurt dat nog, daar is het aangenamer.”

Is Utrecht nog wel leuk eigenlijk? “Tuurlijk. Ondanks gruwelijk wanbeleid is het ze nooit gelukt de stad te killen. Het centrum is van een wonderlijke schoonheid. Je kunt een boom op de werf op zijn kruin bekijken en er zijn ontzettend veel leuke parken en restaurants – ga vooral eens naar de Dim Sum Bar Pacifica op de St. Jacobsstraat! Wel moeten we voorkomen dat we Amsterdam achterna gaan met al dat toerisme. Ik zie er in het centrum alleen maar koffiezaken en grote kledingbedrijven bij komen. Waar zijn de bijzondere winkels gebleven? Ik mis verscheidenheid, het centrum gaat op deze manier naar de klote en de politiek staat erbij en kijkt ernaar.” Westbroek is terug.