Sylvia Kristel, de in 1952 in Utrecht geboren actrice, is overleden aan de gevolgen van kanker. Nadat Kristel tien jaar geleden de strijd met keelkanker overleefde ontwikkelde zich recent een nieuwe vorm van kanker in haar slokdarm. De actrice verwierf internationale bekendheid met haar titelrol in de Franse soft erotische speelfilm ‘Emanuelle’ en speelde in totaal in bijna 58 films. 

Kristel, in 1952 in Utrecht geboren waar haar ouders hotel Terminus hadden, werd al op jonge leeftijd bekend, eerst als model en later als actrice. Nadat zij in 1973 debuteerde in de Nederlandse film ‘Frank en Eva’ van Pim de la Parra, kwam haar grote doorbraak een jaar later met haar titelrol in de Franse soft erotische film ‘Emanuelle’. De film draaide bijna tien jaar op de Champs Elysées. In de daarop volgende jaren speelde Kristel in bijna 58 films, met rollen in onder meer ‘Pastorale 1943’, ‘The Concorde…Airport ‘79’ en Mata Hari. De actrice kreeg in de jaren 70 een relatie met de 23 jaar oudere Belgische schrijver Hugo Claus. Uit die relatie werd zoon Arthur geboren, haar enige kind. Een tijd lang leefde ze een onstuimig leven met veel drank en drugs. Haar laatste levensjaren bracht ze door met haar partner Peter Brul.

We vroegen Jos Stelling, bekroond filmmaker en eigenaar van het Springhavertheater en Louis Hartlooper Complex, om een reactie.

‘Ik schrok me kapot toen ik het bericht hoorde. Als zo iemand overlijdt, is het alsof iets van je zelf dood gaat.Twee jaar geleden heb ik tijdens het Filmfestival nog uitgebreid met haar gesproken. Ik was erg onder de indruk van deze aardige, hele intelligente en bijzondere vrouw. We hadden afgesproken snel eens een kop koffie te drinken. Maar dat komt er dan verdomme weer niet van. Haar belang voor de Nederlandse film? Daar heb ik eigenlijk geen idee over. Emmanuele heb ik nooit gezien, maar dat ze veel groter was dan deze rol weet ik wel zeker. De tragiek van Sylvia was natuurlijk dat ze haar hele leven moest aantonen veel meer te zijn dan die een rol. Ze was een vrouw van grote klasse. En zo zal ik haar herinneren.’