In de rubriek ‘Komen en gaan’ komen mensen aan het woord die net in Utrecht zijn komen wonen of juist vertrokken zijn. Waarom verlieten ze de stad of wat trekt ze aan? Wat missen ze aan Utrecht of waar kijken ze naar uit? Ben je of ken je zelf nog iemand die binnenkort uit Utrecht vertrekt of juist naar de stad toe verhuist? Stuur dan een berichtje naar redactie@duic.nl. We horen graag van je!

Geboren en getogen in Amsterdam, verlaat Josephine Oort de hoofdstad voor het eerst echt als ze in Utrecht komt studeren. Ze maakt vrienden voor het leven, verliest zichzelf in tweedehands winkeltjes en haalt alles uit het Utrechtse nachtleven. Toch ontbreekt er na 8 jaar iets voor haar. Als adviseur diversiteit en inclusie zit Josephine inmiddels weer helemaal op haar plek in Amsterdam en aan DUIC vertelt ze over deze omschakeling.  

“Ik vond Utrecht gelijk heel vriendelijk, heel hartelijk, en ook gewoon echt wel een gemoedelijke stad”, vertelt Josephine. Na een lange zoektocht naar een kamer belandt ze op de beruchte ‘IBB’ (de Ina Boudier-Bakkerlaan), waarvan ze in eerste instantie twijfelde of ze er wilde wonen maar uiteindelijk zo’n leuke studententijd beleeft. Bij haar huisgenoten vindt ze vrienden voor het leven. “Ik ben niet bij een vereniging gegaan, dat paste ook niet per se bij mij, maar het was ook echt niet nodig met alle vrienden die ik maakte in mijn huis en bij mijn studie. Ik voelde me gelijk heel erg ‘in’ de stad.”

Ook al was het Josephine’s plan om alleen voor haar studie naar Utrecht te verhuizen, ze woonde er maar liefst 8 jaar met veel plezier. Niet alleen op de IBB is het raak, ook in haar tweede huis een paar straten verderop maakt ze veel vrienden. Desondanks maakt Josephine na lang wikken en wegen de bewuste keuze om terug naar Amsterdam te verhuizen. “Utrecht was eigenlijk een beetje te klein geworden voor mij en ik vond het nachtleven niet zo leuk meer.” Waar ze hier tijdens haar studententijd nog volop van genoot, heeft Josephine het gevoel inmiddels uit de studentenkroegen gegroeid te zijn en alle musea wel gezien te hebben. “Ik vind diversiteit en inclusie ook heel erg belangrijk en dat miste ik in Utrecht een beetje. Iets wat Amsterdam juist wel echt uitstraalt en meer de hoofdstad van is.”

Amelisweerd

En dus gaat ze op zoek naar een plekje in Amsterdam. Iets wat nog lastiger blijkt dan het in Utrecht was. Als het via via niet lukt, struint ze verschillende Facebookpagina’s en kamersites af waar ze drie maanden lang, dag in dag uit, op meerdere opties reageert. Uiteindelijk vindt Josephine een kamer in de Pijp met twee huisgenoten. “Soms denk ik dan wel eens: als ik in Utrecht was blijven wonen, had ik dan misschien een grotere kamer gevonden voor dezelfde prijs?”Aan Utrecht mist ze naast de huurprijzen (ten opzichte van Amsterdam) ook dat alles hier zo dicht bij elkaar is. “Je bent heel snel ook echt even uit de stad, bij Amelisweerd bijvoorbeeld.”

Maar Amsterdam heeft voor Josephine ook zeker voordelen ten opzichte van Utrecht. “Ik vind het echt fantastisch! Het is letterlijk en figuurlijk heel kleurrijk. En toch ook best intiem.” De eerste paar maanden in Amsterdam werkt Josephine in een koffietentje in de buurt, waar ze een beetje een dorpsgevoel van krijgt. “Ik had verwacht dat Amsterdam veel groter en afstandelijker zou voelen, maar dat merk ik helemaal niet”, vertelt Josephine opgewekt. Een ander bijkomend voordeel voor Josephine is dat ze oude vriendschappen weer kan ophalen en met een kwartier fietsen bij haar ouders de stoep staat. “Ik had nooit beseft hoe fijn dat zou zijn”, laat ze weten.

In de toekomst hoopt Josephine als ondernemer verder te groeien en ze ziet Amsterdam daar zeker als de juiste plek voor. Op termijn hoopt ze dit te doen op een plek waar ze in haar eentje woont, maar voorlopig stelt ze die – waarschijnlijk lange – zoektocht nog even uit.