De Schepenbuurt, Watervogelbuurt, Lombok, Buiten Wittevrouwen en Oudwijk; Tos Alles (36) heeft in zeventien jaar tijd veel wijken van Utrecht zijn thuis mogen noemen. Hij leerde hier veel nieuwe mensen kennen en voelde zich helemaal thuis in het wooncollectief de Kasko waar hij als laatste neerstreek. Toch vertrok hij een half jaar geleden naar het iets kleinere Nijmegen. Voor de rubriek ‘Komen en gaan’ vertelt hij aan DUIC wat tot deze verhuizing heeft geleid.

Zoals vele inwoners van Utrecht kwam Tos voor zijn studie naar Utrecht en is hij na die tijd hier blijven hangen. Met een ‘klein’ tussenstapje naar Buenos Aires waar hij na zijn studie in een jaar tijd naartoe fietste. Eenmaal terug in Utrecht vindt hij een baan als softwareontwikkelaar waar hij jarenlang veel verschillende uitdagingen aangaat, maar uiteindelijk toch een stukje voldoening mist.

Om zijn hoofd leeg te maken en tegelijkertijd nieuwe mensen te ontmoeten, gaat Tos aan het ‘WWOOFen’ waarbij hij meehelpt op biologische boerderijen in Nederland. Hij vindt al snel zijn passie en schrijft zich in voor een praktische opleiding biologische landbouw. “Het was altijd al mijn droom om een eigen boerderij te hebben, maar die droom was meer op de achtergrond, omdat ik ook wel heel erg houd van de stad”, vertelt hij.

Tekst gaat verder onder afbeelding

Als blijkt dat zijn stagebegeleider van zijn biologische groente- en fruitbedrijf in Nijmegen af wil, waagt Tos met twee bedrijfspartners de sprong. Met dit bedrijf kopen ze groente en fruit zo lokaal mogelijk in, om het vervolgens op de markt te verkopen. Dit deed Tos eerst nog vanuit Utrecht maar met de ambitie om het bedrijf groter te maken en zodat hij niet meer zoveel heen en weer hoeft te reizen, vertrekt hij naar Nijmegen.

Naast een carrièreswitch, kiest Tos uiteindelijk dus ook voor een stadswissel. Waar hij in Utrecht al veel in aanraking kwam met duurzaamheid en de ‘groene’ kant van de stad, vindt hij hier in Nijmegen nóg meer aansluiting bij. En waar Utrecht als grote stad ook altijd al wel een beetje klein aanvoelde, wordt ook dit in Nijmegen nog meer versterkt. “Op de dag van de verhuizing kwam ik gelijk al bekenden tegen die een praatje maakten”, vertelt Tos. “In Utrecht kon ik toch net iets anoniemer door de stad. Het heeft nog meer iets ‘randstedelijks’, zoals Amsterdam.” Nijmegen voelt voor Tos net wat alternatiever, rauwer en unieker.

Louis Hartloopercomplex
Ook verwondert Tos zich erover dat mensen in Nijmegen nog gewoon stoppen voor het stoplicht. “Dat is in Utrecht echt lang geleden, dat dat gebeurde”, grapt hij. Niet dat dat hem eerder aan Utrecht stoorde, hoor. “Er is eigenlijk niet echt iets wat ik níet mis aan Utrecht, ik had niet zo’n last van de stad.” Met name het fijne wooncollectief waar hij woonde en zijn vrienden die hij nu minder vaak ziet, mist hij wel. “En het Louis Hartloopercomplex waar ik vaak kwam”, voegt hij daaraan toe.

Dat het wooncollectief in Utrecht zo goed beviel, wordt duidelijk wanneer Tos in Nijmegen weer voor een vergelijkbare woonomgeving kiest. “Ik vind het een heel leuke manier van wonen, want je hebt eigenlijk een klein dorpje in een stad. Het is een makkelijke manier om direct mensen te leren kennen, dus ideaal als je nieuw bent in een stad.” Tos zit voorlopig dus wel op zijn plek in Nijmegen. Hij wil daar aan zijn bedrijf blijven bouwen door op den duur ook zelf producten te verbouwen.

In de rubriek ‘Komen en gaan’ zijn mensen aan het woord die net in Utrecht zijn komen wonen of juist vertrokken zijn. Waarom verlieten ze de stad of wat trekt ze aan? Wat missen ze aan Utrecht of waar kijken ze naar uit? Ben je of ken je zelf nog iemand die binnenkort uit Utrecht vertrekt of juist naar de stad toe verhuist? Stuur dan een berichtje naar redactie@duic.nl. We horen graag van je!