De juridische kosten die de gemeente Utrecht heeft gemaakt voor de rechtszaken over de invoering van de ja-ja-sticker zijn opgelopen tot ruim een ton. De Hoge Raad oordeelde in september dat de invoering van de ja-ja-sticker door de gemeente Utrecht onrechtmatig was.

Utrecht was de eerste gemeente waarin de ja-ja-sticker – waarmee bewoners actief moeten aangeven dat ze drukwerk willen ontvangen – niet alleen gold voor reclamefolders, maar ook voor huis-aan-huiskranten. De regel ging in op 1 januari 2020, maar Stadsblad Utrecht stapte destijds naar de rechter. De krant was het niet eens met de uitspraak omdat hun voortbestaan daardoor mogelijk in gevaar kwam.

De rechter gaf Stadsblad Utrecht in hoger beroep gelijk. Het systeem zou in strijd zijn met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, waarin de vrijheid van meningsuiting – waaronder de persvrijheid – wordt beschermd. De gemeente besloot de regel vervolgens aan te passen, maar ging bij de Hoge Raad wel in cassatie tegen de uitspraak.

De Hoge Raad oordeelde in september dat de cassatie van de gemeente niet slaagt en deed de klachten van de gemeente af als ‘zonder inhoudelijke motivering’. Stadsblad Utrecht, dat de zaak begon, bestaat inmiddels niet meer, maar uitgever DPG voert nog wel een bodemprocedure tegen de gemeente. DPG eist daarin een schadevergoeding, maar hoeveel ze eisen is niet bekend.

Kosten

De Utrechtse VVD en Stadsbelang Utrecht stelden het college in september vragen over de gang van zaken. Uit de antwoorden op die vragen wordt nu duidelijk dat de kosten voor de juridische procedure zijn opgelopen tot 111.750 euro. Het gaat dan om kosten voor de verschillende procedures, het cassatieadvies en de bodemprocedure die nu nog loopt. De uren van onder meer de juridisch adviseurs en beleidsmedewerkers van de gemeente zijn in dat bedrag niet meegerekend.

Het college zegt teleurgesteld te zijn in de uitspraak van de Hoge Raad, ‘ook omdat deze niet verder gemotiveerd wordt’. “Door de uitspraak kunnen we niet de door ons beoogde papierbesparing en een lagere belasting van het milieu behalen.”

Cassatieadvies

Verder stelt het college dat de uitspraak van tevoren niet gemakkelijk te voorspellen was, omdat een dergelijk systeem nooit eerder was ingevoerd in Nederland. Zowel het Europees Hof voor de Rechten van de Mens als de Hoge raad beslisten nog niet eerder over een vergelijkbaar geval, waardoor ook geen jurisprudentie voor handen was.

“Bij de afweging om in cassatie te gaan tegen de uitspraak van het Gerechtshof hebben we cassatieadvies ingewonnen. […] Op basis van het cassatieadvies waren wij van mening dat er goede gronden waren om in cassatie te gaan.”