Dit is niet een lijstje met de best gelezen verhalen of de onderwerpen die allemaal kenmerkend zijn voor het afgelopen jaar. Dit is wel een overzicht van een aantal mooie, ontroerende, positieve of typische Utrechtse verhalen die in 2019 te lezen waren op DUIC. Aanraders van de redactie.

Oude Gracht of Oudegracht

Bezongen in liedjes, vastgelegd op schilderijen en gefotografeerd door duizenden toeristen. De Utrechtse grachten mogen er zijn. Maar wat is eigenlijk de juiste schrijfwijze: Oude Gracht of Oudegracht? Een zoektocht op het internet laat zien dat beide vormen gebruikt worden. Maar er kan maar één goede spelling zijn. Lees hier verder.

Blind in Utrecht

Hoe is het met de toegankelijkheid van Utrecht voor mensen met een beperking? In drie artikelen keek DUIC hoe toegankelijk Utrecht is voor blinden en slechtzienden, doven en slechthorenden en mensen in een rolstoel. Welke uitdagingen komen zij tegen in de stad en wat gaat er goed? In dit verhaal gingen we met de blinde Nursel Günal op pad. Lees hier verder.

De Utrechtse politie en sociale media

Het herkenbare deuntje van je telefoon, gevolgd door een pushbericht met de melding: de politie volgt je nu. Een beangstigend bericht voor elke nietsvermoedende burger, zelfs als de melding van een sociaal medium als Twitter komt. Toch is zoiets anno 2019 niet gek meer. De politie wordt steeds actiever op sociale media, en ontdekt al lerend welke baten en gevaren dat met zich meebrengt. Zo ook de Utrechtse politie. Lees hier verder.

Jubileum TivoliVredenburg

Veertig jaar geleden opende Muziekcentrum Vredenburg haar deuren in het centrum van Utrecht. De Grote Zaal in het gebouw – geroemd om de akoestiek – bleef behouden en er kwam een muziekpaleis bovenop. Architect Herman Hertzberger was de hoofdarchitect. DUIC zocht hem op en vond hem nog altijd bevlogen tussen zijn medewerkers. Een interview met een van de grootste Nederlandse architecten over revanche, lef en trots. Lees hier verder.

Hans opende de eerste tattooshop in Utrecht

Hans van Tol en Mark Mersman openden in 1982 de eerste tattooshop van Utrecht. Daarvoor moesten Utrechters naar Amsterdam om een kunstwerk op hun lijf te laten vereeuwigen, tot de twee vrienden het aandurfden en op de Oudegracht een kelder huurden. Tegenwoordig is Utrecht Inkt een herinnering aan een andere tijd: klassiek, echt Utrechts en old school. Lees hier verder.

Pieter d’Hont, stadsbeeldhouwer van Utrecht

Een stad als Utrecht kan blijven verbazen. In het straatje Wijde Doelen, langs het Louis Hartlooper Complex richting het Centraal Museum, zit een gat tussen nummers 25 en 29. Een oprit leidt tot nummer 27, waar Sebastiaan d’Hont op een stoeltje voor de deuren zit. We spraken met hem over zijn vader, dé stadsbeeldhouwer van Utrecht: Pieter d’Hont. Lees hier verder.

Utrecht gelooft – op bezoek bij de Protestantse Gemeente Utrecht

De kerken lopen leeg, maar niet overal. De Nieuwe Kerk in Wittevrouwen zit elke zondag vol. In de serie ‘Utrecht gelooft’ gaat DUIC in gesprek met de geestelijk leiders van de stad. Wie zijn zij, wat doen ze en welke plaats heeft hun religie in Utrecht? In het tweede deel van de serie spreken we met Lydia Kansen-Brasz, dominee van de Nieuwe Kerk in Wittevrouwen. Lees hier verder.

Op bezoek bij Acanthus Antiquariaat achter de Pieterskerk

Iris van Daalen (56) is bijna dertig jaar eigenaar van een antiquariaat. Het begon allemaal met een marktkraampje op de Bezembrug, twee studiegenoten en een heleboel mooie tweedehands boeken. Sinds 1990 verzamelt en verkoopt ze zelf allerlei zeldzame boeken, prenten en andere bijzondere objecten. En dat in het grote monumentale pand met hoge ramen aan Achter Sint Pieter, het voormalig Notarishuis, waar ze ook met haar gezin woont. Lees hier verder.

Kunnen de Utrechtse fietspaden de drukte nog aan?

Het wordt steeds voller op de fietspaden in Utrecht. De fiets als het belangrijkste vervoermiddel in de stad wordt door velen omarmd, maar is het niet té druk aan het worden? En is een plek als de Vredenburgknoop nog wel berekend op de aanstaande explosieve groei van bewoners aan de westkant van het station? Lees hier verder.

De paralympische droom van een Utrechtse sporter

Na een ongeluk in Afghanistan in 2009 verloor Utrechter Sven Schutte (33) zijn linkerarm. Zijn droom van een mooie carrière binnen Defensie ging in één klap door een bermbom aan duigen. Nu hoopt hij de 50m sprint te zwemmen tijdens de Paralympische Spelen in Tokio. Lees hier verder.

De ouderwetse hospita is terug in Utrecht

De 25-jarige Virginia Durón verbleef voor 25 euro per nacht in een hostel in Utrecht, omdat ze maar geen woonruimte kon vinden. De Spaanse uitwisselingsstudente kwam naar de stad voor haar master en wist dat het lastig was om aan een kamer te komen. Het bleek haast onmogelijk, totdat ze in contact kwam met Hospi Housing. Lees hier verder.

Wat doen we met de 250 stegen in de Utrechtse binnenstad?

Het ware leven in de binnenstad speelt zich volgens Marc Nolden af in de ruim acht kilometer aan stegen die Utrecht heeft. “Hier wordt gehuild, gelachen, voor het eerst gekust, gedeald en er wordt gewoond.” Uit fascinatie heeft de Utrechtse landschapsarchitect alle 250 stegen in kaart gebracht. Lees hier verder.

Laatste kilometers van buslijn 12

Vijftig jaar vervoerde buslijn 12 passagiers vanaf het station naar de campus en terug, maar met de komst van de veelbesproken Uithoflijn maakten de bussen hun laatste kilometers. Vrijdag 13 december om 21.48 uur kwam er een einde aan de ‘sardientjesbus’ en DUIC slingerde nog een aantal keer met de bussen mee door de stad. Lees hier verder.

Arjan den Boer over Maliebaan 55

De verhalen van Arjan den Boer waren ook dit jaar weer geliefd. Hij schreef onder andere over het bijzondere woonhuis op de hoek Maliebaan-Burgemeester Reigerstraat. Het is het enige bouwwerk in Utrecht van Eduard Cuypers, neef van de grote architect Pierre Cuypers. Eduard was ook interieur- en meubelontwerper, zodat het huis een totaalkunstwerk vormde. Lees hier verder.

Het volleybalsprookje van USV Protos

Het losbandige studentenleven combineren met noemenswaardige sportieve prestaties, het lijkt schier onmogelijk. Dat het wél kan, bewijst het vlaggenschip van Utrechtse Studenten Volleybalvereniging Protos. Lees hier verder.